หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 303

ถึงแม้ว่าก่อนหน้านี้ชัชวาลจะให้ความรู้สึกสนิทคุ้นเคยกับเธออย่างอธิบายไม่ถูก แม้กระทั่งช่วยตัวเองให้พ้นจากอันตรายหลายครั้ง แต่เธอก็เห็นชัชวาลเป็นเพื่อนที่คุยเข้ากันได้เท่านั้น

ตอนนี้มารู้ว่าชัชวาลนั้นเป็นพี่ชายของตัวเอง จู่ ๆ สาริศามีความรู้สึกหนึ่งที่ไม่รู้ว่าจะเผชิญหน้ากับเขาอย่างไรดี 

อยู่ ๆ ดวงตาก็เปียกซึมโดยไม่รู้ตัว สาริศาก้มหน้าลงเบา ๆ แล้วแอบกลั้นน้ำตาไม่ให้ไหลออกมา

“ริศา คุณมาได้ไง” เปิดประตูแล้วเห็นสาริศา ชัชวาลก็รู้สึกประหลาดใจ ดูเหมือนวันนี้แนวโน้มที่สาริศามาหาตัวเองนั้นสูงมากไปหน่อย นึกถึงเรื่องที่ตัวเองสั่งคนไปสืบ แววตาที่ชัชวาลมองสาริศาก็ยิ่งทีวีความสงสัย 

“ฉัน……” สาริศายังไม่ทันตั้งตัว จึงเกิดอาการอ้ำ ๆ อึ้ง ๆ จัดการกับความคิดตัวเองอยู่ครู่หนึ่ง สาริศาก็ยิ้มเบา ๆ ให้กับชัชวาล “ฉันมาหาคุณเพชร ตอนนี้เธออยู่บ้านไหม”

เมื่อได้ยินจุดประสงค์การมาของสาริศา ชัชวาลคิดว่าเธอมาหาพชิราด้วยเรื่องการลักพาตัวในครั้งนั้น เพราะอย่างไรคนที่ก่อเรื่องแบบนั้นก็คือน้องสาวของตัวเอง ชัชวาลรู้สึกเสียใจต่อสาริศาจริง ๆ 

“ริศา เรื่องครั้งก่อนต้องขอโทษด้วยจริง ๆ เพราะเพชรความหึงบังตา คุณยกโทษให้เธอสักครั้งจะได้ไหม ผมรับรองว่าต่อไปจะดูแลเธอให้ดี ไม่ให้เธอทำเรื่องที่ทำร้ายคุณอีกแน่นอน”

ถึงแม้ว่าตอนนี้ชัชวาลเองก็มีความสงสัยในชาติกำเนิดของพชิรา แต่อย่างไรก็ตามตัวเองก็เห็นพชิราเติบโตขึ้นมาด้วยสองตา เขาไม่ต้องการให้เกิดอะไรขึ้นกับเธอ

เมื่อเห็นชัชวาลขอโทษตัวเองแทนพชิราอย่างใจจดใจจ่อ แววตาที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วงและปกป้อง สาริศาก็รู้สึกเจ็บปวดหัวใจ

ถึงแม้ว่าชัชวาลจะดูเป็นคนสุภาพอ่อนโยนสง่างาม แต่สาริศารู้ดี การเติบโตในชาติตระกูลเช่นนี้ เขาก็เหมือนกับธนพัต ที่ในใจต่างมีความหยิ่งทะนงในตัวเอง

แต่ตอนนี้ชัชวาลกลับยินดีลดทิฐิขอโทษตัวเองเพื่อพชิรา คิดว่าเขาคงจะรักน้องสาวคนนี้มาก

มันก็จริง ตอนนี้คิด ๆ ดูแล้ว ตอนนั้นที่ตัวเองถูกพชิราลักพาตัวนั้น ก็เป็นชัชวาลที่ช่วยตัวเองไว้ เขานั้นน่าจะรู้ดีที่สุดว่าตัวเองนั้นถูกข่มขืนหรือไม่

แต่ดูปฏิกิริยาตอนนี้ของธนพัตแล้ว ชัชวาลคงจะยังไม่ได้อธิบายเรื่องนี้ให้กับเขาเข้าใจ อีกทั้งสองสามวันมานี้ ตัวเองก็ถูกเรื่องที่เกิดขึ้นมากมายอย่างไม่คาดฝันทำให้สับสนมึนงงไปหมด จนลืมไปว่ายังมีชัชวาลที่สามารถเป็นพยานยืนยันความบริสุทธิ์ของตัวเองได้

บางทีชัชวาลอาจไม่รู้เรื่องที่พชิราได้ร่วมมือกับคุณหมอใส่ร้ายเธอ ไม่แน่เขาก็อาจจะเหมือนกับตัวเอง ที่ไม่รู้ว่าธนพัตนั้นเกิดความเข้าใจผิดเช่นนี้ ถ้าเป็นเช่นนี้ ขอเพียงชัชวาลอธิบายให้กับธนพัต ความขัดแย้งระหว่างตัวเองกับธนพัตก็คงคลี่คลายลงได้!

สาริศาพกความคิดที่มีความหวังเช่นนี้ แล้วลองถามหยั่งเชิงชัชวาล “คุณวาล เรื่องที่น้องคุณจงใจบอกกับธนพัตว่าสี่คนนั้นได้ข่มขืนฉัน คุณรู้ไหม”

ที่แท้สาริศารู้เรื่องนี้แล้ว ชัชวาลก็ยิ่งรู้สึกเสียใจ “ริศา เพชรเธอ……”

ครั้งนี้ ชัชวาลก็ไม่รู้ว่าตัวเองพูดขอร้องแทนพชิราอย่างไรดี เขาสามารถจินตนาการได้ เรื่องนี้ทำร้ายความสัมพันธ์ของสาริศากับธนพัตมากมายเพียงใด

“ริศา คุณอย่าถือสาเพชรเรื่องนี้เลยจะได้ไหม ผมจะสั่งสอนเธอดี ๆ” คำพูดของชัชวาลที่ไม่มีความมั่นใจเลย

ชัชวาลรู้เรื่องจริงด้วย! สาริศาไม่สามารถซ่อนความตกใจข้างในไว้ได้

เมื่อรู้สึกตัว สาริศาก็ยิ้มขมขื่นในใจ ที่แท้ชัชวาลเลือกที่จะปกป้องพชิรา มันก็จริง ในใจของเขา พชิราต่างหากคือครอบครัวของเขา ส่วนตัวเองสำหรับเขาแล้วก็แค่คนที่ไม่สำคัญก็เท่านั้น

มองดูชัชวาลที่อยู่ตรงหน้าใบหน้าเต็มไปด้วยความเสียใจ สาริศาเกิดอารมณ์หุนหันที่อยากจะบอกความจริงกับเขาอย่างฉับพลัน หากชัชวาลรู้ว่าตัวเองต่างหากที่เป็นน้องสาวของเขา อย่างนั้นเขาจะช่วยตัวเองพูดไหม

เมื่อครุ่นคิดครู่หนึ่ง สาริศาก็ระงับอารมณ์หุนหันนั้นไว้ได้ ตอนนี้ยังไม่ใช่เวลาที่จะมาบอกความจริง จัดการเรื่องของกันยาเป็นเรื่องที่สำคัญกว่า