หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 310

สาริศารู้สึกมึนงง จึงสาวเท้าก้าวเข้าไปในบ้าน แต่ว่าภาพที่เธอเห็นในบ้านนั้น ร่างของเธอถึงกับชะงักแข็งทื่อ

เกิดภาพหลอนปรากฏอยู่ด้านหน้าของเธอเหรอ บนพื้นที่กระจัดกระจายคืออะไร! ถุงน่อง…… กางเกงขาสั้น……ยังมี……มองไปตามเสื้อผ้าที่ตกอยู่บนพื้น สาริศาเห็นตรงบันไดที่อยู่ไม่ไกลจากห้องนอน มีแม้กระทั่งเสื้อชั้นในของผู้หญิง 

ที่เป็นของใคร พชิราเหรอ แล้วธนพัตล่ะ

ในใจครุ่นคิดถึงคำถามเหล่านั้น ร่างสาริศาเซไปทีหนึ่ง เธอรู้สึกว่าวิงเวียนศีรษะอย่างรุนแรง จากนั้นด้านหน้าก็มืดกลายเป็นสีดำ

แต่ว่าเพียงครู่เดียว เธอก็ได้ยืนตัวตรง หลับตาลง สาริศาไม่กล้าลืมตาเป็นเวลานาน

เธอแอบภาวนาอยู่ในใจ ว่าสิ่งที่เห็นเมื่อสักครู่ บางทีอาจจะเป็นเพียงภาพลวงตาเท่านั้น เป็นเพราะเธอถูกทำให้โมโหจนเกิดภาพหลอน เมื่อลืมตาขึ้นมาก็จะหายไปเอง

ปลอบใจตัวเองอยู่ในใจอยู่นานสองนาน สาริศาถึงได้ค่อย ๆ ลืมตาตัวเองขึ้นมา แต่ว่าทุกอย่างที่อยู่ตรงหน้ากลับไม่มีการเปลี่ยนแปลง เสื้อผ้าเหล่านั้นยังคงตกอยู่บนพื้น ไม่ได้หายไปเหมือนอย่างที่เธอหวัง

เงยหน้ามองไปยังทิศทางห้องนอน สาริศารู้สึกว่าร่างกายสั่นเทาไปหมด ในนั้นเป็นธนพัตกับพชิราจริงเหรอ เธอไม่อยากจะคาดเดาแบบนี้ แต่ว่าตวามคิดนี้กลับผุดอยู่ในใจของเธอ

สาริศาก้าวเท้าอย่างยากลำบาก เดินตรงไปทางห้องนอน หนึ่งก้าว สองก้าว……สาริศาไม่เคยคิดมาก่อนว่าฝีเท้าของตัวเองจะหนักหน่วงขนาดนี้

เมื่อเข้าใกล้ห้องนอนมากขึ้นเรื่อย ๆ สาริศาก็ได้ยินเสียงแผ่วเบาดังมาจากด้านใน ไม่อยากจะเข้าไปใกล้อีก เธอต้องการที่จะหันหลังจากไป เธอไม่สามารถที่จะจินตนาการหากด้านในนั้นเป็นธนพัตกับพชิราจริงๆ อย่างนั้นตัวเองจะทำอย่างไรดี

แต่ว่าเท้าของเธอดูเหมือนจะไม่ถูกควบคุมโดยสมอง ยังคงเดินมุ่งไปยังห้องนอนทีละก้าว ๆ

ในที่สุดก็เดินมาถึงด้านหน้าประตู สาริศาเห็นประตูที่เปิดแง้มอยู่ และเสียงหอบของหญิงสาวที่ปะปนกับเสียงหอบของชายหนุ่ม ก็ยิ่งดังเข้ามาในใบหูของเธอชัดเจน

“อ้าส์ ๆ……ธนพัต คุณสุดยอดจริง ๆ……อ้าส์……อย่า……อย่าสิ……ธนพัต……” เสียงร้องของหญิงสาวแทงทะลุหัวใจของสาริศา เสียงที่คุ้นเคยนี้ถ้าไม่ใช่ของพชิรา แล้วจะเป็นของใคร!

สาริศารู้สึกแต่เพียงว่าเหนือศีรษะของตัวเองดังตุ้มขึ้น เหมือนกับลูกระเบิดที่ฉับพลันดังระเบิดลงมากลางกระหม่อมในบัดดล

ต่อให้เธอจะโง่มากแค่ไหน เธอก็พอจะรู้ว่าในเวลานี้ข้างเกิดอะไรขึ้นในนั้น

แต่ว่า……เป็นไปไม่ได้! จะต้องเป็นไปไม่ได้ จะต้องไม่มีทางเป็นธนพัต ธนพัตไม่มีทางที่จะทำเรื่องแบบนี้ลับหลังตัวเอง  ถึงแม้ว่าจะได้ยินกับหูของตัวเอง สาริศาก็ไม่สามารถบอกตัวเองให้ยอมรับความจริงนี้ได้

มองดูประตูห้องนอนที่อยู่ห่างจากตัวเองเพียงหนึ่งเมตร สาริศาก็ยกเท้าแล้วเดินไป 

เธอต้องการเข้าไปดูให้แน่ใจ เป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นธนพัต เธอไม่เชื่อ!