หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 319

สักพัก ชรัณก็กลับไปที่ห้องทำงานของธนพัต

“สืบมาได้หรือยัง” เห็นชรัณกลับมา ธนพัตก็รีบยืนขึ้นแล้วถาม

“ครับ” ชรัณพยักหน้า ก้มหน้าตอบคำถามธนพัต “ผมสืบมาอย่างชัดเจนแล้ว พชิราตอนเพิ่งเกิดนั้นได้ถูกลักพาตัวไปครั้งหนึ่ง ต่อมาถูกคุณแม่ของคุณนายน้อยเก็บได้ครับ”

“กันยาเพื่ออยากให้ลูกสาวของตัวเองมีชีวิตที่ดี จึงได้นำลูกของตัวเองส่งไปที่ตระกูลนิธิธราสกุล และเก็บลูกสาวของตระกูลนิธิธราสกุลเลี้ยงไว้ข้างตัว ดังนั้นคุณนายน้อยคือลูกสาวที่แท้จริงของตระกูลนิธิธราสกุล และพชิราเป็นลูกสาวแท้ ๆ ของกันยาครับ”

อันที่จริงตอนที่ชรัณได้ยินพชิราบอกเรื่องนี้กับตัวเองนั้นก็รู้สึกตกใจมากเช่นกัน คิดไม่ถึงว่าจะมีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

เมื่อได้ยินคำพูดของชรัณ ธนพัตถึงได้เข้าใจความหมายของชัชวาล เพียงแต่ว่าใบสำคัญการหย่านั้นเกิดจากอะไร! ไม่ได้ ตัวเองจะต้องไปหาสาริศาแล้วถามให้เข้าใจ

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ธนพัตก็มองไปทางชรัณ “สืบมาได้ไหมว่าสาริศาอยู่ที่ไหน”

“เพิ่งสืบมาได้ว่า คุณนายน้อยถูกคุณชัชวาลส่งไปอเมริกาด้วยเครื่องบินส่วนตัวแล้วครับ!”

“เป็นไปไม่ได้!” ธนพัตไม่อยากจะเชื่อว่าสาริศาจะจากตัวเองไปโดยไม่กล่าวลาสักคำ จิตใจจึงชะงักไปครู่หนึ่ง

“ผมยังสืบมาได้ คุณนายน้อยอาจจะคิดถึงเรื่องที่ถูกข่มขืนในครั้งก่อน แล้วพบว่าลูกในท้องมีความเป็นไปได้สูงที่อาจจะไม่ใช่ของคุณ คุณนายน้อยจึงไม่กล้าเผชิญหน้ากับคุณ ดังนั้นจึงเลือกที่จะจากไปอเมริกากับคุณชัชวาลครับ” ชรัณทำตามที่พชิราบอก

ที่แท้ก็เป็นแบบนี้ ธนพัตในที่สุดก็เข้าใจแล้วว่าทำไมสาริศาถึงได้เอ่ยเรื่องการหย่ากับเขา

ก่อนหน้านี้สาเหตุที่เขาไม่ยอมบอกเรื่องที่เธอถูกข่มขืน ก็กลัวว่าเธอจะจากตัวเองเพราะไม่กล้าเผชิญหน้ากับตัวเอง คิดไม่ถึงว่าสุดท้ายก็ยังหนีไม่พ้นจากผลลัพธ์ข้อนี้

แต่เขาไม่สามารถยอมให้สาริศาจากไปเช่นนี้ได้ ถ้าหากไม่มีสาริศา ชีวิตต่อไปของเขาจะดำเนินต่อไปอย่างไร เขาจะต้องตามเธอกลับมา

“ชรัณ ตอนนี้ไปจองตั๋วไปอเมริกาให้ผม ยังมีอีก ไปสืบตำแหน่งของชัชวาลกับสาริศาในอเมริกามา และให้เร็วด้วย!”

“ครับ” ชรัณรีบตอบกลับทันที จากนั้นก็หันหลังอยากจะออกไป

ถึงแม้เขาจะถูกพริชาข่มขู่ จึงจำใจพูดคำเหล่านี้ออกมา แต่ว่าเขาก็ได้สืบมาแล้ว เรื่องที่สาริศาไปอเมริกานั้นเป็นเรื่องจริง ถ้าหากว่าคุณชายพัทสามารถตามตัวคุณนายน้อยกลับมาได้ก็คงเป็นเรื่องดี อย่างนั้นความรู้สึกผิดในใจของเขาจะได้ลดน้อยลงเล็กน้อย

“เดี๋ยวก่อน” จู่ ๆ ธนพัตเรียกหยุดชรัณ “ผมจะไปสนามบินกับนายตอนนี้!”

เมื่อคิดถึงเรื่องที่สาริศากำลังหนีไปจากชีวิตของเขา ธนพัตแทบจะรอไม่ได้แม้แต่นาทีเดียว เขาจะไม่ยอมให้เรื่องแบบนี้เกิดขึ้น

ชรัณได้ยินดังนั้นก็ถอยไปด้านหลัง แล้วทั้งสองก็เดินออกไปด้านนอกอย่างรวดเร็ว แต่พบว่าลิฟต์เกิดการขัดข้องชั่วคราว ธนพัตจึงรู้สึกหงุดหงิดในใจ จึงเตะเข้าที่ประตูลิฟต์แรง ๆ ไปหนึ่งที จากนั้นก็เลี้ยวไปทางบันไดแล้ววิ่งลงไป

คิดไม่ถึงว่าเมื่อลงไปได้เพียงชั้นเดียว ทันใดนั้นพชิราก็ปรากฏตัวขึ้น