ลูกเขยมังกร นิยาย บท 629

บทที่ 629 เกียรติของเฉินเฟิง

"เฟิงที่รัก เฉินอิงไฉคนนั้นน่ารังเกียจมากจริงๆ เขาเป็นคนเจ้าเล่ห์และน่ารังเกียจที่สุด เท่าที่ฉันเคยพบเจอ"

"คุณคงไม่ถือสาถ้าฉันจะลงโทษเขาใช่ไหมคะ?" ขณะที่พูด แอนนี่ก็เอ่ยถาม

บทลงโทษที่เธอพูดถึง ก็คือการดับอนาคตข้าราชการของเฉินอิงไฉ

เธอรู้ดี สำหรับเฉินอิงไฉที่อยู่ในตระกูลใหญ่แบบนี้ การดับอนาคตข้าราชการของเขา ทำให้เขาเจ็บปวดเสียยิ่งกว่าฆ่าเขา

"ไม่ถือสาครับ" เฉินเฟิงยิ้ม อย่างที่เขาพูด เขาไม่เคยเห็นตัวตลกอย่างเฉินอิงไฉอยู่ในสายตา

ดังนั้น เขาไม่มีทางเป็นฝ่ายขอร้องให้แอนนี่ทำอะไรเฉินอิงไฉ

แต่ในเวลาเดียวกัน ถ้าแอนนี่คิดจะจัดการเฉินอิงไฉ เขาเองก็ไม่มีวันห้าม

เวลาต่อจากนั้น แอนนี่เหมือนเด็กน้อยช่างสงสัย เธอทั้งสงสัยและสนใจเรื่องของเฉินเฟิง แทบจะถามคำว่าเพราะอะไรเป็นแสนครั้ง

แต่ตั้งแต่ต้นจนจบ เธอไม่ได้ถามเรื่องความรักของเฉินเฟิง

คล้ายกับว่า เธอจงใจที่จะหลีกเลี่ยงเรื่องนี้

หลังจากสองชั่วโมงผ่านไป อาคารค่ำได้จบลงแล้ว อาหารบนโต๊ะเหลือแค่เล็กน้อยเท่านั้น ส่วนมากล้วนถูกเฉินเฟิงกินไปเกือบหมด เหล้าMoutaiเหลือแค่ก้นขวดเท่านั้น

"เฟิงที่รัก นี่เป็นอาหารค่ำที่ฉันเคยกินแล้วมีความสุขที่สุดในชีวิตของฉัน เหล้าของหวาเซี่ยรสชาติดี อาหารก็อร่อยเหมือนอย่างที่ร่ำลือ แน่นอน สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการที่ฉันได้เจอคุณอีกครั้ง"

แอนนี่พูดด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้ม ถึงแม้เธอจะดื่มเหล้าไปแค่ครึ่งขวด แต่เวลานี้หน้าที่สวยเหมือนตุ๊กตาของเธอเริ่มแดงระเรื่อ ดวงตาสีฟ้าครามราวกับอัญมณีสีน้ำเงินเต็มไปด้วยความเปล่งประกาย ทำให้เธอน่าดึงดูดมากขึ้น

"พวกเราไปกันเถอะครับ ผมพาคุณออกไปดูข้างนอก" เฉินเฟิงยิ้ม จากนั้นพาแอนนี่เดินออกไปห้องอาหาร

ด้านนอกห้องอาหาร บอดี้การ์ดของแอนนี่ราวกับเป็นรูปปั้นแกะสลัก พวกเขายืนตัวตรง ไม่ขยับเขยื้อน จนกระทั่งเฉิงเฟิงและแอนนี่เดินออกไป พวกเขาจึงโค้งตัวลงแล้วกล่าวทักทาย：“องค์หญิง คุณเฉิน"

"ล็อกเคอร์ เฉินเฟิงจะพาฉันไปเดินเล่นที่หาด นายไม่ต้องตามมา" แอนนี่พูด

"ครับ องค์หญิงที่เคารพ"

ล็อกเคอร์ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเห็นด้วยกับการตัดสินใจของแอนนี่ จากนั้นพูดกับเฉินเฟิงด้วยสีหน้าเคารพ：“ผมเชื่อในความสามารถของคุณเฉินครับ ทั่วทั้งหวาเซี่ยนี้ ไม่มีใครสามารถทำอันตรายองค์หญิงได้"

เฉินเฟิงได้ยินแบบนี้ เขารู้ทันทีว่าฝ่ายนั้นรู้เรื่องของตน จึงคลายยิ้มบางๆ แล้วพูด：“ขอบคุณในความเชื่อใจของคุณครับ ผมจะส่งแอนนี่กลับโรงแรมอย่างปลอดภัย"

สิ้นเสียง เฉินเฟิงพาแอนนี่ออกไปจากร้านอาหาร เดินตรงไปยังหาด

เดินผ่านถนนที่เจริญรุ่งเรืองของถนนหนานจิง จนมาถึงหาดที่แสงไฟส่องสว่าง ตลอดทางที่เดินมานั้นแอนนี่ทิ้งความเป็นองค์หญิงแห่งราชวงศ์อังกฤษที่สูงศักดิ์และสง่างาม เธอเหมือนนกน้อยออกจากกรง กระโดดโลดเต้น พูดร้องตะโกน อย่างมีความสุข

ถึงแม้จะพูดกันว่าทุกวันนี้หวาเซี่ยมีคนต่างชาติมากมาย อีกทั้งยังไม่ขาดเหลือสาวสวยที่เป็นชาวต่างชาติ แต่ตลอดทางที่เดินมานั้นแอนนี่ดึงดูดสายตาผู้คนมากมายนับไม่ถ้วน เฉินเฟิงเองก็กลายเป็นผู้ชายที่มีคนอิจฉา

"เฟิงที่รัก ขอบคุณที่มาเป็นเพื่อนฉันนะคะ คืนนี้ฉันมีความสุขมากค่ะ"