ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 399

เมื่อเทียบกับครั้งแรก เธอรู้สึกว่าการเคลื่อนไหวของเขาต่างกันมาก และยังบ้าคลั่งดุดัน แต่เธอไม่รู้สึกอึดอัดเลย มีเพียงความรู้สึกสบายเท่านั้น

ในตอนนั้นเองโทรศัพท์สั่นขึ้น เธอเหลือบมอง นาโนโทรมา

เธอไม่เอื้อมมือไปรับ แต่โทรศัพท์ยังสั่นไม่หยุด ราวกับว่าถ้าเธอไม่รับ ก็จะโทรมาไม่ยอมหยุด

ยู่ยี่หยิบโทรศัพท์ ยังคงไม่รับ แต่กลับวางสาย ปิดเครื่อง เธอกลัวว่ามันจะทำให้เขาตกใจตื่น

อีกอย่าง เมื่อคืนเธอไม่ได้กลับทั้งคืน นาโนรู้แก่ใจดีว่า เธอจะไม่มีวันปล่อยเธอแน่นอน

"อรุณสวัสดิ์ครับ..." ดวงตาลึกของฉันทัชลืมตาขึ้น ดูเกียจคร้านอย่างที่ยามปกติไม่เห็นได้บ่อยนัก เสียงของเขาแหบอย่างมีเอกลักษณ์

แก้มเธอแดงเล็กน้อยแล้วพูดว่า "อรุณสวัสดิ์ค่ะ"

แขนที่แกร่งของเขาโอบกอดเธอแล้วจูบเธอเบาๆ จูบบนเรือนร่างของเธอ "ขอโทษสำหรับความบุ่มบ่ามของผมเมื่อคืนนี้นะครับ..."

"..." ยู่ยี่เงียบ เธอเขินอาย

ฉันทัชหัวเราะเบาๆ เขาชอบมองท่าทางเวลาที่เธอเขิน

ขณะที่เธอเหนื่อยล้า เขากลับกระปรี้กระเปร่า สดชื่น มีกลิ่นอายความน่าหลงใหลเฉพาะตัว

"ตอนนี้เจ็ดโมงสิบนาที จะไปทำงานหรือจะลาครับ?" ฉันทัชถาม

ยู่ยี่เกือบจะลืมเรื่องไปทำงานอย่างหมดสิ้น จึงรีบพูดว่า "ไปทำงานค่ะ"

งานที่เธอรับช่วงต่อตอนนี้เพิ่งจะเข้าที่เข้าทาง เพิ่งจะสามารถทำได้อย่างคล่องมือ เธอย่อมไม่ลาหยุดแน่นอน

"เจ็ดโมงสิบนาที พวกเรามีเวลาสิบนาทีหวีผมล้างหน้า สิบห้านาทีสำหรับทานอาหารเช้า ผมจะไปส่งคุณไปที่ชั้นล่างของบริษัทก่อนเจ็ดโมงห้าสิบอย่างตรงเวลาแน่นอน ไม่มีเหตุผลที่จะต้องรีบหรือรน..." ฉันทัชจูบมุมปากของเธอ เธอยกมือขึ้นเหลือบมองนาฬิกาบนข้อมือ แล้วพูดด้วยเสียงเบา ภายในเวลาสั้นๆเขาก็วางแผนทุกอย่างให้เธอไว้หมดแล้ว

เมื่อเห็นว่าเวลามีน้อย ในใจยู่ยี่ก็รู้สึกประหม่า แต่เสียงทุ้มของเขาดูเหมือนจะสามารถทำให้ใจของคนฟังสงบลงได้ เธอก็สงบลง

พวกเขาแต่งตัว อาบน้ำ แปรงฟัน กินข้าวเช้า จากนั้นก็ขึ้นรถตามเวลาที่เขาวางแผนไว้

ขณะถึงชั้นล่างของบริษัท เป็นเวลาเจ็ดโมงยี่สิบแปดนาที ยู่ยี่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ฉันทัชหัวเราะเบาๆยังคงสง่างาม

หลังจากที่ทั้งสองบอกลากัน ยู่ยี่เดินเข้าบริษัทแล้วเขาก็จากไป

อีก 2 นาทีเธอเกือบจะสาย ต้องบอกว่าเวลาของเธอเป๊ะพอดี

เธอเป็นคนจริงจังกับงานเสมอ ตอนพักกลางวันเธอไปกินข้าวกับน้องที่ทำงานบริษัทเดียวกัน ทั้งสองมีความสัมพันธ์ที่ดีต่อกัน

เพื่อนร่วมงานรู้ว่าเธอเริ่มต้นทำงานจากการเป็นพนักงานทำความสะอาด ก็ต่างสงสัยว่าทำไมเธอถึงเลือกอยู่ที่นี่ต่อแทนที่จะออกไปที่อื่น

ได้ยินเช่นนี้ยู่ยี่พูดด้วยรอยยิ้มว่า ตอนนั้นฉันจะเพิ่งหย่า เพิ่งจะออกจากชีวิตที่สุขสบาย ฉันไม่รู้อะไรเกี่ยวกับสังคมเลย

ไม่มีข้อมูลดีๆ ไม่มีประสบการณ์ทางสังคม ไม่มีอะไรเลยนอกจากสองมือ

เพื่อนร่วมงานยิ้มตาม สู้ไปทำงานเป็นพนักงานแคชเชียร์หรือพนักงานจัดซื้อที่ซูเปอร์มาร์เก็ตหรือห้างสรรพสินค้าเสียยังดีกว่า

ยู่ยี่ยังคงยิ้ม เธอไม่ได้โง่ เพราะมันก็ต้องทำงานหนักด้วยมือทั้งสองเช่นเดียวกัน การอยู่ในบริษัทยังมีอนาคตอยู่บ้าง แต่หากอยู่ในซูเปอร์มาร์เก็ต...

ขณะดื่มกาแฟ นาโนโทรเข้ามา ไม่รู้ว่าเป็นพรหรือคำสาป ยังไงเธอก็หนีไม่พ้น เมื่อหนีไม่ได้ยู่ยี่จึงรับสาย

เสียงของนาโนดังขึ้น เธอยังกล้ารับสายอยู่อีกนะ เธอมีความสามารถปิดเครื่องตลอด ไม่ยอมรับสาย ยิ่งทำนานเท่าไรมันจะไม่เหมือนเดิม

ยู่ยี่หัวเราะแห้งๆ เธอทำได้แค่หัวเราะแห้งๆ แกล้งทำเป็นโง่

"โอ้ ฝึกที่จะไม่กลับบ้านทั้งคืนแล้วนี่ ดูเหมือนว่าเมื่อคืนจะใช้ชีวิตตามใจตัวเองน่าดู เทพบุตรของฉันคงไม่ได้ป้อนเธอจนอิ่มตายใช่ไหม?"

ยู่ยี่ยังคงยิ้มไม่พูดอะไร ในขณะนี้ไม่มีทางเลือกไหนที่ดีไปกว่าการเงียบ

"แค่เธอบอกว่าจะทำตามใจตัวเองก็ช่างเถอะ แต่ช่วยโทรมาบอกฉันว่าปลอดภัยดีไม่ได้เลยรึไง ฉันคิดว่าเธอหายตัวไปจากโลกแล้ว!"

นาโนโกรธมาก และ ยู่ยี่ตัดสินใจที่จะไม่เติมเชื้อเพลิงลงในกองไฟที่ลุกไหม้ เธอกล่าวขอโทษ แสดงความสำนึกผิดอย่างดี

หลังจากดุอยู่นาน นาโนก็หายโกรธ ทิ้งท้ายประโยคให้ยู่ยี่ว่า "ฉันด่าจนกระหายน้ำแล้ว ฉันจะไปดื่มน้ำสักแก้ว รอฉันอยู่นี่นะ"

ยู่ยี่ "..."

พูดตามจริง เธอดุจนกระหายน้ำ ส่วนเธอยังถูกดุจนหิวแล้ว

ผ่านไปครู่หนึ่งนาโนก็กลับมาหยิบโทรศัพท์แล้วดุต่อ ยู่ยี่วางโทรศัพท์ไว้ข้างๆ ไม่สนใจ ทานข้าวกลางวันของเธอ โดยปล่อยให้ปลายสายดุต่อ

ดวงตาของเพื่อนร่วมงานเบิกกว้าง มองดูพฤติกรรมเธออย่างแปลกใจ

ยู่ยี่ยิ้ม ยักไหล่อย่างช่วยไม่ได้ หัวหน้ามีนโยบาย ลูกน้องมีแผนรับมือ

เคล็ดลับนี้เธอเรียนรู้ที่จะจัดการกับนาโนที่กำลังโกรธโดยเฉพาะ ช่วยไม่ได้ พอเธอโกรธก็สามารถดุกว่าครึ่งชั่วโมง

ขณะเดินออกจากร้านอาหาร หิมะก็ตก หิมะแรกตกอย่างหนักมาก เกล็ดหิมะทยอยตกลงมาจากท้องฟ้า ทันใดนั้นโลกก็กลายเป็นสีขาว

หิมะปีนี้ตกลงมาเร็วกว่าปีก่อนๆ ชั่วพริบตาก็ถึงช่วงสิ้นปีแล้ว

ยู่ยี่สูดหายใจเข้าลึกๆรีบเดินเข้าบริษัทกับเพื่อนร่วมงานอย่างรวดเร็ว ในระหว่างนั้นเธอได้รับสายจากฉันทัช เขาบอกว่าเธอจะพาเธอไปที่หนึ่งหลังจากเลิกงาน