ลูกเขยมังกร นิยาย บท 619

บทที่ 619 เขามาจากหวาเซี่ย

พระอาทิตย์กำลังจะลาลับขอบฟ้า ท้องฟ้ากลายเป็นสีทองอร่าม

เครื่องบินส่วนตัวที่บินตรงมาจากลอนดอนประเทศอังกฤษลำนั้น ลงจอดอย่างปลอดภัยบนสถานที่ที่ถูกกำหนดไว้ ภายในห้องโดยสารเครื่องบิน สองมือของแอนนี่ประคองโทรศัพท์มือถือไว้ ใบหน้าสมบูรณ์แบบราวกับตุ๊กตากระเบื้องเคลือบนั้นเต็มไปด้วยความตื่นเต้นและคาดหวัง

“เรียนเจ้าหญิง ขณะนี้เครื่องบินลงจอดสนิทแล้ว ข้าราชการของหวาเซี่ยและนักธุรกิจรออยู่ด้านล่างแล้ว เราจะลงไปเลยไหมครับ?” ภายในห้องโดยสารชั้นเฟิร์สคลาส ชายรูปร่างสูงใหญ่สวมสูทสีดำค้อมตัวพลางเอ่ยอย่างนอบน้อม

“อืม ลงไปตอนนี้เลย”

แอนนี่พยักหน้าเบาๆจากนั้นก็ยัดมือถือลงไปในกระเป๋าหนังใบโปรด กระเป๋าหนังของเธอไม่มีแบรด์เนื่องจากเป็นกระเป๋าที่สั่งทำขึ้นมา ตัวกระเป๋าทำจากหนังส่วนท้องของจระเข้โดยคนทำเป็นช่างตัดเย็บเก่าแก่ของอังกฤษ

หลังจากเก็บโทรศัพท์มือถือลงกระเป๋าแล้ว แอนนี่ก็หยัดตัวขึ้น สาวใช้จึงรีบถือเสื้อโค้ทสีแดงเลือดหมูเข้ามาสวมให้แอนนี่อีกทั้งยังช่วยจัดปกเสื้อและเติมเครื่องสำอางให้เสร็จสรรพ

เมื่อจัดการทั้งหมดนี้เสร็จแล้ว แอนนี่ก็รับหมวกใบหนึ่งมาจากสาวใช้

บนหมวกประดับด้วยขนนกล้ำค่า ด้านหลังมีไข่มุกเม็ดใหญ่และบริเวณขอบถูกปักอย่างประณีตสวยงาม เมื่อถูกสวมลงบนศีรษะของแอนนี่ขับให้เธอดูสง่างามและสูงส่งมากกว่าเดิม

เมื่อเสร็จสิ้นทั้งหมดแล้ว บอดี้การ์ดจึงแจ้งไปยังพนักงานให้เปิดประตูและวางบันไดลงจากเครื่องบิน

ภายใต้การดูแลของบอดี้การ์ดและคนรับใช้ แอนนี่และแฮธาเวย์ไปยังบันไดทางออกพร้อมกัน ทั้งสองโบกมือให้กับข้าราชการของหวาเซี่ยและนักธุรกิจที่มารอรับเสด็จ จากนั้นก็ค่อยๆเดินลงจากเครื่อง

ขณะเดียวกันก็มีกลุ่มนักลงทุนของอังกฤษที่เดินตามหลังของเธอโดยเว้นระยะห่างสามเมตร ซึ่งรายละเอียดทั้งหมดนี้ล้วนขับให้เธอดูสูงส่ง

“เจ้าหญิงที่เคารพ คุณแฮธาเวย์ ยินดีต้องรับสู่ยันเจียงครับ”

แอนนี่และแฮธาเวย์เพิ่งลงจากเครื่อง ข้าราชการของหวาเซี่ยก็ปรี่เข้ามาต้อนรับ คนที่นำขบวนมาคือมือหนึ่งที่สังกัดหน่วยงานหน่วยหนึ่งของยันเจียง

“ขอบคุณค่ะ”

แอนนี่ยื่นมือเรียวขาวออกไปจับกับมือหนึ่งของยันเจียงเบาๆพลางเอ่ยขอบคุณ

จากนั้นแอนนี่ก็เริ่มจับมือทักทายกับคนที่อยู่ด้านหลังทีละคน บนใบหน้าของเธอมีรอยยิ้มประดับอยู่ ด้านมือหนึ่งของยันเจียงก็ไล่จับมือกับสมาชิกกลุ่มนักลงทุนจากอังกฤษที่อยู่ด้านหลังแอนนี่

หลังจากจับมือกับข้าราชการของยันเจียงเสร็จเรียบร้อยแล้ว ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่หน้าตาหล่อเหลาคนหนึ่งก็ปรากฏตัวต่อหน้าแอนนี่

เมื่อเห็นแอนนี่ ฉับพลันชายหนุ่มก็เผยรอยยิ้มน่าดึงดูด “เจ้าหญิงแอนนี่ กระผมชื่อเฉินอิงไฉ ยินดีที่ได้พบกับเจ้าหญิงครับ”

ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาเป็นฝ่ายยื่นมือออกมาก่อน

เสียงของชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาดังขึ้น ดวงตาสีฟ้าราวกับอัญมณีของแอนนี่เป็นประกายทันที ชายหนุ่มที่อยู่ตรงหน้านี้มีสกุลเดียวกับผู้มีพระคุณของเธอหรือนี่!

“สวัสดีค่ะคุณเฉิน” แอนนี่ยิ้มตอบพลางยื่นมือเรียวขาวออกไปจับกับเฉินอิงไฉ

สิ่งที่ทำให้ทุกคนประหลาดใจก็คือเวลาที่แอนนี่จับมือกับเฉินอิงไฉเมื่อเทียบกับคนอื่นๆแล้วนานกว่าอย่างเห็นได้ชัด

แอนนี่ชอบพอในตัวเฉินอิงไฉหรือ?

ดวงตาของข้าราชการจากยันเจียงเป็นประกายทันที หากแอนนี่ชอบพอเฉินอิงไฉล่ะก็ กลุ่มนักลงทุนของอังกฤษที่จะมาลงทุนในยันเจียง คงต้องพึ่งพาเฉินอิงไฉแล้วล่ะ

เมื่อเห็นสายตาอิจฉาจากคนรอบข้าง ฉับพลันเฉินอิงไฉก็รู้สึกว่าความทะนงตนของตัวเองได้รับการเติมเต็มถึงขีดสุด

ไม่ว่าจะเป็นเพราะแอนนี่รู้จักเขามาก่อนหรือเป็นเพราะเสน่ห์ในตัวเขาที่ทำให้แอนนี่ปฏิบัติต่อเขาพิเศษกว่าคนอื่น แต่ไม่ว่ายังไงล้วนเป็นสิ่งที่ทำให้เขาภาคภูมิใจ!

หลังจากพิธีการต้อนรับสั้นๆจบลง แอนนี่และผู้ติดตามก็ขึ้นโดยสารรถแลนด์โรเวอร์กันกระสุนที่ถูกจัดเตรียมไว้ ก่อนจะมุ่งหน้าไปยังโรงแรมที่ถูกจองไว้

ห้องที่แอนนี่เข้าพักแน่นอนว่าต้องเป็นห้องสูทชั้นพิเศษ

ส่วนแฮธาเวย์เมื่อออกจากสนามบินแล้วก็กลับไปยังบ้านของตัวเอง

“เจ้าหญิงเพคะ มื้อค่ำจะเริ่มตอนหนึ่งทุ่ม เจ้าหญิงจะพักผ่อนก่อนแล้วค่อยอาบน้ำเปลี่ยนชุดหรือจะอาบน้ำตอนนี้เลยเพคะ?” หลังจากมาถึงโรงแรม สาวใช้ก็จัดเสื้อผ้าทั้งชุดนอนและชุดราตรีออกจากกระเป๋าให้ทันที ก่อนจะเอ่ยถาม