ครูเจ้าเสน่ห์คนนี้ประธานจอง นิยาย บท 426

ด้านล่างตึกบริษัท ฉันทัชย้อนรถเตรียมขับออกไป ทว่ามือถือก็ดังขึ้น เขารับสายผ่านหูฟังบลูทูธ จากนั้นใบหน้าที่ปกติจะไม่แสดงอารมณ์เคร่งขรึมขึ้น ดูไม่ได้เลย เสียงอ่อนโยนที่เจือความเครียดเอ่ยว่า “ตอนนี้คุณอยู่ไหม？”

เมื่ออีกฝ่ายตอบ เขาก็วางสาย นิ้วเรียวยาวพิมพ์คำว่า——สนามบิน

ฉันทัชบิดพวงมาลัยรถไปทางซ้าย ขับไปยังทิศทางตรงข้าม ซึ่งสีหน้าเขาดูแย่ตลอดทาง

ยากนักที่จะเห็นผู้ชายอายุสามสิบสี่ปีที่มีความเป็นผู้ใหญ่แสดงสีหน้าแย่เช่นนี้ ……ผู้จัดการจัดวางดอกกุหลาบเสร็จ ใบหน้าก็เปี่ยมไปด้วยรอยยิ้ม พลางมองหัสดิน“ประธานหัสดินครับ ไปดื่มกาแฟที่ห้องทำงานของผมไหมครับ”

หัสดินไม่ได้ขยับ ยืนอยู่ที่เดิม ผู้จัดการเข้าใจในบัดดล รีบกล่าวกับยู่ยี่ว่า “คุณเอาภาพออกแบบของโครงการมา มีสองจุดที่ประธานหัสดินไม่เข้าใจ พวกคุณเข้าไปพร้อมกัน แล้วหารือ หาจุดที่ต้องปรับแก้ด้วยกัน”

เมื่อลั่นประโยคนี้ออกมา ดวงตาดอกท้อของหัสดินหรี่ขึ้น เขาไม่ได้พูด แค่หมุนกายเข้าห้องทำงานของผู้จัดการ

เห็นได้ชัดว่ายอมรับคำพูดของผู้จัดการอย่างเงียบ ๆ แล้ว

ยู่ยี่ยังคงนั่งอยู่ที่เดิม เคาะแป้นพิมพ์ไม่หยุด ไม่ได้เคลื่อนย้ายไปไหน เธอรู้ว่าผู้จัดการกำลังคิดอะไรอยู่

ผู้จัดการมองผ่านกระจกหน้าต่างก็สามารถรับรู้ได้ว่า หัสดินนั่งอยู่ในห้องทำงานอย่างหมดความอดทนแล้ว

เขาเดินไปเคาะโต๊ะทำงานของยู่ยี่ พลางขมวดคิ้วมุ่น ทำหน้าจริงจังเข้มงวด“เร็วหน่อย”

ยู่ยี่ค้นภาพออกแบบมาจากกองเอกสาร แล้วมองผู้จัดการอย่างไม่เร่งรีบ“คุณรู้ไหมว่าแฟนของฉันคือคุณฉันทัช คุณทำแบบนี้จะส่งผลกระทบต่อความสัมพันธ์ของฉันกับคุณฉันทัชได้นะ”

ผู้จัดการกระแอมเสียง พูดในมาดหัวหน้าว่า“คุยเรื่องงาน คุณฉันทัชคงเข้าใจ”

ยู่ยี่ไม่ได้พูดต่อ มุมปากเผยรอยยิ้มประชดประชัน เธอหยิบเอกสารขึ้นมา จากนั้นก็เดินอ้อมผู้จัดการ แล้วเดินเข้าห้องทำงาน

“ถ้าฉันหย่ากับคุณช้ากว่านี้ ฉันคงได้หุ้นส่วนมากกว่าร้อยละสาม ทำไงดี ฉันรู้สึกเสียใจมากที่หย่ากับคุณเร็วเกินไป”ยู่ยี่ยิ้มเจือจาง พร้อมกับมองหัสดิน

หัสดินยกคิ้วขึ้น มุมปากเผยรอยยิ้ม“ผมก็ช่วยไม่ได้ ถึงตอนนี้จะเสียใจ แต่ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว”

“เสียใจแต่ทำอะไรไม่ได้จริง ๆ ถ้าตอนนั้นฉันรู้ว่าคุณจะได้เป็นประธานตอนนี้ ฉันก็ไม่ถือสาที่จะอยู่ข้างกายคุณอีกสองเดือน”

จุดประสงค์ที่ยู่ยี่พูดแบบนี้ เพราะจงใจให้เขาสะอิดสะเอียน ให้เขารังเกียจเธอ สุดท้ายแล้วทั้งสองจะได้ตัดขาดอย่างไร้เยื่อใย

หัสดินก็ยิ้ม พูดอย่างประชดประชันว่า“ใครว่าไม่ใช่ล่ะ？”

ได้ยินดังนั้น ใบหน้ายู่ยี่ก็มีรอยยิ้มมากขึ้น เลิกคิ้วกล่าวว่า “ในเมื่อไม่ชอบที่ฉันเห็นแก่เงิน แล้วทำไมคุณต้องมาจีบฉันใหม่ด้วย？ไม่รู้สึกว่ามันขัดแย้งกันเหรอ หาเรื่องปวดหัวให้ตัวเองเปล่า ๆ？”

“ทำใจโหดเอาลูกผมออกแล้ว ยังยืนกรานจะหย่ากับผมอีก ตอนนี้คุณมีชีวิตสุขสบายแบบนี้ คิดว่าผมจะปล่อยคุณไปง่าย ๆเหรอ？”

ยู่ยี่ไมได้พูดต่อ แค่ยิ้ม ยิ้มอย่างมีชีวิตชีวา

เมื่อได้ยินเขาพูดแบบนี้ เธออยากรู้เหลือเกินว่า หากวันหนึ่งเขารู้ความจริงเรื่องนั้น สีหน้าเขาจะเป็นเช่นไร？

หัสดินสับสนวุ่นวายใจ เขาควรเกลียดชิงเธอจริง ๆ ทางที่ดีอย่าได้ข้องแวะกับผู้หญิงใจไม้ไส้ระกำถึงจะดี

ทว่าเขารับที่เธอไปอยู่ด้วยกันกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้ เขาทนไม่ได้เด็ดขาด

ไม่ได้คุยเรื่องนี้กับเขาต่อ ยู่ยี่ชี้ไปที่เอกสาร บอกให้เขาเริ่มคุยเรื่องงานได้แล้ว