เรื่องวิวาห์ของเจ้าสาวจำเป็น นิยาย บท 178

ตอนที่โทรศัพท์มือถือดังขึ้น มือข้างหนึ่งของเซียวเซิ่งกำลังยันอยู่ที่ด้านหลังประตู มืออีกข้างหนึ่งกำลังโอบกอดเอวบางของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนไว้ ศีรษะก้มต่ำ กัดที่ด้านข้างลำคอของเธอเบาๆ แทะเล็มทีละนิด

“อืม......”กระแสไฟที่ชาอ่อนๆแพร่กระจายไปทั่วทุกสารทิศ เสียงคราวเบาๆที่นุ่มนวลและมีเสน่ห์ออกมาจากในปากของเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเป็นครั้งคราว สองมือคว้าสาบเสื้อของเซียวเซิ่งเอาไว้แน่น เชิดหน้าขึ้น หรี่ตาลงเล็กน้อย

จั๊กจี้จะตายอยู่แล้ว แต่ว่าจะต้องกัดเขาอย่างถึงอกถึงใจ

เป็นเพราะเธอไม่มั่นใจว่าเซียวเซิ่งจะลงโทษอูเจินจูหรือไม่ ท้ายที่สุดแล้วสถานะของเย่เฟิงก็ยังอยู่ที่ตรงนั้น ผู้ช่วยพิเศษของเซียวเซิ่งประธานเอ็นซี กรุ๊ป อยู่ภายใต้เพียงแค่คนเดียว แต่อยู่เหนือผู้คนนับหมื่น สูงศักดิ์ไม่มีผู้ใดเทียบได้ ทำให้บาดเจ็บก็ไม่มีปัญญาชดใช้

เซี่ยจิ่นเห็นว่าลูกชายไม่รับสาย ทำได้แค่เพียงโทรอีกครั้ง

“คุณสามี โทรศัพท์คุณ.....อ๊ะ!” เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเตือนด้วยความหวังดี สามีก็อารมณ์เสียขึ้นมา แรงของฟันก็เพิ่มขึ้นมาทันที เจ็บจนเธอน้ำตารื้น

ผีดูดเลือดตนนี้ ผีดูดเลือดที่หล่อสุดยอด!

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนยกแขนที่อ่อนนุ่มขึ้น โอบลำคอของสามีเอาไว้ ในดวงตามีความลุ่มหลงเพิ่มขึ้นมา: ดูดเถอะ ใครใช้ให้ตนเองมาเป็นภรรยาของเขากัน?

ระยะนี้เธอเองก็ค้นพบว่า เซียวเซิ่งติดนิสัย“ดูดคอ”คนอื่นจะขัดจังหวะไม่ได้ นอกจากเขาจะหยุดเอง

เมื่อก่อน เขาแอบๆกัดลำคอของเธอในเวลากลางคืน ตั้งแต่หลังจากที่เป็นสามีภรรยากัน เขาก็ชัดเจนมากขึ้น

เมื่อได้ยินเสียงร้องที่เจ็บปวดของหญิงสาว ทันทีที่เซียวเซิ่งตกใจ เขาก็คลายฟันคมออกทันทีทันใด แต่ไม่ได้เงยหน้าขึ้น

ใช้ริมฝีปากลูบไล้ตรงที่เธอเจ็บเบาๆ ราวกับว่าเป็นการปลอบโยน เส้นผมสีดำขลับเป็นประกายเงางามพาดผ่านบนใบหน้าของเธอแต่ละครั้ง หอมสดชื่นเหลือเกิน

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนเม้มริมฝีปากยิ้ม “คุณสามีรับโทรศัพท์เถอะ บางทีอาจจะเป็นคุณแม่โทรมา ไม่แน่ว่าอาจจะยอมรับฉันแล้วก็ได้~”

หัวใจของเซียวเซิ่งสั่นเทาทันที ชอบที่จะได้ยินคำว่า“คุณแม่”คำนั้นที่ออกมาจากปากเธอ เธอรักเขา ฉะนั้นจึงประจบเอาใจ เรียกเซี่ยจิ่นที่เย็นชาว่า“แม่”

“คุณครับ ช่วยหยิบโทรศัพท์มือถือของผมออกมา”เซียวเซิ่งเงยหน้าขึ้น พ่นลมหายใจที่ยุ่งเหยิงเล็กน้อยใส่บนใบหน้าของภรรยา ในดวงตาที่มีเสน่ห์สีแดงก่ำ เมื่อครู่เกิดอารมณ์ขึ้นแล้ว

“อืม”เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนล้วงโทรศัพท์ออกมาจากในกระเป๋ากางเกงของเขา เหลือบมองหน้าจอแวบหนึ่ง เป็นอย่างที่คิดไว้ว่าเซี่ยจิ่นโทรมา หัวใจก็ตื่นเต้นขึ้นมาจนทนไม่ไหว จ้องมองสามีที่รับสายโทรศัพท์ตาไม่กะพริบ

“แม่”น้ำเสียงของเซียวเซิ่งทุ้มต่ำและเย็นชาเหมือนเช่นเคย

เมื่อครู่เซี่ยจิ่นโทรติดต่อกันถึงสามครั้ง ลูกชายก็ไม่รับสายของเธอ ลักษณะนิสัยที่เดิมทีเงียบสงบทันใดนั้นก็ระเบิดออกมา “ไอ้ลูกเวร แกรนหาที่ตายใช่ไหม! วอนให้แม่แกตีแก......”

แว้ดแว้ดแว้ดแว้ดแว้ดอยู่ชุดใหญ่ ล้วนเป็นคำที่ด่าลูกชายทั้งนั้น

เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนแอบยิ้มอย่างรู้สึกมีความสุข ดวงตาเปล่งประกายระยิบระยับเหมือนกับดวงดาวที่ส่องประกายอยู่บนขอบฟ้า ในใจของเซียวเซิ่งชื่นชอบ ปาดที่หางตาของเธอครั้งหนึ่ง

เพื่อป้องกันไม่ให้สามีเก้อเขิน เอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนมุดออกไปจากใต้รักแร้ของเขาอย่างรู้สถานการณ์และหลีกเลี่ยง แอบคิดในใจที่กล่าวกันว่าคุณผู้หญิง ก็เพื่อแสดงออกให้คนข้างนอกดูเท่านั้นละมั้ง อยู่ในบ้านก็ต้องกินขี้ปี้นอนด่าลูกชายเช่นเดียวกัน

เซียวเซิ่งเบี่ยงหูออกไป รอให้มารดาระบายออกมาให้เสร็จเรียบร้อยแล้ว ถึงถามอย่างเรียบเฉย “มีอะไร?”

ไม่รู้ว่าเซี่ยนจิ่นพูดอะไรไปบ้าง เซียวเซิ่งหลับตาลง “เป็นอย่างที่เธอพูดนั่นแหละ แต่ว่าเธอใช้เรื่องบุญคุณในการช่วยชีวิตมาเป็นแต้มต่อทำให้ผมค่อนข้างไม่พอใจ แม่ แม่เอาเงินออกมาแล้วไล่เธอออกไปซะ ผมเป็นบุคคลที่แต่งงานแล้ว ให้ตัวติดอยู่กับเธอนั้นไม่เหมาะสม”

เซี่ยจิ่นอยากจะกำจัดเอียนหยู่โรวทิ้งตั้งนานแล้ว เมื่อได้รับการยินยอมจากลูกชาย แอบดีใจอยู่ในใจเงียบๆ “ฉันสามารถช่วยแกกำจัดเอียนหยู่โรวทิ้งได้ แต่ แกก็จะเอาน้องสาวเธอไม่ได้เช่นกัน หย่าซะ แม่จะหาภรรยาดีๆให้แกเอง”

“คำพูดประเภทนี้ไม่ต้องพูดอีก”ในตาดำขลับของเซียวเซิ่งฉายลำแสงอันตรายแวบหนึ่ง “ถ้าหากแม่ยังอยากให้ผมกลับไปที่บ้านหลังนั้น ก็ยอมรับเธอซะ!”

“ลูกชาย ไม่ใช่ว่าแกจะทำตามใจแกได้ทุกครั้งไปนะ”เซี่ยจิ่นไม่ใจอ่อน “เอียนหยู่โรวทำให้ฉันคลื่นไส้มาครั้งหนึ่งแล้ว คราวนี้จะตามใจแกไม่ได้อีกแล้ว!”

“แม่ ผมชอบเอี๋ยนเสี่ยวเนี่ยนจริงๆ”น้ำเสียงของเซียวเซิ่งอ่อนโยนลงเล็กน้อย คุยกับมารดาอย่างเปิดอก “เนื่องจากรักเธอ ผมอยากเป็นผู้ชายที่ดีกว่าเดิมคนหนึ่ง เมื่อก่อนผมเป็นลูกที่กตัญญูไม่พอ ทำตัวไม่ดีกับแม่และพ่อ เมื่อมีเธอแล้ว ผมก็อยากจะไปแสดงความเคารพกตัญญูต่อพวกคุณด้วยกันกับเธอ......”