“ไม่ครับ” ต้วนลี่เย่ว่า : “การแลกเปลี่ยนกันระหว่างผมกับเขาน้อยมาก ปกติแทบจะไม่ได้เจอหน้ากันเลย ผมบอกว่าทุกอย่างไม่มีความผิดปกติ เขาก็จะรายงานทางเบื้องบนไปตามความจริง”
ว่าแล้วต้วนลี่เย่ก็อธิบายขึ้นอีกไปอีกขั้นหนึ่ง : “ภายในองค์กรพั่วชิง เนื่องจากภายในร่างกายมีพิษที่รุนแรง และทุกคนก็ล้วนแต่มีสาเหตุต้องการยาถอนพิษ การควบคุมของพวกเราทางองค์กรก็ไม่เคยปรากฏความคลาดเคลื่อนใดๆ ดังนั้นองค์กรจึงเน้นที่จะป้องกันโลกภายนอกมาสอดส่องความลับขององค์กรพั่วชิง แต่ไม่ได้เป็นกังวลว่าภายในขององค์กรพั่วชิงจะเกิดการหักหลัง เพราะถึงอย่างไรชีวิตของทุกคนก็ถูกควบคุมอยู่ในกำมือขององค์กรพั่วชิงอยู่แล้ว ใครๆก็จะไม่ไปเป็นศัตรูกับองค์กรพั่วชิง ต่อให้เป็นการไปปฏิบัติภารกิจข้างนอกของทหารหน่วยกล้าตายก็ไม่กล้าหนี ถึงอย่างไรชีวิตของพวกเขาไม่เพียงแค่อยู่ในกำมือขององค์กรเพียงเท่านั้น ยังมีชีวิตของครอบครัวพวกเขาด้วยเช่นกัน”
เย่เฉินพยักหน้าลง ดูแล้วองค์กรพั่วชิงมีความมั่นใจกับยาถอนพิษของพวกเขาเป็นอย่างมาก ไม่ได้คิดว่าจะมีใครที่สามารถทำลายยาถอนพิษชนิดนี้ได้
คิดมาถึงตรงนี้แล้ว เขาเหลือเพียงแค่เรื่องเดียวเท่านั้นที่จะต้องทำ นั่นก็คือเปลี่ยน “จุดสังเกตทางจิตวิทยา”ใหม่ให้กับต้วนลี่เย่
“จุดสังเกตทางจิตวิทยา”ใหม่นี้ ซับซ้อนมากขึ้น ยิ่งใหญ่มากขึ้น และมีเทคนิคมากขึ้นด้วยเช่นกัน
นี่เป็นท่าไม้ตายของการแก้ไขปัญหาสุดท้ายของเขา
คิดแล้วนั้น เขาก็เรียกต้วนลี่เย่มาที่ออฟฟิศ ตอนที่ในออฟฟิศมีเพียงแค่สองคนนั้น ก็เอาปราณทิพย์เข้าสู่ร่างกายเขามากขึ้น
จากนั้นเย่เฉินก็จ้องมองไปยังต้วนลี่เย่ พลางเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา : “ต้วนลี่เย่จำเอาไว้! หลังจากวันนี้ไป เพียงแค่คุณลงมาจากเรือ เข้ามาในเขตเหมืองแร่ทองแดงแห่งนี้ คุณก็จะจำผมได้ จำได้ว่าผมเป็นนายเพียงคนเดียวของคุณ หลังจากนั้นคุณก็อยู่ที่นี่อย่างซื่อสัตย์ รอคนของผมเตรียมทุกอย่างเสร็จเรียบร้อยแล้ว คุณก็ค่อยแสร้งทำเป็นเหมือนคนที่ไม่เป็นอะไรกลับไปยังเรือสินค้า เข้าใจใช่ไหม?”
ต้วนลี่เย่พยักหน้าลงอย่างไม่ลังเล : “ผู้ใต้บังคับบัญชาเข้าใจครับ!”
เย่เฉินเปลี่ยนประเด็นพลางเอ่ยขึ้นอีกครั้ง : “แต่ หากคุณขึ้นเรือ คุณก็จะต้องลืมผมคนนี้ไปก่อนชั่วคราว แล้วก็ลืมด้วยว่าผมเป็นนายเพียงคนเดียวของคุณ ลืมจุดสังเกตทางจิตวิทยาเมื่อกี้ที่ผมให้คุณ ส่วนในจิตใต้สำนึกของคุณ เพียงแค่เชื่อมั่นอยู่เรื่องหนึ่ง นั่นก็คือ : คุณทำงานทั้งหมดในเหมืองแร่ทองแดงเสร็จสิ้นหมดแล้ว อีกทั้งเชื่อมั่นว่าทุกอย่างในเหมือนทองแดงนี้ราบรื่นทั้งหมด ไม่มีอะไรผิดปกติ!”
“และนอกจากเรื่องนี้แล้ว อย่างอื่น ทุกอย่างคุณก็ทำตามบทบาทเดิมของคุณ ทูตพิเศษที่คุณควรทำก็ทำของคุณไป ควรฝึกฝนศิลปะต่อสู้ของคุณก็ฝึกไป ควรเที่ยวเล่นในแบบผู้ชายหน้าตาดีก็ทำ เดิมทีคุณต้วนลี่เย่เป็นอย่างไรก็เป็นแบบนั้น! เข้าใจไหม?”
คำพูดของเย่เฉิน ทำให้ต้วนลี่เย่ดูลัดวงจรไปอยู่บ้าง
แต่หลังจากนั้นไม่กี่วินาที ก็เข้าใจเนื้อหาที่บอกเป็นนัยๆของเย่เฉิน
ความจริงแล้วเย่เฉินอยากจะบอกเป็นนัยกับเขาถึงเงื่อนไขการก่อให้เกิดนั่นเอง
ตอนที่ต้วนลี่เย่ไม่อยู่ที่นี่ เย่เฉินไม่จำเป็นจะให้เขาทำเพื่อตัวเองทั้งหมด แล้วก็ไม่จำเป็นต้องให้ในใจของเขานึกถึงอยู่ตลอดเวลาว่าตัวเองเป็นนายของเขา
ที่เย่เฉินต้องการก็คือ ตอนที่ต้วนลี่เย่ไม่อยู่ที่นี่ เขาก็ยังคงเป็นตัวเขาเอง เขาไม่ต้องจำได้ว่าเขามีใครเป็นนาย และไม่ต้องจำได้ว่าเขาเคยทำจุดสังเกตทางจิตวิทยา แบบนี้ถึงจะสามารถมั่นใจได้ว่าจะไม่มีผลกระทบใดๆเวลาที่เขาอยู่ต่อหน้าคนอื่นๆ
แต่หากเขาลงจากเรือ หลังจากที่มาถึงเหมืองแร่ทองแดงแล้ว จุดสังเกตที่แข็งแร่งนี้ก็จะเริ่มมีประสิทธิภาพขึ้นมาอย่างแท้จริง
แบบนี้ก็จะสามารถมั่นใจได้ว่าพอต้วนลี่เย่มาถึงที่นี่ ก็จะกลายเป็นคนที่ถูกหลอกใช้ และหลังจากที่เขาออกไปจากที่นี่ ก็จะสามารถกลับคืนสู่สภาพปกติ เป็นตัวของเขาเอง
แต่สิ่งที่แตกต่างเพียงหนึ่งเดียวก็คือ ในส่วนลึกที่สุดในจิตใต้สำนึกของเขา เย่เฉินให้นัยยะที่ซ่อนในที่ลึกเอาไว้ เชื่อมั่นว่าที่นี่จะไม่มีความผิดปกติใดๆอีกด้วย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ผมได้สืบทอดมรดกร้อยพันล้าน