ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 378

"เฮ่อเหลียนเจี๋ย ครั้งหน้าถ้าท่านจะหยุดก็บอกกันก่อนได้หรือไม่"โหลชีกุมจมูกของตัวเองเอาไว้ "โชคดีที่มีที่รองจมูก ไม่อย่างนั้นจมูกปลอมคงเบี้ยวไปแล้ว"

"รองจมูก" เฮ่อเหลียนเจี๋ยคิดไม่ถึงว่านางถามชื่อแซ่เขาจนชัดเจนแล้ว ก็เพื่อที่จะเรียกเขาทั้งชื่อพร้อมนามสกุลในทีเดียว แม้แต่คำว่าคุณชายเฮ่อเหลียนก็ไม่เรียกแล้ว

"เรื่องนั้นท่านไม่เข้าใจ"โหลชีหัวเราะขำ "ทำไมท่านต้องยืนนิ่งอย่างกะทันหันด้วย"

"ข้างหน้ามีอะไรบางอย่าง ข้ารู้สึกได้ แม่นางโหลอย่าดูจะดีกว่า เจ้าปิดตาเอาไว้ ข้าจะพาเจ้าเดินผ่านไป"

ได้ยินเขาพูดเช่นนี้ ทำให้โหลชียิ่งเกิดความอยากรู้ ของอะไร น่ากลัวมากอย่างนั้นหรือ "ข้างหน้ามีผีหรือ"

คิดไม่ถึงว่าคำพูดนี้จะทำให้เฮ่อเหลียนเจี๋ยรู้สึกทอดถอนใจเล็กน้อย "โลกนี้ไม่มีผี แต่คนบางคนน่ากลัวยิ่งกว่าผี"

โหลชีเห็นด้วยกับคำพูดนี้มาก "ในเมื่อไม่ใช่ผี ข้าก็ไม่น่าจะกลัว"นางเพิ่งจะพูดจบ ท้องก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมาอย่างน่ากลัว เจ็บจนนางแทบจะไม่มีแรงต่อต้านเลยสักนิด กุมท้องงอตัวลงทันที

เฮ่อเหลียนเจี๋ยรู้สึกถึงความไม่ชอบมาพากล และหันหน้ากลับมาทันที มองใบหน้านางให้ชัดเจน สีหน้าของเขาเปลี่ยนไปทันที "เจ้ากินยาในกุญแจโอสถไปอย่างนั้นหรือ"

กุญแจโอสถ

ตอนนี้โหลชีเพิ่งจะได้ยินอย่างชัดเจน เป็นกุญแจโอสถ ไม่ใช่กุญแจ

แต่ว่านั่นเป็นยาอะไร

ตอนนี้นางรู้สึกว่าทั่วทั้งร่างกายเหมือนถูกไฟแผดเผา เปลวไฟนั้นแทบจะเทียบได้กับไฟที่ปะทุจากภูเขาไฟ นางแทบจะถูกเผาตายแล้ว ถ้าหากไม่ใช่เพราะร่างกายนางถูกยาของนักพรตเลวเปลี่ยนแปลงไปจนผิดปกติแล้วละก็ คาดว่าตอนนี้นางคงทนไม่ไหวถูกเผาตายไปแล้ว

"ข้า ไม่ทันระวัง......"โหลชีกัดฟันเค้นออกมาได้หนึ่งคำ นางไม่ได้ตั้งใจกลืนยานั่นเข้าไป ตอนที่ตกลงมาในถ้ำเผลอกัดถั่วปากอ้าทองคำเข้า ปรากฏว่ามุกเม็ดเล็กๆนั้นก็เข้าไปในท้องของนาง

มันคืออะไรกันแน่ ทำไมจึงเป็นยาไปได้ มียาที่ไหนที่สามารถเปล่งแสงได้สว่างขนาดนั้น

สีหน้าของเฮ่อเหลียนเจี๋ยซับซ้อนมาก เขามองโหลชี สายตามีไอสังหารวาบผ่านแวบหนึ่ง ถ้าหากเป็นเวลาปกติ เวลานี้โหลชีต้องรับรู้ถึงไอสังหารนั่นแน่ แต่ว่าตอนนี้นางปวดท้องมากจริงๆ เจ็บจนนางอยากจะด่ากราดทุกสิ่ง ไหนเลยจะรับรู้ถึงไอสังหารได้

ฝ่ามือของเขาได้ยกขึ้นอยู่ในระดับศีรษะของนางแล้ว ทันใดนั้นโหลชีก็นั่งแหมะลงไปกับพื้น กุมท้องและร้องบอกว่า "ท่านรีบถอยไปรีบถอยออกไป"

"เพราะอะไร"เฮ่อเหลียนเจี๋ยอึ้ง ฝ่ามือที่จะตะปบลงไปหยุดชะงักลง

"ข้าปวดจนแทบจะเป็นบ้าแล้ว ท่านอยู่ที่นี่ข้ายังต้องรักษาภาพลักษณ์เอาไว้ "โหลชีเงยหน้าขึ้นมองเขา ทั้งๆที่เจ็บแทบตาย แต่ใบหน้ายังคงจริงจัง "รีบไปข้าจะได้กุมท้องกลิ้งกับพื้นได้ง่ายขึ้น"

เฮ่อเหลียนเจี๋ยนิ่งอึ้งไปชั่วขณะ เห็นท่าทีของนางเช่นนี้ ไอสังหารได้หายไปอย่างไม่รู้ตัว

โหลชีไม่มีทางรู้อย่างแน่นอน ตอนนี้ใบหน้าของนางแดงก่ำ เหมือนกุ้งที่โดนน้ำร้อนลวก แต่ดวงตาของนางกลับกลายเป็นสีแก้วกระจก ใสจนโปร่งแสง

ท่าทีเช่นนี้ ประหลาดจนแทบจะเทียบได้กับพิษกู่ของเฉินซ่าที่ออกฤทธิ์เลยทีเดียว

"สมบัติล้ำค่าเช่นนี้ถูกเจ้ากลืนลงไป ทนเจ็บสักหน่อยก็เป็นเรื่องที่สมควรแล้ว"เฮ่อเหลียนเจี๋ยพูดด้วยเสียงเรียบๆ ยื่นมือไปจี้จุดบนร่างนางสองจุด

ทันใดนั้นโหลชีก็รู้สึกว่าความเจ็บปวดที่แทบจะทำลายทุกสิ่งทุกอย่างเบาบางลงไปมาก แม้จะยังเจ็บปวดอยู่มาก แต่ก็อยู่ในขอบเขตที่นางทนรับไหว

นางถอนหายใจเฮือกหนึ่ง พูดออกมาว่า "ขอบคุณ"

แค่นี้หรือ แค่พูดว่าขอบคุณ

เฮ่อเหลียนเจี๋ยมองนางแวบหนึ่ง แน่นอนว่าเขาไม่ต้องการคำขอบคุณจากนาง เพียงแต่ไม่เคยเห็นหญิงสาวคนไหนที่พูดจาไม่เป็นทางการเช่นนี้มาก่อน ทันใดนั้นนางก็มีท่าทีผ่อนคลายอย่างที่สุด ความรู้สึกนี้ไม่รู้จะอธิบายอย่างไร แต่เขามีชีวิตอยู่มาจนยี่สิบห้าปี ไม่เคยเห็นผู้หญิงเช่นนี้มาก่อนเลย

อีกอย่าง แม้ว่าวิธีการของเขาจะสามารถบรรเทาอาการปวดได้บ้างบางส่วน แต่ว่าความเจ็บปวดนั้นน่าจะยังคงรุนแรงมากอยู่ดี คาดว่าผู้ชายปกติยังคนไม่ไหว แต่นางกลับสงบนิ่งได้ถึงเพียงนี้

"นี่ เฮ่อเหลียนเจี๋ย นี่มันเป็นยาอะไรกันแน่"

ที่จริงโหลชีก็ไม่มั่นใจว่าเขาจะพูดความจริงกับนาง แต่ไม่ว่าอย่างไรก็ต้องถาม แม้เขาจะพูดแค่หนึ่งคำ นางก็สามารถวิเคราะห์หาข้อมูลจากสิ่งนั้นได้ไม่มากก็น้อย

แต่สิ่งที่คาดไม่ถึงก็คือ เขายอมพูดออกมา "กุญแจโอสถ ข้างนอกเป็นกุญแจ ข้างในเป็นยา นั่นไม่ใช่ยาที่ทำขึ้นโดยหมอยา แต่เป็นสิ่งที่เมื่อนานมาแล้ว มีน้ำพุแห่งหนึ่งที่ทั้งใสและหวาน มีฤทธิ์ยามากที่สุด รอบๆน้ำพุเต็มไปด้วยยาที่มีสรรพคุณมากมาย ผ่านการแผดเผาจากไฟอันร้อนแรงที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันทำให้น้ำพุและยาทั้งหมดถูกบีบอัดจับตัวเป็นก้อนกลายเป็นดวงใจน้ำพุเม็ดหนึ่ง ฤทธิ์ยาและพลังจิตวิญญาณทั้งหมดถูกรวมกันอยู่ในมุกเม็ดเล็กๆนั้น คน ไม่สามารถกินได้ "

โหลชีได้ยินแล้วนิ่งอึ้ง

ตัวนางเองเป็นคนที่รู้เรื่องยา ย่อมรู้ว่านี่มันเกิดอะไรขึ้น ย่อมฟังออกว่าทำไมคนจึงกินไม่ได้

ยกตัวอย่างเช่น ยาทั้งหมดในโรงพยาบาลถูกนำมากองรวมกันและบีบอัดจนเป็นยาแค่เม็ดเดียว ยาที่ไม่เหมือนกัน ฤทธิ์ของยาที่ต่างกัน ปริมาณที่ไม่เท่ากัน แก้พิษเอยแก้ท้องร่วงเอยแก้แพ้เอย ยาปฏิชีวนะยาคลอแรมเฟนิคอลกระทั่งยาถ่ายพยาธิ สิ่งเหล่านี้รวมอยู่ด้วยกันหมด ใครจะกล้ากิน

ใครกินคนนั้นตาย

"เชี่ย......"

โหลชีอดไม่ได้ที่จะสบถออกมา