ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 380

พอดูแล้วนางค่อยรู้สึกโล่งใจ ท้องฟ้าปลอดโปร่ง ต้นไม่เขียวขจี ต้นหญ้าและดอกไม้เต็มไปหมด

"เห็นหรือยัง นี่ต่างหากที่นับว่าเป็นการลืมตาขึ้นมาอย่างถูกวิธี......"ยังไม่ทันพูดจบ นางก็ได้กลิ่นเหม็นขึ้นมา ทันใดนั้นก็พลิกตัวลุกขึ้น

อีกฝั่งหนึ่งที่นางมองไม่เห็น ทะเลสาบแห่งหนึ่งกลายเป็นแอ่งน้ำเสีย ข้างบนมีซากสัตว์ลอยอยู่หลายตัว ซากเหล่านั้นถูกแช่อยู่ในน้ำจนเปื่อยยุ่ย มีแมลงวันบินไปบินมา กลิ่นเหม็นมีต้นตอมาจากตรงนั้นเอง

โธ่ บนภูเขาที่มีทิวทัศน์สวยขนาดนี้ กลับมีแอ่งน้ำเสียที่คอยทำลายบรรยากาศเช่นนี้ ทำให้อยากจะสบถคำหยาบจริงๆ และเมื่อครู่นางก็เพิ่งจะนอนลงไปที่ข้างทะเลสาบเหม็นแห่งนี้

เป็นเพราะนางโง่เขลา ก่อนหน้านี้มีน้ำซึมเข้าไปในใต้ดิน ข้างบนนี้ย่อมมีน้ำแน่ๆ ทำไมจึงคิดไม่ได้

เห็นนางมีท่าทีเช่นนี้ เฮ่อเหลียนเจี๋ยอดไม่ได้ที่จะกุมขมับ จากนั้นเขาก็เห็นโหลชีเอามือปิดหน้า เสียงที่ถูกมือปิดหน้าเอาไว้อู้อี้ เฮ่อเหลียนเจี๋ย ขออภัยด้วย ที่ทำให้ท่านได้เห็นว่าอะไรที่เรียกว่าความโง่เขลา......"

"ฮ่าๆ"

เฮ่อเหลียนเจี๋ยหัวเราะออกมา แล้วก็ชะงักอย่างกะทันหัน เขาเคยหัวเราะอย่างนี้เมื่อไหร่กัน เขาเก็บรอยยิ้ม ใช้นิ้วชี้ทับไปที่ริมฝีปากของตัวเอง มองไปรอบๆทั้งสี่ด้าน ค่อยๆพูดขึ้นว่า "สถานที่แห่งนี้ อัปมงคลมาก "

โหลชีไม่สนใจเรื่องปวดท้องแล้ว ดีดตัวขึ้นมา เบิกตากว้างมองไปทางเขา "ท่านดูฮวงจุ้ยเป็นด้วยหรือ"

"ฮวงจุ้ย"เฮ่อเหลียนเจี๋ยหัวเราะไม่ออกแล้ว เขาเป็นถึง...กลับถูกมองว่าเป็นคนดูฮวงจุ้ย "แม่นางโหลคิดอยากจะหลับไปชั่วนิรันดร์ที่นี่หรือ"

"ในเมื่อท่านบอกว่าที่นี่เป็นที่อัปมงคล แล้วข้าจะตายที่นี่ได้อย่างไร"โหลชียังคงกุมท้องเอาไว้

"เฮ่อเหลียนเจี๋ย ครั้งนี้ดีใจมากที่ได้รู้จักท่าน แต่ว่าตอนนี้ข้าต้องไปหาที่พักผ่อนอย่างสงบแล้ว พวกเราแยกกันตรงนี้เถิด......"

แม้ว่าตอนนี้เฮ่อเหลียนเจี๋ยจะไม่ได้ลงมือกับนาง แม้ว่านางอยากจะสืบหาข่าวคราวของแผ่นดินใหญ่หลงหยินจากปากของเขามาก แต่ว่าตอนนี้ท้องของนางยังปวดมาก และไม่รู้ว่าจะตายจริงๆหรือไม่ ไม่ว่าอย่างไร นางต้องหาสถานที่ที่ปลอดภัยเพื่อศึกษาดูก่อนว่าจะสามารถรักษาตัวเองให้หายได้หรือไม่ค่อยว่ากัน

"เจ้าไม่เชื่อว่าดวงใจน้ำพุจะทำให้เจ้าร่างระเบิดจนตายหรือ" เฮ่อเหลียนเจี๋ยมองนาง

โหลชีอึ้ง "ไม่ใช่ไม่เชื่อ ตอนนี้ข้าปวดท้องมาก"

"แล้วทำไมเจ้าจึงไม่รู้สึกกลัว เจ้าไม่กลัวตายหรือ"นี่เป็นเรื่องที่ทำให้เฮ่อเหลียนเจี๋ยรู้สึกประหลาดใจมาก นางเอาแต่พูดอยู่ตลอดว่าจะหาสถานที่ดีๆเพื่อรอความตาย แต่ว่า หญิงสาวที่อายุน้อยและหน้าตางดงามเช่นนาง รู้ว่าตัวเองกลืนสิ่งที่สามารถทำให้ตายได้เข้าไปอย่างไม่ตั้งใจ ก็ควรจะตกใจจนหน้าเปลี่ยนสี ตื่นตระหนกและหวาดกลัวจึงจะถูกมิใช่หรือ อีกอย่าง เห็นได้ชัดว่าเขาเป็นคนที่รู้เรื่องบางอย่างอยู่บ้าง ทำไมนางจึงไม่รีบถามเขาว่าจะช่วยนางได้อย่างไรบ้าง

ปฏิกิริยาของนางไม่ถูกต้อง ไม่ถูกต้องสักนิด ไม่เป็นไปตามครรลอง

คนเช่นนี้ ถ้าหากไม่ใช่คนโง่ที่ไม่ปกติ เช่นนั้นก็ต้องมีจิตใจที่เข้มแข็งมาก ไม่หวาดกลัวความตาย

นางเป็นพวกคนโง่หรือ เห็นได้ชัดว่าไม่ใช่ เช่นนั้นก็เป็นอย่างหลัง

ถ้าหากนางเป็นคนเช่นนั้นจริงๆ ......

ไม่พูดไม่ได้ว่า เขารู้สึกสนใจอยากจะดูช่วงเวลาก่อนจะตายของนางว่านางจะมีสีหน้าอย่างไรบ้าง

"ใครว่าข้าไม่กลัวตาย"โหลชีร้องขึ้น ตอนที่เงยหน้าขึ้นสีหน้าได้เปลี่ยนเป็นความทุกข์ใจและหวาดกลัวแล้ว นางอดที่จะวิจารณ์การแสดงของตัวเองที่ดูไม่สมจริงอยู่ในใจไม่ได้ "เฮ่อเหลียนเจี๋ย ท่านช่วยข้าด้วย ช่วยชีวิตข้าด้วย"

เฮ่อเหลียนเจี๋ย"......"

"การแสดงนี้ไม่สมจริงเอาซะเลย เอาเถิด พูดตามความจริง เฮ่อเหลียนเจี๋ย เรื่องนี้มีทางช่วยหรือไม่ "โหลชีเก็บสีหน้าที่หวาดกลัว ท่าทีจริงจังขึ้นมา "ท่านมาที่นี่เพื่อสิ่งนี้โดยเฉพาะ แต่ว่าตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้วใช่หรือไม่ ถ้าหากข้ารู้ตั้งแต่แรก ข้าคงไม่แย่งชิงกับท่าน แต่ว่าตอนนี้ก็ทำอะไรไม่ได้แล้ว เอาเป็นว่า ช่วยชีวิตคน ได้กุศลยิ่งกว่าก่อเจดีย์เจ็ดชั้นเสียอีก ถ้าหากท่านรู้ว่าจะกำจัดฤทธิ์ยาของดวงใจน้ำพุได้อย่างไร ก็รีบบอกข้ามาเถิด ท่านดูสิท่านออกจะหล่อเหลาดูดี สง่างามมาก ใต้หล้าไร้คนเทียมได้ ใครเห็นใครก็รัก สรรพสัตว์เห็นแล้วก็ไม่อยากจะจากไป ปลิงเกาะแล้วก็ไม่ยินดีจะลงมา......"

เฮ่อเหลียนเจี๋ย"......"

นี่กำลังชมกันอยู่หรือ

เขากำลังจะพูดอะไรบางอย่าง ทันใดนั้นสีหน้าของโหลชีก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย ยื่นมือส่งสัญญาณให้เขาอย่าออกเสียง เฮ่อเหลียนเจี๋ยใช้สายตาในการถาม เกิดอะไรขึ้น

โหลชีก็ไม่รู้ว่าเป็นอะไร นางได้ยินเสียงที่แปลกประหลาดมากขึ้นมาอย่างกะทันหัน เหมือนมีอะไรบางอย่างกำลังปริแตกออกมา และยังมีความรู้สึกว่าหนาหนักมาก ความรู้สึกนั่นเหมือนฟ้าจะถล่มดินจะทลายลงเลยทีเดียว