ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 388

ในเวลาอันสั้นที่โหลชีล้มไปที่พื้น เห็นซู่ฉงโจวส่งสายตาให้นางแวบหนึ่ง เขาต้องการให้นางฉวยโอกาสจากไป

ซู่ฉงโจวจะต้องคิดว่านางแกล้งเจ็บจนล้มลงไปเป็นแน่

แต่ใครก็ได้มาบอกนางที นางแกล้งทำเช่นนี้ทำไม? นางก็หวังว่าเป็นการเสแสร้งได้ไหมล่ะ?

ซู่ฉงโจวหลอกล่อเฮ่อเหลียนเจี๋ยให้ค่อยออกไปให้ไกลจากนางเล็กน้อย เวลานี้ โหลชีได้ยินเสียงร้องของเจ้าขาว ในใจของนางเกิดความดีใจขึ้นทันที รับเปล่งเสียงร้องของนกอินทรี เจ้าขาวบินดิ่งลงมา บนหลังมีจิ้งจอกม่วงตามคาด โหลชีอดทนต่อความเจ็บปวดอย่างรุนแรง กระโจนขึ้นบนหลังของเจ้าขาว เข็มพิษไม่กี่เล่มในมือก็ยิงไปทางเฮ่อเหลียนเจี๋ย ในขณะเดียวกันก็เรียกซู่ฉงโจว: "ขึ้นมา"

เข็มเงินไม่กี่เล่มมาในสถานการณ์ที่ขี้โกง สาดแสงสีฟ้าเล็กน้อย เฮ่อเหลียนเจี๋ยมองออกเป็นธรรมดาว่าเข็มเงินนั่นมีพิษ ไม่กล้าชะล่าในทันที หมุนแขนเสื้อคิดต้องการจะหลบหลีกไป แล้วระหว่างช่องว่างเวลานั้น รอยยิ้มแฉลบผ่านในดวงตาของซู่ฉงโจว หมุนตัวกระโดดทันที และเหาะขึ้นไปบนหลังของเจ้าขาว

"เจ้าขาว ไป!"

โหลชีตะโกนด้วยความรีบร้อน เจ้าขาวรีบบินพุ่งขึ้นไปทันที พริบตาเดียวก็บินผ่านมาไกลมากแล้ว หายลับไปจากสายตาของเฮ่อเหลียนเจี๋ย

เฮ่อเหลียนเจี๋ยกางมือออก แขนเสื้อคลุมสั่นไหวเล็กน้อย ด้านบนมีเข็มพิษไม่กี่เล่มปักอยู่ เขามองดูเข็มพิษไม่กี่เล่มนั่น ในตามีความสนใจอย่างอธิบายไม่ถูก

โหลชีทำได้เยี่ยมมากจริงๆ

ซู่ฉงโจวก้มศีรษะมองลงไปดูเงาร่างที่เล็กลงเรื่อยๆของเฮ่อเหลียนเจี๋ย สุดท้ายก็โล่งใจลงเล็กน้อย นั่นเป็นคู่ต่อสู้คนหนึ่งจริงๆ ไม่แน่เขาอาจจะสู้เขาไม่ได้

แต่ไม่ช้าเขาก็เห็นใบหน้าอันซีดเซียวของโหลชี ภายใต้แสงจันทร์ใบหน้านั่นของนางไร้สีเลือดโดยสิ้นเชิงจริงๆ

"เจ้าเป็นอะไรไป?" เพราะเฉินซ่าและโหลชียังไม่ได้เชื่อใจซู่ฉงโจวเต็มร้อย ดังนั้นที่เกี่ยวข้องกับตัวตนของโหลชีจึงไม่ได้เปิดเผยต่อเขาสักนิด ดังนั้นซู่ฉงโจวจึงทำได้เพียงโหลชีเป็นว่าที่ภรรยาของลูกพี่ลูกน้องของเขา ไม่มากก็น้อยก็รักษาระยะห่างกับนางไว้

โหลชีกลอกตาขาวใส่เขาแวบหนึ่ง ฟุบลงบนตัวของเจ้าขาว

บ้าเอ๊ย ปวดจนนางจะตายแล้วจริงๆ

.......

เบื้องหน้าหมอกหนาทึบทั้งผืน โหลชียื่นมือไปพัดด้านหน้า คิดจะพัดหมอกเหล่านั้นออกไป แต่ได้ผลน้อยมาก นางคลำทางไปด้านหน้า ในใจกลับมีความระมัดระวังขึ้นมาก

นางยังจำได้ว่าเดิมทีตัวเองสลัดเฮ่อเหลียนเจี๋ยพ้นไปแล้ว ฟุบอยู่บนตัวเจ้าขาว อีกทั้งยังบินออกจากร่องน้ำลึกนั่นแล้วด้วย เพียงแต่เวลานั้นนางเจ็บปวดจนแทบจะทนไม่ไหวแล้ว ปิดตาลงเพียงเพื่อพยายามวิเคราะห์สักหน่อยว่าเกิดปัญหาอะไรกันแน่ แต่นางจำได้ชัดเจนว่าตัวเองไม่ได้เป็นลมไปนี่นา ทำไมตอนนี้ถึงอยู่ที่นี่ได้?

ขณะที่นางกำลังเดินไปข้างหน้าอย่างระมัดระวัง ทันใดนั้นมือข้างหนึ่งยื่นออกมาจากในหมอกควัน คว้าข้อมือของนางไว้ทันที กระชากนางไปด้านหน้า

แววตาของโหลชีกะพริบทันที เล็บคว้าเข้าไปที่มือข้างนั้น ครั้งนี้ที่นางออกมาได้เตรียมตัวไว้แล้ว ในเล็บของนางก็ซ่อนยาพิษไว้ด้วย หากถูกยาพิษชนิดนี้ซึมเข้าสู่กระแสเลือด นอกจากนาง ไม่มีผู้ใดสามารถถอนพิษชนิดนี้ได้

แต่ในขณะที่นางต้องการจะข่วนหลังมือนั้นให้เป็นแผล ฉับพลันนั้นนางก็เห็นบนง่ามนิ้วมีแผลเป็นเล็กๆน้อยๆอยู่ โหลชีเบิกตาโพลงทันทีแล้ว

นี่ก็คือมือของนักพรตเลวนี่นา!

ภายใต้ความตกตะลึงนี้ โหลชีก็ไม่ได้ต่อต้าน ทั้งคนก็ถูกกระชากออกไปทันที

หมอกจางหายไป ขณะที่นางเห็นเหตุการณ์ตรงหน้าอย่างชัดเจนแล้วก็ตกตะลึงซ้ำอีกครั้ง ปากอ้าจนแทบจะหุบไม่ลงแล้ว ที่นี่คือ.......

ที่นี่คือบ้านในยุคปัจจุบันของนางนี่นา!

บ้านของนาง จ่ายเงินซื้อด้วยเงินกว่าสิบล้าน คฤหาสน์น้อยๆตั้งอยู่กึ่งกลางภูเขาข้างทางป่าเมเปิ้ลตอนนั้นนางยังทะเลาะกับนักพรตเลวทีหนึ่งด้วย บอกว่านางอยู่คนเดียวไม่ต้องซื้อบ้านแพงขนาดนี้ สิ้นเปลือง ยังให้นางเอาเงินไปซื้ออะไรสักอย่างมาอย่างอีก?

ของสิ่งนั้นเขาเคยบอกแล้วต่อมาภายหลังนางก็ลืมไปแล้ว ตอนนั้นนางบอกว่าแนวคิดในการใช้จ่ายของเขาใช้ไม่ได้ ตอนนี้ดูแล้ว แนวคิดในการใช้จ่ายของเขาใช้ไม่ได้ที่ไหนกัน เพราะรู้ว่าไม่ช้าก็เร็วนางจะถูกเขาส่งให้จากไปอย่างชัดเจน บ้านหลังนี้ซื้อไว้ก็สิ้นเปลืองจริงๆ!

ตอนนี้ในบ้านสะอาดสะอ้านไร้ฝุ่น ไม่เหมือนลักษณะที่ไม่มีคนอยู่มานานกว่าครึ่งปีแล้ว ตอนนี้นางยืนอยู่ในห้องรับแขก แต่ประตูใหญ่ปิดสนิท ผ้าม่านก็ดึงขึ้นหมด โคมไฟอันหนึ่งส่องสว่างอยู่ข้างโซฟา

เป็นนักพรตเลวที่ดึงนางกลับมาอย่างแน่ชัด แต่ตอนนี้กลับไม่เห็นตัวนักพรตเลว โหลชีมองไปรอบๆ ร้องเรียกขึ้นอย่างอดไม่ได้: "นักพรตเลว ท่านออกมา!"

นี่คือให้นางกลับมาที่ปัจจุบันแล้วหรือ?

แต่ทำไมถึงให้นางกลับมาในเวลานี้? ในใจของโหลชีมีไฟโทสะอยู่เต็มท้อง ไม่ง่ายที่นางจะยอมรับการใช้ชีวิตในแผ่นดินใหญ่ซื่อฟางทางนั้นได้ ยอมรับฐานะตัวตนของนาง ทั้งยังเป็นเวลาที่กำลังรอโหลฮ่วนเทียนอีก เขาคงไม่ได้คิดให้นางปล่อยวางทุกอย่างทางนั้น และกลับมายุคปัจจุบันใช้ชีวิตของนางแบบก่อนหน้านี้ต่อไปอีกหรอกนะ?

ให้ตายสิ หากว่านางหายตัวไปแบบนี้แล้ว นางไม่กล้าจินตนาการจริงๆว่าเฉินซ่าจะมีปฏิกิริยายังไง