ใต้ร่มยาใจ นิยาย บท 420

"ขี้เหนียวจริงๆ" โหลชีบ่นพึมพำ เอาผลไม้ลูกหนึ่งเข้าปาก "แม้แต่ตัวเจ้าเองก็ไม่กิน?"

"ข้าบอกว่าให้เจ้าหมดเจ้าก็กิน อย่าพูดมาก" เฉินซ่าเหลือบมองนาง

โหลชีถอนหายใจ แย่งผลไม้กลับมา และกัดไปหนึ่งคำ อุดมไปด้วยน้ำผลไม้และรสหวานจริงๆ รสชาติของน้ำผลไม้กระจายไปทั่วปาก

ขณะกำลังจะชมเขาประโยคหนึ่ง เงาดำหนึ่งก็ปกคลุมมา ริมฝีปากอุ่นร้อนหนึ่งประทับที่ริมฝีปากนาง จากนั้นกลิ่นอายเข้มข้นของเขาก็ทะลักเข้ามา ช่วงชิงความหวานในปากของนางอย่างกำเริบเสิบสาน

"ฮู่..."

โหลชีถูกเขาช่วงชิงลมหายใจ เกือบจะหายใจไม่ออก

รอจนเฉินซ่าอิ่มเอมกับความสวยหวานอย่างยากลำบาก ทำให้ความคิดหงุดหงิดที่เขาไม่ได้อยู่ใกล้นางเป็นเวลานานสงบลง เขามองลงมาก็เห็นหญิงสาวในอ้อมแขนเขามีใบหน้าสีแดง ดวงตาของนางเหมือนโกรธ นางมองเขาและหอบเล็กน้อย

ในตอนนี้เฉินซ่าก็รู้สึกอารมณ์ดีและหัวเราะด้วยเสียงต่ำ

"เด็กดี อย่าโกรธเลย" เขาเอื้อมมือไปลูบใบหน้านาง

ในตอนแรกโหลชีโกรธเขาจริงๆ เขาบอกว่าไม่กินไม่กิน ทั้งห้าลูกยกให้นางหมด แต่สุดท้ายก็ยังเข้าปากเขาไปครึ่งหนึ่ง แล้วยังใช้วิธีนี้อีก! ปัญญาอ่อนไหม? ยังมาเล่นเกมที่ใกล้ชิดแบบนี้ที่มีเพียงคู่รักหนุ่มสาวเท่านั้นที่เล่น

แต่โหลชีก็อายุเพียงยี่สิบปี แต่ก็เพราะนางออกไปทำภารกิจแต่ยังเล็ก เกือบทุกคนรอบตัวนางก็เป็นคนที่มีความสามารถและมีไอคิวสูง รวมทั้งนักพรตชั่วที่จงใจปลูกฝังนาง นางจึงไม่เคยรู้สึกว่าตัวเองเคยผ่านวัย "กระเต๊าะ" มาก่อน ในมุมของนาง ฝ่าบาทที่อายุมากกว่านางสองสามปีก็เป็นปีศาจแก่ตัวหนึ่ง

แน่นอนว่า นางไม่มีทางยอมรับว่านางถูกลมหายใจผู้ชายที่แข็งแกร่งกดข่มได้เด็ดขาดอย่างมีชัย

แต่ว่าความโกรธของนางก็คงอยู่ได้เพียงไม่กี่วินาที แล้วก็ถูกชะล้างด้วยรอยยิ้มจางๆของเขา

โหลชีรู้อยู่เสมอว่าเขาไม่สามารถต้านทานรอยยิ้มของฝ่าบาทได้ ตอนที่เขาไม่ยิ้มเขาจะเย็นชาราวกับภูเขาน้ำแข็ง และการจ้องมองเหมือนสันเขาน้ำแข็งสามารถแทงใครสักคนให้ตายได้ในทันที แผ่ความเย็นชาที่ห้ามสิ่งมีชีวิตเข้าใกล้อย่างหนึ่ง แต่ตอนที่เขายิ้ม มันจะเป็นการโต้กลับที่น่าตกใจแน่นอน ซึ่งจะทำให้หัวใจของนางเต้นแรงและเต้นเร็ว

"มากเกินไป" กลับไม่รู้ว่าเสียงนี้ของนางนำพาความน่ารักไร้เดียงสามาอย่างไร ทำจนเลือดลงจักรพรรดิบางคนพุ่งไปที่จุดหนึ่ง อยากกดนางลงกับพื้นเสียเดี๋ยวนี้ เผด็จศึกไปเสีย

เขากอดนางไว้ในอ้อมแขนของเขาแน่น จู่ๆเขาก็หยุดยิ้ม แล้วกัดฟันถาม "ชีชี เจ้าบอกข้ามาในเมื่อตอนนี้เจ้าเป็นสนมของข้าแล้ว แล้วทำไมข้าต้องทนอีก?"

โหลชีตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง ตอนแรกนางไม่เข้าใจสิ่งที่เขากำลังพูด เมื่อนางรู้สึกว่าร่างกายถูกกดทับกับวัตถุแข็งๆ ใบหน้าของนางก็แดงก่ำทันที

กลัวจริงๆว่าจักรพรรดิจอมโหดจะเลือดขึ้นสมองลืมทุกสิ่งอย่างไม่สนใจอะไรทั้งนั้นในฉับพลัน นางโพล่งปากออกมาอย่างไม่คิด "เจ้าว่าวิธีแก้พิษกู่ที่คร่าชีวิตได้นั้นชั่วร้ายขนาดนั้น ถึงกับต้องชายหญิงร่วมรักถึงจะขจัดได้ ใครจะรู้ว่าถ้าเออ อะไรนั่นไปแล้ว จะมีผลกระทบอะไรหรือไม่!"

ร่างกายเฉินซ่าแข็งชะงัก จากนั้นก็ปล่อยนางออก หน้าดำคร่ำเครียดนั้นอย่างกับเปาบุ้นจิ้น

ทั้งสองมองหน้ากันเงียบ และจู่ๆ บรรยากาศก็แปลกไปเล็กน้อย

ขณะที่พวกเฉิงสิบกลับมาพร้อมกับน้ำ ก็เห็นฉากนี้พอดี ทั้งสามคนนิ่งงันอยู่กับที่แล้วมองหน้ากัน

นี่มันเกิดอะไรขึ้น? พี่เฉิน

ข้าจะรู้ได้อย่างไร?

เฉินซ่าเหลือบมอง น้ำเสียงของเขาเย็นเยียบราวกับน้ำแข็ง: "เจอน้ำแล้วหรือ?"

เฉิงสิบตอบทันที "ทูลฝ่าบาท หาพบแล้ว ทางนั้นมีน้ำพุใสอยู่..." เขายังไม่ทันจะพูดจบ เงาดำก็แวบผ่านไป และร่างของจักรพรรดิก็ไม่อยู่ตรงหน้าเขาแล้ว

"แม่นางเกิดอะไรขึ้น? ฝ่าบาทกริ้วหรือ?" คำพูดแบบนี้ โดยปกติแล้วเฉิงสิบจะไม่ถาม จะเป็นโหลวซิ่นที่ถาม แต่บรรยากาศและท่าทีของจักรพรรดินี้แปลกใจจริงๆ

โหลชีส่ายหัว "เปล่า พวกเจ้าไปพักเถิด"

ผู้ชายคนนั้นไม่สนใจว่าเขาจะเต็มไปด้วยเลือด เขากอดนางแน่นจนเสื้อผ้าของนางสกปรก เนื่องจากมีน้ำพุอยู่ที่นั่น นางจึงไปเปลี่ยนเสื้อผ้า แล้วลวดซักชุดบนร่างกายของนาง แล้วปล่อยให้เขาใช้กำลังภายในของเขาเพื่อทำให้แห้ง

ตอนนี้กำลังภายในของเขาพัฒนาขึ้นอย่างมาก จะเป็นการเสียเปล่าถ้าไม่ใช้มัน

ในเวลานี้นางยังไม่รู้ เพราะคำพูดที่นางพูดโดยไม่ได้ตั้งใจทำให้เฉินซ่าเข้มงวดกับตัวเองก่อนที่กู่ปลิดชีพจะถูกขจัด และเขาก็ไม่ได้แตะต้องนางเป็นเวลานาน

เขาไม่กลัวว่าตัวเองจะเป็นอะไร แต่กลัวว่าจะเป็นอันตรายอะไรกับนาง

เฉินซ่าถอดเสื้อผ้าของเขาที่น้ำพุ ดูดน้ำเพื่อชำระตัวเองให้สะอาด แล้วลวดดับไฟราคะ หลังจากที่เขาทำความสะอาดและทำเสื้อผ้าให้แห้ง เขาเห็นโหลชีซึ่งเปลี่ยนชุดใหม่เข้ามา ถือเสื้อผ้าไว้ในมือและยิ้มให้เขาอย่างสดใส

"เฮ้ออ เดิมทีหม่อมฉันกำลังคิดว่าจะช่วยนำเสื้อผ้าของนายท่านไปซัก คิดไม่ถึงเลยว่าท่านจะลงมือรวดเร็วเพียงนี้"

"เฮอะ เก็บยิ้มจอมปลอมของสุนัขเลียขาแบบนั้นของเจ้าเถิด ข้าเห็นแล้วรำคาญ"

โหลชียักไหล่แล้วเดินไปที่น้ำพุ