หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 593

“ตอนนี้พวกเขาควรรีบหาที่ซ่อนน้องธีร์ให้เจอไม่ได้ ไม่อย่างนั้นถ้าพวกเขาหาเจอ พวกเราคง...”

ถึงแม้ที่ฌอนพูดมาจะมีเหตุผล แต่พชิราก็มีแผนของตัวเองอยู่ในใจ

จากนั้นพชิราก็ทำตามแผนการที่เธอคิดไว้ เธอบอกให้ฌอนพาธีร์ไปแล้ว พาไปซ่อนในสถานที่ซึ่งอยู่ไกลจากบ้านพักคนชราค่อนข้างมาก

ทำแบบนี้ ถ้าพวกเขาออกตามหามาถึงที่นี่ก็จะไม่เจอได้ง่ายๆ

“ที่นี่ตอนกลางคืนจะมีแมลงเยอะหรือเปล่า?” ฌอนมองดูสถานที่ตรงหน้า ที่มีวัชพืชขึ้นรกรอบด้าน

ปกติแล้วสถานที่แบบนี้ มีความเป็นไปได้ที่จะมีงูและแมลงมีพิษอื่นๆ อยู่ได้

พอคิดได้แบบนี้ ร่างกายของฌอนก็ขนลุกซู่ ตั้งแต่ยังเป็นเด็ก เขาก็กลัวสัตว์และแมลงมีพิษพวกนี้มาก พอโตขึ้นมา เขาก็ยิ่งกลัวมากขึ้นไปอีก

“ถ้าคุณขี้ขลาด คุณก็กลับไปก่อนเลย” พชิราเหลือบมองชายหนุ่มที่ไร้ประโยชน์ตรงหน้าเธอ และไม่รู้ว่าควรจะพูดยังไงดี

ตอนนี้พชิราไม่มีความรู้สึกดีให้ฌอนเลย เรียกได้ว่าพชิราเป็นคนที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อให้บรรลุเป้าหมาย และหลังจากใช้งานแล้วก็สามารถสะบัดทิ้งได้ทันที

เดิมทีพชิราเคยคิดที่จะฝึกสอนฌอนอย่างดี แต่ดูจากท่าทางของเขาในตอนนี้ เธอก็ไม่มีอารมณ์แล้ว

สุดท้ายฌอนก็เดินเข้าไปข้างในพร้อมกับพชิรา เพราะฌอนเป็นห่วงพชิรา ถึงแม้พชิราจะมีท่าทีที่ไม่ดีต่อเขา แต่เขาก็ยังคิดว่าพชิราแค่กำลังอารมณ์ไม่ดีอยู่

พชิราไม่สนใจฌอน ที่เดินตามหลัง และเดินเข้าไปด้านใน ก่อนจะมองไปรอบๆ ด้าน

พชิราไม่ได้เดินต่อ ฌอนจึงวางธีร์ลงบนพื้นอย่างเบามือ แล้วมองไปรอบๆ ด้าน

เขาแน่ใจมาก ว่าที่นี่ในตอนกลางคืนจะต้องมีแมลงอยู่เยอะมากแน่นอน

พชิราไม่มีทางอยู่ที่นี่นานๆ แน่นอน งั้นธีร์ก็...

ฌอนนิ่งคิดอยู่สักพัก สุดท้ายก็ส่ายหน้าไปมา และไม่พูดอะไรอีก เพราะถ้าเขาทำให้พชิราโกรธอีกคงแย่

“คุณคิดว่าที่นี่เป็นยังไงบ้าง?” พชิรามองไปที่สถานที่ที่เธอเลือก ในใจรู้สึกพึงพอใจมาก ฌอนมองดูสถานที่ตรงหน้า ถ้าเดินเข้าไปอีกนิด ก็จะเป็นตึกอาคาร ถึงจะไม่ได้สูงมาก แต่มีประโยชน์มากในกรณีฉุกเฉิน

พอมองดูรอบๆ ด้าน ฌอนก็พยักหน้าขึ้นลง ก่อนจะพูดว่า “ก็ดีครับ”

“ให้คุณแสดงความคิดเห็นนี่เป็นอะไรที่ไร้ประโยชน์ที่สุดเลยจริงๆ” พชิราอยากได้ยินคำชมจากฌอน แต่เธอคิดไม่ถึงว่าจะมีแค่คำว่าดีคำเดียว

พชิราไม่ชอบใจ เธอแค่เหลือบมองฌอน ก่อนจะเตรียมตัวจากไป ฌอนมองไปทางพชิราที่กำลังเดินจากไป จากนั้นก็มองลงไปทางธีร์ที่อยู่ด้านล่าง และมัดมือมัดขาของธีร์ไว้ด้วยเชือกที่เตรียมมาล่วงหน้า ไม่อย่างนั้น ถ้าธีร์หนีไปได้ต้องแย่แน่นอน

ฌอนเห็นว่าพชิราเดินไปไกลแล้ว และมองธีร์ที่หมดสติไปแล้ว ก่อนจะนึกถึงเวลาที่ธีร์เล่นกับตนเองอย่างมีความสุข ในใจก็รู้สึกสงสารเล็กน้อย

แต่สุดท้ายเขาก็ทำใจแข็ง ไม่สนใจอะไร แล้วรีบเดินตามพชิราไป

พชิราไม่สามารถพักอยู่ที่นี่กับกันยาได้ เพราะเธอกลัวว่าถ้าสาริศามาตามหาธีร์ แล้วเห็นเธอคงจะแย่

ฌอนจึงเอ่ยปากขอให้พชิราไปพักอยู่กับเขา เขาจะนอนบนโซฟา พชิราจึงพยักหน้าให้อย่างรังเกียจ และจากไปพร้อมกับฌอน

ปล่อยให้กันยาอยู่คนเดียวบนเตียงในบ้านพักคนชรา

สาริศายังคงหาธีร์ไม่เจอ สติของเธอขาดไปทันที เธอรีบไปที่บริษัทเพื่อค้นหาที่อยู่ติดต่อของ ฌอน แล้วเดินทางไปที่นั่นพร้อมกับธนพัต

เดิมทีธนพัตมีเรื่องที่ต้องจัดการในบริษัท แต่เขาไม่วางใจที่จะปล่อยให้สาริศาอยู่คนเดียว

“เร็วค่ะ” ทันทีที่สาริศาขึ้นรถ เธอก็ขอให้ธนพัตรีบขับรถเร็วๆ

ที่อยู่บ้านของฌอนดูเหมือนจะไม่ไกลไปจากบริษัทเท่าไหร่ ดังนั้นเขาจึงมาถึงอย่างรวดเร็ว

สาริศากับธนพัตรีบลงจากรถและเดินไปที่ประตู แต่พบว่าประตูถูกล็อกไว้ ธนพัตเตะประตูอย่างแรง