อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 218

“ขอโทษ ดังนั้นที่ฉันพูดเมื่อกี้ ถือว่าเราสองคนเสมอกันแล้ว ห้ามใครตำหนิตัวเองอีก”

เฉินฮวนฮวนก้มหน้าลงอย่างหดหู่ใจ ประเด็นหลักคือเธอไม่กล้าที่จะสบตาของเฟิงหานชวนโดยตรงต่างหาก เธอรู้สึกว่าความคิดเมื่อสักครู่ของตัวเอง ดูไม่มีจริยธรรมเอาเสียเลย

“ฮวนฮวน เมื่อกี้คุณคิดว่า.....ผมจะถูกผู้หญิงคนอื่นปอกลอกเหรอ?” หลังจากที่ผู้ชายคนนี้ได้สติกลับมา สีหน้าก็เคร่งขรึมลงทันที

เฉินฮวนฮวนชำเลืองตามองผู้ชายคนนี้ด้วยท่าทางระมัดระวัง หัวใจของเธอเต้นแรงจนไม่อาจควบคุมได้ สีหน้าของเฟิงหานชวนในตอนนี้ดูน่ากลัวมาก บรรยากาศที่เย็นยะเยือกรอบตัวก็สร้างความน่ากลัวให้ไม่น้อย

“ไม่ ไม่ใช่นะ ฉันไม่ได้หมายความว่าอยากจะให้คุณถูกผู้หญิงคนอื่นปอกลอกหรอกนะ ฉันคิดว่ารูป ...... รูปร่างคุณดีมาก.....” หลังจากที่พูดประโยคสุดท้ายออกไป เนื่องจากขาดความมั่นใจ เฉินฮวนฮวนจึงพูดตะกุกตะกักไปโดยปริยาย

“คิดว่ารูปร่างของผมดีเหรอ?” ผู้ชายคนนี้บีบเข้าไปใกล้ตัวเธอ แต่น้ำเสียงที่เปล่งออกมานั้นกลับเย็นเยียบอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

เฉินฮวนฮวนรู้สึกเหมือนโดนคุกคามอย่างบอกไม่ถูก เธอก้าวถอยหลังโดยไม่รู้ตัว แต่ผู้ชายคนนี้กลับก้าวตามมาทีละก้าว สุดท้ายเธอก็หนีไม่พ้น

หลังจากที่แผ่นหลังของเธอติดกับผนัง ในขณะที่กำลังคิดจะหนีออกไปทางประตูนั้น เธอก็ถูกผู้ชายคนนี้ดักทางเอาไว้แล้ว

“ใช่ ใช่ รูปร่างของคุณดูดีมาก ดีชนิดที่ว่าไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาอธิบาย ความสมบูรณ์แบบนั้นมัน......ไร้ที่ติจริง ๆ ” เฉินฮวนฮวนขวัญหนีดีฝ่อและพยายามที่จะพูดประจบประแจงเฟิงหานชวนในเวลาเดียวกัน เนื่องจากสมองในตอนนี้ว่างเปล่า จึงสรรหาคำอื่นมาอธิบายไม่ได้

แต่หลังจากที่เธอชื่นชมจบ และเงยหน้าขึ้นมาสบตากับเฟิงหานชวน สีหน้าของผู้ชายคนนี้ไม่ได้ดูผ่อนคลายลงแต่อย่างใด เฉินฮวนฮวนตกใจจนขาไร้เรี่ยวแรง

เธอได้ล่วงเกินเฟิงหานชวนเข้าแล้วใช่ไหม?

“อาหาน คุณ......คุณโกรธเหรอ? ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นนะ ฉันคิดว่ารูปร่างของคุณดีจริง ๆ ถ้าผู้หญิงคนอื่นเห็นรูปร่างแบบนี้ของคุณ คงจะพากันโผเข้าหาคุณอย่างแน่นอน ฉันแค่เดาเท่านั้น ฉัน........”

ยังไม่ทันที่เธอจะอธิบายจบ ก็ถูกนิ้วชี้ของผู้ชายยื่นมาแตะที่ปาก เธอจึงหยุดพูดในทันที

ทันทีที่เฉินฮวนฮวนเงยหน้าขึ้น ก็สบเข้ากับนัยน์ตาสีดำทมิฬยากหยั่งถึงคู่นั้นของเฟิงหานชวนอย่างฉับพลัน เพราะเธอพูดไม่ได้ ทำได้เพียงแค่จ้องมองผู้ชายตรงหน้าด้วยสายตาที่ไร้เดียงสาเท่านั้น

“ในเมื่อคิดว่ารูปร่างของผมดูดีแล้ว ทำไมถึงไม่คิดจะมาปอกลอกผมล่ะ แต่กลับคิดว่าเป็นผู้หญิงคนอื่น?” น้ำเสียงของเฟิงหานชวนนั้นแข็งทื่ออย่างชัดเจน

ทันทีที่เขาพูดประโยคนี้ออกมา เฉินฮวนฮวนถึงกับเบิกตากว้าง พร้อมกับแสดงสีหน้าตกใจ เธอนึกไม่ถึงจริง ๆ ว่าเฟิงหานชวนจะถามคำถามนี้ออกมา

อีกทั้งเธอถึงกับไปไม่ถูก และกำลังคิดว่ามันสมเหตุสมผลแล้วเหรอ?

“ฉัน ..... ฉันตัวคนเดียว ไม่มีทางหลอกลวงคุณได้หรอก ดังนั้น......” เฉินฮวนฮวนพูดตะกุกตะกัก พร้อมกับสีหน้าที่แดงระเรื่ออย่างไม่มีเหตุผล

“ดังนั้น คุณก็เลยคิดแบบนั้นใช่ไหม?” สีหน้าของเฟิงหานชวนเคร่งขรึมลงยิ่งกว่าเดิม

“ก็แค่คิด ไม่ได้จะทำจริง ๆ สักหน่อย ฉัน..... อาหาน คุณหยุดจู้จี้คำถามนี้ได้ไหม? ต่อไปฉันจะไม่คิดแบบนั้นอีกแล้ว” เฉินฮวนฮวนตกอยู่ในสถานการณ์กลืนไม่เข้าคายไม่ออก รู้อย่างนี้เธอไม่พูดเรื่องที่คิดอยู่ในใจออกมาเสียยังดีกว่า

ทันทีที่พูดประโยคนี้ออกมา กลับกลายเป็นการหาเรื่องใส่ตัวซะงั้น เฟิงหานชวนไม่สามารถพาตัวเองออกจาเรื่องนี้ได้

“ถึงจะเป็นความคิด ก็ไม่ควรคิดแบบนี้” ครั้งนี้เฟิงหานชวนโกรธจริง ๆ

ผู้หญิงคนนี้ ทำไมถึงได้คิดเรื่องแบบนั้นได้?

“ขอโทษค่ะ ต่อไปฉันจะไม่คิดอีกแล้ว” เฉินฮวนฮวนเม้มปากเล็กน้อย ด้วยท่าทางเหมือนจะร้องไห้

“คุณไม่เคยเห็นผมอยู่ในสายตาเลย ดังนั้นถึงได้คิดเรื่องแบบนี้ตามใจชอบ” เฟิงหานชวนปล่อยตัวเธอ จากนั้นก็เท้าสะเอวด้วยมือข้างหนึ่ง ส่วนมืออีกข้างก็ยกขึ้นมานวดขมับ แสดงท่าทางปวดหัวอย่างชัดเจน

“ไม่ใช่ ไม่ใช่จริง ๆ ทำไมฉันจะไม่เห็นคุณในสายตาล่ะ คุณอย่าเข้าใจฉันผิดสิ.......” เฉินฮวนฮวนรีบร้อนอธิบาย ด้วยดวงตาที่แดงก่ำ

เมื่อเห็นท่าทางน่าสงสารของเธอ เฟิงหานชวนก็เพิ่งตระหนักได้ว่าท่าทางของตัวเองคงจะดูใจร้ายเกินไป เขาโอบรอบเอวของเธอ และดึงเธอเข้ามาในอ้อมกอด

จากนั้นก็ค่อย ๆ พูดด้วยน้ำเสียงที่ทุ้มต่ำว่า : “เอาละ ไม่โทษเธอแล้วก็ได้ แต่ต่อไปอย่าคิดเรื่องไร้สาระแบบนี้อีกนะ”

ผ่านไปชั่วครู่ เฉินฮวนฮวนจึงพยักหน้าอยู่ในอ้อมกอดของเฟิงหานชวน จากนั้นก็พูดด้วยเสียงเบา ๆ ว่า : “อื้อ ฉันจะไม่คิดแบบนี้อีกแล้ว”

เธอจะไม่คิดแล้วจริง ๆ เพราะเธอไม่กล้าอีกแล้ว

เวลาที่เฟิงหานชวนโกรธ น่ากลัวมากจริง ๆ ถึงแม้จะไม่ได้โมโหออกมา ถึงแม้จะไม่ได้ทำอะไร แต่ก็ทำให้รู้สึกหวาดกลัวไม่น้อย

“ผมจะออกไปข้างนอก คุณไปอาบน้ำก่อนเถอะ” เมื่อเห็นผู้หญิงตรงหน้าเงียบลง เฟิงหานชวนจึงปล่อยตัวเธอ จากนั้นก็หมุนตัวเตรียมเดินจากไป

แต่ในตอนที่เขากำลังจะก้าวพ้นประตูไป เสียงที่อ่อนโยนของผู้หญิงก็ดังขึ้น : “อาหาน เดี๋ยวก่อน”

“เป็นอะไรไป?” เฟินหานชวนหันกลับมา

“เอ่อ คือว่า ..... คุณ คุณ..... อยู่ต่ออีกหน่อยสิ.......” เฉินฮวนฮวนกลืนน้ำลายด้วยความกังวล จากนั้นก็พูดตะกุกตะกักออกมาไม่เป็นประโยค

ทว่า เฟิงหานชวนกลับเข้าใจ ดวงตาที่ยากหยั่งถึงคู่นั้น ได้เปล่งประกายขึ้นมาฉับพลัน เขาก้าวเท้าเข้าไปหาเฉินฮวนฮวนทันที จากนั้นก็ยกมือขึ้นมาวางบนไหล่ทั้งสองข้างของเธอด้วยความตื่นเต้น

“ฮวนฮวน คุณพูดจริง ๆ ใช่ไหม?” เฟิงหานชวนพูดด้วยสีหน้าดีใจสุดขีด