อ้อนรัก คุณภรรยาคนสวย นิยาย บท 249

"สามี?"

เวินซือเหยี่ยนเกือบจะอึ้งไป แต่เขาพอมีประสบการณ์ ไม่นานนักเขาก็กลับมาได้สติ

เขาไม่คิดว่าหญิงสาวนิสัยดีที่อยู่ข้างหน้าเขาจะแต่งงานแล้ว

"ฉัน......ฉันแต่งงานเร็วเพราะมีเหตุผลพิเศษ"เมื่อเห็นท่าทางที่ตกใจของเวินซือเหยี่ยน เฉินฮวนฮวนก็อธิบายออกไปอย่างเขินอาย

ถ้าไม่ใช่เพราะความคิดของนายท่านเฟิง ถ้าไม่ใช่เพราะตระกูลเฉินที่กำลังจะล้มละลาย และถ้าไม่ใช่เพราะเฉินซินโหรวไม่เต็มใจ...เธอก็คงไม่ได้มาเป็นสามีภรรยากับเฟิงหานชวน

เธอรู้สึกว่าบางทีนี่อาจเป็นความตั้งใจของพระเจ้า พระเจ้านำเฟิงหานชวนมาหาเธอ เธอจะรักและทะนุถนอมการแต่งงานครั้งนี้

"อะแฮ่ม"เวินซือเหยี่ยนกระแอมไอและอธิบายว่า: "ผมไม่ได้มีความหมายอื่นเลยนะ แค่เห็นว่าคุณยังดูอายุน้อย เลยไม่คิดว่าคุณจะแต่งงานแล้ว ผมก็เลยรู้สึกแปลกใจนิดหน่อย"

"เข้าใจแล้ว"เฉินฮวนฮวนพยักหน้าเบาๆ ถ้าเป็นเธอ เธอก็คงแปลกใจเหมือนกัน

ท้ายที่สุดนี่คือเมืองเป่ยเฉิงที่เจริญรุ่งเรือง ทุกคนแต่งงานกันช้ามาก การแต่งงานก่อนวัยอันควรนั้นหาได้ยากมาก โดยเฉพาะเมื่ออายุยังน้อยเช่นนี้

เมื่อทั้งสองคนจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยแล้ว ในขณะที่พวกเขาเดินไปที่ประตู เวินซือเหยี่ยนก็กำลังจะเอ่ยปากพูดอะไรบางอย่าง แต่เฉินฮวนฮวนก็ขัดจังหวะเขาขึ้นมาเสียก่อน

"คุณเหวิน สามีของฉันมารับฉันแล้ว ฉันจะไม่รบกวนคุณให้พาฉันกลับแล้ว ขอบคุณมากๆค่ะสำหรับวันนี้"เฉินฮวนฮวนแสดงความขอบคุณอย่างจริงใจ

เธอก้มลงหยิบขวดน้ำจากถุงช้อปปิ้งและยื่นให้เวินซือเหยี่ยนแล้วพูดว่า: "ดื่มน้ำสักหน่อยนะคะ"

อย่างไรก็ตามเขาช่วยเธอและพาเธอไปที่ประตูใหญ่ เธอไม่รู้จะขอบคุณเขาอย่างไร เธอจึงซื้อน้ำมาให้เวินซือเหยี่ยน

เวินซือเหยี่ยนไม่ได้ปฏิเสธและรับน้ำจากเธอ จากนั้นเขาก็พยักหน้าและกล่าวว่า: "ในเมื่อสามีของคุณมารับคุณ ถ้าอย่างนั้นผมก็ขอตัวกลับก่อน"

"โอเค บ๊ายบาย"เฉินฮวนฮวนโบกมือให้เขา

เวินซือเหยี่ยนหยุดแล้วพูดเบาๆว่า "บ๊ายบาย" จากนั้นเขาก็หันหลังเดินออกไป

เมื่อเห็นเวินซือเหยี่ยนเดินออกไปแล้ว ในใจของเฉินฮวนฮวนก็ยังคงรู้สึกขอบคุณเขาอยู่

เธอจ้องมองไปไกลๆอย่างใจลอย จนกระทั่งได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเหนือหัวของเธอ: "คุณกำลังมองอะไรอยู่?"

เฉินฮวนฮวนเงยหน้าขึ้น และเมื่อเห็นเฟิงหานชวน เธอก็กอดเขาอย่างตื่นเต้นแล้วพูดอย่างมีความสุขว่า "คุณมาแล้ว!"

"ทำไมถึงเงียบไปไม่บอกกัน"เฟิงหานชวนรู้สึกมึนงงเล็กน้อย เขาต้องการสั่งสอนผู้หญิงตัวเล็กคนนี้ แต่เมื่อเขาเห็นท่าทางที่ตื่นเต้นของเธอ คำพูดของเหล่านั้นก็กลืนกลับเข้าไปในทันที

เมื่อได้ยินคำพูดของเฟิงหานชวน เฉินฮวนฮวนก็ถามด้วยความสงสัย: "หือ? อาหาน คุณรู้ได้ยังไงว่าฉันหลงทาง? "

"คุณหลงทางเหรอ?"เฟิงหานชวนจับไหล่ของหญิงสาวและจ้องไปที่ดวงตาของเธอ จู่ๆใบหน้าของเขาก็กลายเป็นกังวลแล้วถามต่อว่า: "เกิดอะไรขึ้น? ไม่ได้เจ็บตรงไหนใช่ไหม? "

"ไม่เป็นไร ฉันโอเค ฉันบังเอิญเจอคนใจดีและเขาก็กำลังจะมาที่ซูเปอร์มาร์เก็ตพอดี เขาก็เลยอาสาพาฉันมา"

ดวงตาที่สดใสของเฉินฮวนฮวนมองไปรอบๆ เธอยืนเขย่งปลายเท้าไปที่หูของเฟิงหานชวนและกระซิบ: "เดาสิว่าใครเป็นคนใจดีที่ฉันพบ?"

"หืม?"เฟิงหานชวนขมวดคิ้วเล็กน้อย สีหน้าแสดงออกถึงความงุนงง