แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 324

จูเหวินรุ่ยได้เสียเปรียบกับลั่วเสี่ยวปิงมาหลายเรื่อง เลยไม่เชื่อว่าลั่วเสี่ยวปิงจะใจดีขนาดนี้

ลั่วเสี่ยวปิงจะใจดีขนาดนี้หรือ?

ไม่แน่นอน

ตอนที่จูเหวินรุ่ยมองมาอย่างสงสัยและระมัดระวัง ลั่วเสี่ยวปิงก็พูดต่อ"แต่อาชีพนี้มีกฎเกณฑ์ ขโมยหนึ่งจ่ายสิบ เจ้าก็ชดเชยมาตามสิบเท่าเลย"

จูเหวินรุ่ย"……"

เขาอยากพูดว่า เหตุใดเจ้าถึงไม่ไปแย่งล่ะ?

แต่ฉีเทียนเห้าอยู่ในนี้ เขาไม่กล้า

แต่ค่าชดเชยสิบเท่า ไอ้ลั่วเสี่ยวปิงพูดออกมาได้อย่างไร?

และ อาชีพไหนมีกฎเกณฑ์แบบนี้?เหตุใดเขาถึงไม่รู้?

ค่าชดเชยสิบเท่า สามร้อยชุด ชุดละห้าตำลึง สิบเท่าก็คือหนึ่งหมื่นห้าร้อยตำลึง จะให้เขาไปหาเงินมากเช่นนี้จากไหนได้?

"ไม่อยากจ่ายชดเชย?ก็ได้"ลั่วเสี่ยวปิงทำท่าเหมือนเป็นคนที่คุยดี จากนั้นสายตามองไปทางฉีเทียนเห้าอีกที"คุณสามี......"

"ข้าจ่าย!'ยังไม่ทันรอลั่วเสี่ยวปิงอ้าปาก จูเหวินรุ่ยก็รีบพูด

แต่ตอนนี้สายตาที่จูเหวินรุ่ยมองลั่วเสี่ยวปิง เหมือนจะสื่อว่าลั่วเสี่ยวปิง'เจ้าเล่ห์ เลวทราม หน้าด้าน'

สิ่งเหล่านี้ลั่วเสี่ยวปิงไม่สนใจเลย

ก็คือเวลานี้ลั่วเสี่ยวปิงรู้สึกว่า ผู้ชายยังมีประโยชน์แบบนี้ด้วย รู้สึกดีอยู่นะ

ในที่สุด จูเหวินรุ่ยให้เงินห้าพันตำลึงแก่ลั่วเสี่ยวปิง ส่วนหนึ่งหมื่นตำลึงที่เหลือ ตอนนี้จูเหวินรุ่ยก็ไม่มี คงไม่มีพกเงินมากขนาดนี้ติดตัวหรอก

ดังนั้นหนึ่งหมื่นที่เหลือ ลั่วเสี่ยวปิงให้จูเหวินรุ่ยเขียนเป็นลายลักษณ์อักษร

ก่อนจะไป ลั่วเสี่ยวปิงยังเตือนว่า"ข้าไม่ชอบคนติดเงินข้า ยิ่งไม่ชอบต้องไปทวนเงินเอง ดังนั้นคุณชายจูอย่าลืมให้คนนำเงินมาให้ด้วย"

"หากคุณชายใหญ่จูไม่สบายใจ สามารถมาแก้แค้นข้า แต่สามารถแก้แค้นได้หรือเปล่านั้น คุณชายจูคำนวณเอาเอง แต่ถ้าคุณชายจูเกิดความคิดอะไรที่ไม่ควรมี ข้าเชื่อว่าวันนี้เจ้าจะยังไม่ใช่ครั้งสุดท้ายที่ต้องโดนแบบนี้"

จากนั้น ฉีเทียนเห้าพาลั่วเสี่ยวปิงหายไปในสายตาของจูเหวินรุ่ย

หลังจากลั่วเสี่ยวปิงหายไป จูเหวินรุ่ยก็โมโหจนทุบของทุกอย่างในห้องหนังสือ

ไอ้แม่งลั่วเสี่ยวปิง ไปตายซะ!

กล้ามาต่อต้านเขา รอเขากลับไปอำเภอเมือง รวบรวมกำลังคน จะฆ่านางให้ได้

หลังจากระบายออกมาเสร็จ จูเหวินรุ่ยถึงสงบลงไป

จากนั้นเขาบอกว่า ตัวเองเป็นหาคนที่ตระกูลจูมันเป็นไปได้ยากหรอก

เพราะเรื่องขายหน้าอย่างวันนี้เขาไม่อยากให้คนที่สองทราบแล้ว......

วันรุ่งขึ้น ยามเข้า

เว่ยเจ๋อฉีในถงเหรินถังอึ้งไปก่อน จากนั้นก็รู้สึกสงสัย

เขาตายแล้วไม่ใช่หรือ?เหตุใดยังลืมตาได้ล่ะ?

และเขาจำได้ว่าตัวเองบาดเจ็บอย่างหนัก แต่ตอนนี้นอกจากซี่โครงเจ็บเล็กน้อย อย่างอื่นเหมือนไม่เป็นไรแล้ว

หรือว่าเขาสลบมานานแล้ว?

กำลังคิดอยู่แบบนี้ หมออู๋ก็เดินเข้ามาจากข้างนอกด้วยสีหน้าที่ใจดี

ได้ดมกลิ่นยาบนร่างกายของหมออู๋ เว่ยเจ๋อฉีถามว่า"เจ้าเป็นคนช่วยข้าหรือ?"

หมออู๋ได้ยินเช่นนี้ เพียงพูดว่า"มีหนุ่มสามสองคนพาเจ้าส่งมาที่นี่"