ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 749

เสียงของภวินท์ดังขึ้นมาข้างหูของเธอ แม้ว่าฟังแล้วจะนิ่งขรึม แต่กลับหนักแน่นสุดๆ “ผมจะให้คำอธิบายที่น่าพอใจกับคุณเอง”

ญาธิดาสูดจมูกอย่างแรง อดกลั้นความเจ็บปวดที่ขอบตาเอาไว้ จากนั้นก็โค้งคำนับให้กับlee Tong “ขอโทษด้วยนะคะคุณลี ทำให้คุณเดือดร้อนแล้ว เชิญคุณถ่ายต่อได้เลยค่ะ”

lee Tong รู้สึกเอ็นดูเธอแล้วก็เอ็นดูเอลล่าเช่นกัน เดิมทีคิดว่าวันนี้จะจบลงแค่นี้ ให้พวกเธอสองแม่ลูกกลับไปพักผ่อนสักหน่อย แค่คิดไม่ถึงว่าเธอจะเป็นฝ่ายเสนอว่าให้ถ่ายต่อเอง

“มันต้องดำเนินการต่อไปอยู่แล้ว ถ้าเอาแต่เอาตามใจตามอารมณ์ส่วนตัวแบบนี้ บริษัทจะหาเงินได้เท่าไรกันเชียว” เสียงของคิรินค่อยๆ ดังขึ้นมา

ระหว่างที่พูดเขาก็เดินมาอยู่ข้างๆ คุณลีเรียบร้อยแล้ว มองท่าทางลำบากใจของคุณลี เขายื่นมือออกมาตบลงที่ไหล่ของอีกฝ่าย “ในฉากเดียวกันน่าจะยังเหลืออีกซีนใช่ไหม?”

lee Tong พยักหน้า “แต่ฉากนี้ไม่ใช่พล็อตเรื่องหลัก ดังนั้นก็เลยถูกจัดไปไว้ท้ายสุด นักแสดงชายยังไม่ได้มาประจำตำแหน่งชั่วคราว”

ในฉากนี้ยังมีอีกหนึ่งซีนที่แฟนนิสัยเลวของนางเอกกลับบ้าน พบว่าในบ้านมีเด็กสองคนก็เลยรู้สึกทั้งอายทั้งโกรธขึ้นมา ไม่ใช่แค่แสดงท่าทีที่โหดเหี้ยมต่อนางเอกเท่านั้น แต่สุดท้ายก็ทิ้งนางเอกไป

คิรินใบหน้ายิ้มอย่างขี้เล่น ถอดเสื้อสูทโยนไปข้างๆ อย่างสบายๆ ปลดกระดุมพลางค่อยๆ เดินตรงไปอยู่ตรงหน้าของพราวฟ้า “ฉากใช้สตั๊นท์แมนไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวผมแสดงเอง”

พราวฟ้าจ้องมองเขาด้วยสีหน้าตกตะลึง หน้าแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้ตัว

แม้ว่าคิรินจะถอยไปอยู่เบื้องหลังแล้ว แต่ช่วงหลายปีที่ผ่านมาจำนวนแฟนคลับก็ไม่ได้น้อยลงไปเลย สถานภาพของเขาในวงการบันเทิงสูงมากๆ ทักษะการแสดงก็ยอดเยี่ยมโดดเด่น แม้ว่าจะผ่านช่วงเวลาที่เขาโด่งดังรุ่งโรจน์มากที่สุดมาห้าปีแล้ว แต่ก็ยังคงเป็นมาตรฐานในสายตาของคนรุ่นหลังอยู่

“การที่ได้แสดงร่วมกับรุ่นพี่ ถือว่าเป็นเกียรติของฉันมากเลยค่ะ” พราวฟ้ามองเขาด้วยสีหน้าบ้าผู้ชาย เอ่ยปากพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงอ้อนแอ้น “หวังว่ารุ่นพี่จะช่วยชี้แนะให้ด้วยนะคะ”

ความขี้เล่นที่มุมปากของคิรินก็ยิ่งเห็นชัดมากขึ้น รูปร่างสูงยาวยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ ขณะที่เอนตัวลงมาจู่ๆ สายตาก็เย็นชา พูดเตือนขึ้นมาด้วยน้ำเสียงนิ่งขรึม “ฉันออกมาจากวงการแล้ว จำไว้เรียกฉันว่าคุณคิริน”

พราวฟ้าคิดไม่ถึงว่าเขาจะเปลี่ยนหน้าได้เร็วขนาดนี้ เสียงที่เยือกเย็นกับลมหายใจที่เย็นยะเยือกพุ่งกระทบมายังเธอ ทำให้เธอสั่นสะดุ้งอย่างอดไม่อยู่

แต่ตอนที่สายตาของเธอหันมองไปที่คิรินอีกครั้ง เขายังคงเป็นรุ่นพี่ที่ดูสง่างามคนนั้นอยู่เหมือนเดิม

ฝ่ายอุปกรณ์ประกอบฉากเอาแก้วใบใหม่มาวางไว้บนโต๊ะ มองเห็นควันสีขาวหนาๆ ลอยออกมาจากแก้วได้อย่างรางๆ จากนั้นเสียงสเลทก็ดังขึ้น เขายกแก้วขึ้นไปทางพราวฟ้าทันที

น้ำร้อนพุ่งเข้าใส่หน้า เธอไม่ทันได้หลบ ร้องกรี๊ดออกมาเสียงดัง

“เกิดอะไรขึ้น?” คิรินขมวดคิ้วอย่างไม่สบอารมณ์ พูดถามขึ้นมา “นักแสดงมืออาชีพแท้ๆ แต่กลับไม่มีความสามารถในการด้นสดเลยเหรอ?”

พราวฟ้ามองเขาด้วยความน้อยใจรู้สึกไม่เป็นธรรม พูดสะอื้นขึ้นมาเบาๆ “ขอโทษด้วยค่ะคุณคิริน น้ำมันร้อนจริงๆ ฉันไม่ทันได้จัดการกับอารมณ์ความรู้สึกของตัวเองให้ดีเสียก่อน”

คนที่อยู่ตรงหน้านี้เป็นนายทุนสปอนเซอร์รายใหญ่ที่แท้จริง เธอไม่กล้าไปยุแหย่ให้เขาโมโห ทำได้แค่ฝืนพูดขอโทษออกไปเท่านั้น

คิรินมองเธอด้วยสีหน้ารังเกียจ ก่อนจะพูดเยาะเย้ย “หรือว่าเธอไม่ต่างอะไรกับเด็กห้าขวบเลยอย่างนั้นเหรอ? ถ้าอย่างนั้นกองถ่ายเอาเธอไว้จะมีประโยชน์อะไรอีก?”

พราวฟ้าหน้าแดงขึ้นมา นอกจากขอโทษแล้วก็ไม่รู้ว่ายังจะพูดอะไรได้อีก จ้องมองเขายกน้ำร้อนมาอีกแก้วอย่างช่วยไม่ได้ เธอเริ่มสั่นสะท้านอย่างควบคุมตัวเองไม่อยู่

น้ำร้อนสาดเข้ามาที่หน้าของเธอสามแก้วติด เครื่องสำอางที่เธอแต่งมาอย่างสวยงามหลุดลอกออกมา ใบหน้าแดง ฝืนพูดสคริปต์ออกไปทั้งอย่างนั้น เรียกได้ว่าทักษะการแสดงยอดเยี่ยมสุดๆ

ตอนที่เธอรู้สึกว่าในที่สุดฉากนี้สามารถสั่งหยุดได้แล้ว บังเอิญคิรินกลับพูดบทผิดมาหนึ่งประโยค ฝ่ายอุปกรณ์ก็ทำได้แค่ไปเตรียมน้ำร้อนมาเพิ่ม แพรวาจ้องมองเหตุการณ์ที่น่าอับอายตรงหน้านี้ จู่ๆ ในใจก็นึกอะไรสนุกๆ ขึ้นมาได้ เดินตรงไปกระซิบที่ข้างหูของคุณลี