ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 750

“หึงอะไรไม่ทราบ……” ญาธิดาแอบบ่นพึมพำกับตัวเอง จู่ๆ ก็ตอบสนองความหมายของเขากลับมา ผลักมือของเขาออกด้วยความรังเกียจ “ฉันไม่ได้น่าเบื่อขนาดนั้นแบบที่คุณคิดหรอกนะ！”

ภวินท์มุมปากยกโค้ง พูดตอบกลับด้วยน้ำเสียงอ่อนโยน “เรื่องของเอลล่าผมจะต้องให้คำอธิบายที่น่าพอใจให้กับคุณแน่นอน”

เช้าตรู่ของอีกสองสามวันหลังจากนี้ ญาธิดาเร่งเร้าให้เด็กทั้งสองคนออกมาข้างนอก คิดไม่ถึงว่าจู่ๆ จะได้รับแจ้งหยุดถ่ายทำชั่วคราว เธอจึงทำได้แค่พาอีธานและเอลล่าเลื่อนดูวิดีโออยู่ที่บ้านอย่างหมดหนทาง

บัญชีที่เอาไว้ลงวิดีโอสั้นทางด้านของอเมริกาก็ไม่ได้อัปเดตใหม่มานานมากแล้ว ตอนที่ลงชื่อเข้าใช้อีกครั้งข้อความส่วนตัวจำนวนมากก็เล่นทำเอาโทรศัพท์ของเธอค้างกระตุก

เธอรีบโพสต์ข้อความยาวเฟื้อยอธิบายว่าตัวเองกลับประเทศมาเรียบร้อยแล้ว หลังจากนี้จะไม่อัปเดตบัญชีส่วนตัวของอเมริกาอีกแล้ว แจ้งกับทุกคนว่าสามารถติดตามทำความรู้จักกับชีวิตประจำวันของเด็กๆ ทั้งสองคนผ่านทางข่าวบันเทิงภายในประเทศได้เลย

เรื่องเพิ่งจะจัดการเสร็จ ข้อความภาษาต่างประเทศก็ปรากฏขึ้นบนจอ เนื้อหาของรายงานคือความวุ่นวายของชีวิตส่วนตัวของดาราสาวภายในประเทศ ถึงขนาดที่เป็นฝ่ายเสนอเอาตัวแลกเข้าหลายครั้ง

รูปภาพอนาจารแม้ว่าจะถูกเบลอแล้ว แต่ก็ยังคงแยกออกว่าผู้หญิงในรูปคือพราวฟ้า

พวกข่าวกติกาซ่อนเร้น ขายเรือนร่าง ทำตัวหยิ่งยโสในกองถ่ายเหล่านี้ต่างถูกเปิดโปงออกมา นอกจากคลิปวิดีโออนาจารแล้วถึงขนาดที่ยังมีคลิปเสียงบันทึกการเจรจาที่ฟังดูคลุมเครือไม่โปร่งใสและคลิปเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกไม่สบายหูอีกด้วย

ดาราสาวที่เดบิวต์มาก็ขึ้นไปอยู่จุดสูงสุด แค่ชั่วข้ามคืนก็ถูกดึงลงมาจากแท่น ผู้จัดจำหน่ายแบรนด์ยกเลิกสัญญาไปทั้งหมด ละครโทรทัศน์และภาพยนตร์ที่ไม่ได้ออกอากาศก็จะถูกบล็อกเอาไว้โดยสมบูรณ์เช่นกัน

พอได้ยินเสียงฝีเท้า ญาธิดาเงยหน้าขึ้นด้วยความประหลาดใจ “ภวินท์ นี่เป็นฝีมือขอคุณใช่ไหม?”

“ผมแค่ให้พวกสื่อรายงานข่าวตามความจริงเท่านั้น เรื่องอื่นผมไม่ได้สนใจ” เขาพูดตอบกลับมาอย่างนิ่งเฉย

เธอกลืนน้ำลายลงไปอย่างอดไม่ได้ พูดพึมพำออกมาเบาๆ “จะมากระตุกหนวดเสือไม่ได้จริงๆ แค่คนอื่นไปดึงผมคุณแค่เส้นเดียว คุณก็ทำให้คนเขาอยู่ในเมือง Jต่อไปไม่ได้แล้ว ช่างน่ากลัวเหลือเกิน”

เดิมทีภวินท์ไมได้กะที่จะทำงาน เขาเดินมาอยู่ตรงทางเดินหน้าบ้านแล้ว ได้ยินเสียงของเธอดังสวนกลับมาอีก ยืนอยู่ตรงหน้าของเธอ ก้มตัวลงไป

เธอขดตัวลงไปในโซฟาอย่างไม่ได้ตั้งใจ เปิดปากพูดตะกุกตะกัก “คุณ……คุณทำอะไร? ！”

“ลองดึงดูสิ” เขาพูดพลางค่อยๆ เข้าใกล้ญาธิดาไปเรื่อยๆ

ญาธิดารีบผลักเขาออกด้วยรอยยิ้มที่อ่อนโยน “จิตใจของผู้หญิงโหดเหี้ยมยิ่งกว่างูพิษ แต่คุณนี่โหดเหี้ยมมากกว่าอีก แต่ทำได้ไม่เลวเลยจริงๆ”

ภวินท์ยืดตัวขึ้นสายตาจ้องมองเธอตลอดเวลา เธอเข้าใจขึ้นมาทันที ยืดตัวจัดเนกไทให้กับเขา กลิ่นหอมของมินต์เย็นสบายเข้ามาในจมูก ทำให้อารมณ์ความรู้สึกของเธอผ่อนคลายลงไม่น้อย สบถออกมาเบาๆ

“ช่วงสองสามวันนี้ผมจะกลับไปที่ozone ดังนั้นมีเรื่องงานสองเรื่องที่จะมอบหมายให้คุณทำ พายุจะติดต่อกับคุณเอง” เขาเปิดปากพูดเบาๆ

การกระทำของญาธิดาหยุดชะงักลง พูดถามขึ้นด้วยความสงสัย “พายุไม่ต้องไปที่ozoneด้วยกันกับคุณเหรอ? คุณให้พยัคฆ์อยู่กับฉันก็ได้แล้ว……”

“แค่สรุปงานเท่านั้น ไม่ได้อยู่นานแน่นอน ครั้งนี้หลุยส์กับคุณหมอก็จะกลับมาด้วยกันด้วย”

“จริงเหรอ? ！” เธอสีหน้ายิ้มแย้มขึ้นมาทันที “แม้ว่าตอนนี้อาการของอันอันจะเสถียรคงที่แล้ว แต่ฉันก็ยังไม่วางใจ คุณหมอกลับมาในครั้งนี้จะได้ให้เธอช่วยตรวจซ้ำอีกรอบพอดี”

ระหว่างที่ทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่นั้น เนกไทก็ผูกใหม่เรียบร้อยแล้ว ภวินท์ทิ้งรอยจูบที่เปียกชุ่มไว้ที่หน้าผากของเธอ “ไปเก็บข้าวของเตรียมตัวไปข้างนอก พายุยังรอคุณอยู่”

ทั้งสองคนเดินตามกันออกจากบ้านพัก พายุขับรถมาถึงในสวนแล้ว เธอเพิ่งจะขึ้นไปบนรถ เอกสารหนึ่งฉบับก็ยื่นมาตรงหน้าของเธอ