ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 752

ตรงชั้นล่างสุดของบันไดมีสาวน้อยคนหนึ่งที่หน้าตาดูดีกำลังยืนอยู่ แต่งตัวดูผ่อนคลายสะอาดสะอ้าน ในเวลานี้กำลังหยอกล้ออยู่กับแมวจรจัดสีเทาหนึ่งตัว

เธอมองลูกแมวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความชอบและเอ็นดู ในขณะเดียวกันก็เกลี้ยกล่อมลูกแมวด้วยเสียงเบาๆ เช่นกัน รอยยิ้มที่อบอุ่นเอ่อล้นบนใบหน้า

แพรวาเห็นญาธิดาเอาแต่จ้องมองเธออยู่ตลอดเวลา พูดถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น “คุณรู้จักเธอเหรอ?”

“แค่รู้สึกว่าภาพนี้มันดูอบอุ่นก็เท่านั้นเอง” ใบหน้าของเธอก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มออกมาโดยไม่ตั้งใจ เอนหัวพูดขึ้น “ดูเหมือนคุณจะรู้จักกับสาวน้อยคนนี้นะ”

แพรวาพยักหน้าเล็กน้อย “SRวางแผนจะมีส่วนร่วมในห่วงโซ่อุตสาหกรรมของบริษัทนายหน้า ดังนั้นจึงเริ่มที่สร้างรายการโปรแกรมที่ยอดเยี่ยมขึ้นมาช่วยปลูกฝังดาราหน้าใหม่ เธอเป็นเด็กฝึกที่เข้าร่วมการแข่งขันด้วยคนหนึ่ง”

ญาธิดาได้ยินแบบนั้นก็พยักหน้าเหมือนกับกำลังครุ่นคิดอะไรอยู่ จากนั้นก็ยิ้มออกมา “ฉันรู้สึกว่าสาวน้อยคนนี้ดูลักษณะท่าทางไม่เลวเลย สามารถที่จะพิจารณาใช้งานก่อนได้เลยนะ”

แพรวาหันมองเธอด้วยความไม่เข้าใจ

“พวกเราแทนที่จะจ่ายเงินก้อนใหญ่ร่วมงานกันกับบริษัทนายหน้า สู้ไปใช้งานศิลปินของตัวเองดีกว่า ด้านหนึ่งก็จะได้ประหยัดต้นทุน อีกด้านก็จะได้หยุดลงก่อนที่มันจะขาดทุน ลดการขาดทุนและความยุ่งยากที่ไม่จำเป็นลงด้วย”

แพรวาเห็นท่าทางมั่นอกมั่นใจของเธอ ก็ขมวดคิ้วขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ พูดถามกลับไปด้วยความลังเล “ธิดา วิธีการนี้จะไหวจริงๆ เหรอ?”

ญาธิดาแววตาเป็นประกายด้วยแสงแห่งความฉลาด พูดตอบกลับไปอย่างขี้เล่น “เรื่องนี้คุณเป็นคนรับหน้าที่วางแผนเตรียมการก็ได้แล้ว คนมีความสามารถหรือไม่มีต้องทำการทดสอบทางปฏิบัติเดี๋ยวก็รู้เอง”

สุดท้ายSRก็ตัดสินใจว่าจะใช้งานสาวน้อยคนนี้ พาเธอมาถึงกองถ่าย lee Tongก็ปรบมือชื่นชมทันที ถึงยังไงลักษณะที่สดใสและอ่อนเยาว์ของสาวน้อยคนนี้ก็ตรงกันกับภาพลักษณ์ของนางเอกในใจของเขา

การถ่ายทำดำเนินไปอย่างราบรื่น ไม่เกิดข้อผิดพลาดใดๆ ขึ้นอีก

พราวฟ้าถูกหลายบริษัทรวมหัวกันกดขี่ข่มเหง สุดท้ายบริษัทนายหน้าก็จำเป็นต้องเก็บเธอเอาไว้ในกรุ จากนั้นการค้นหาที่ร้อนแรงได้รับความนิยมในอินเทอร์เน็ตก็เปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว ก่อนจะจางหายไปจากสายตาของผู้คนภายในระยะเวลาสั้นๆ

หลังจากการถ่ายทำตลอดทั้งวันเสร็จสิ้นลง เอลล่าก็เงยหัวขึ้น พูดถามขึ้นด้วยความอยากรู้อยากเห็น “แม่ แม่เคยบอกเอาไว้ว่าถ้าหนูกับพี่ประพฤติตัวดี ก็จะส่งพวกเราไปเข้าเรียนไม่ใช่เหรอคะ ทำไมเพื่อนคนอื่นไปเข้าเรียนกันหมดแล้ว หนูกับพี่ยังอยู่ที่กองถ่ายอยู่เลย?”

ญาธิดาถึงได้นึกขึ้นมา ว่าวันนี้คือวันรายงานตัวที่โรงเรียนของเอลล่าและอีธานจริงๆ ด้วย เนื่องจากการเตรียมหลักสูตรการเรียนการสอนจากระดับชั้นอนุบาลเข้าสู่ประถมของโรงเรียนค่อนข้างล่าช้า เธอยุ่งเกินไปจนเผลอลืมเรื่องนี้ไปซะสนิท

“พวกเรารีบไปกันตอนนี้เลย น่าจะยังทันอยู่”

เธอพูดพลาง บอกให้พายุรีบขับรถให้เร็ว ในที่สุดก็มาถึงยังสถานที่ลงทะเบียนตอนเวลาที่ครูกำลังเลิกงานพอดีด้วยความเร่งรีบ

หัวหน้าสายชั้นอาศัยช่วงเวลาที่พูดคุยสัพเพเหระกัน กรอกใบสมัครให้กับอีธานและเอลล่าไว้ให้เรียบร้อยแล้ว จากนั้นก็แขวนบัตรประจำตัวนักเรียนไว้ที่คอให้กับเด็กนักเรียนทั้งสองคนอย่างเป็นทางการ “นับจากนี้เป็นต้นไป นักเรียนทั้งสองคนก็กลายเป็นสมาชิกโรงเรียนของเราแล้ว”

เอลล่าถือป้ายพลาสติกเล็กๆ สายตาเต็มไปด้วยความปรารถนา “พี่ ตอนนี้พวกเราเป็นนักเรียนชั้นประถมแล้วนะ”

. “ว่ากันตามความหมายที่เข้มงวดจริงจังแล้ว ตอนนี้พวกเรายังไม่ใช่ ต้องรอปีหน้าถึงจะได้เป็นนักเรียนชั้นประถมที่เข้าเรียนอย่างเป็นทางการ ตอนนี้อย่างมากสุดก็เป็นได้แค่นักเรียนชั้นประถมฝึกหัดเท่านั้น”

อีธานน้ำเสียงหน่อมแน้ม แต่ในน้ำเสียงกลับแฝงไปด้วยความจริงจัง ทำให้คนรู้สึกตลกขบขันอย่างบอกไม่ถูก สุดท้ายก็ยังไม่ลืมที่จะพูดตำหนิเอลล่า “เด็กโง่”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์