ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 754

จรณ์ถึงได้พูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “พวกเราได้ยื่นของพวกนี้ไปที่สำนักงานใหญ่แล้ว นี่เป็นคำตัดสินที่มีต่อคุณขององค์กร”

พูดจบเขาก็ดันเอกสารไปไว้ตรงหน้าของนพเก้า พร้อมพูดออกมาเบาๆ ด้วยน้ำเสียงเย็นชา “พวกคุณล้วนแต่ลำเอียงไปทางญาธิดานังคนชั้นต่ำนั่น พวกคุณต่างก็เป็นผู้ช่วยของเธอ！ฉัน……”

คำพูดของเธอยังไม่ทันพูดจบ กรามก็ถูกมือใหญ่ๆ หนึ่งข้างมาบีบเอาไว้ เธอเงยมองด้วยความตกใจ สบตาเข้ากับสายตาที่เยือกเย็นของภวินท์เข้าพอดี สั่นสะดุ้งขึ้นมาอย่างอดไม่ได้

“นพเก้านี่จะเป็นการเตือนคุณครั้งสุดท้ายของผม！” เขาพูดข่มขู่ออกมาอย่างชัดถ้อยชัดคำ “การที่ผมสามารถตรวจสอบเรื่องพวกนี้ได้ แน่นอนว่าผมก็สามารถตรวจสอบเรื่องอื่นได้เหมือนกัน”

ว่าไงนะ? ！

เธอถลึงสองตาโตจ้องมองเขา คนทั้งคนถูกความสิ้นหวังกลืนกินลงไป

เขาเป็นคนเก็บหลักฐานด้วยตัวเอง เพื่อญาธิดาที่ออกจากองค์กรไปแล้ว เขาทำลายความรู้สึกตลอดหลายปีมานี้ของพวกเขาด้วยมือของตัวเอง แล้วก็ไล่เธอออกจากองค์กรที่มีความสำคัญมากกว่าบ้านด้วยมือของตัวเองด้วยเหมือนกัน！

“เพื่อญาธิดาแล้วคุณถึงกับทำร้ายฉันขนาดนี้ ฉันมีตรงไหนที่เทียบกับเธอไม่ได้กันแน่ เห็นๆ อยู่ว่าฉันเป็นคนที่เหมาะสมกับคุณมากที่สุดๆ แท้ๆ”

เธอน้ำเสียงเบาพูดขึ้นอย่างสะอึกสะอื้น จ้องมองเขาตาไม่กะพริบ ราวกับว่าอยากที่จะเห็นความโศกเศร้าด้วยความอาลัยอาวรณ์เล็กน้อยจากสีหน้าการแสดงออกของเขา

แต่น่าเสียดาย ที่เธอเห็นมีแต่แววตาที่เยือกเย็น แล้วก็น้ำเสียงที่เย็นชา “ธิดาไม่มีทางใจคอโหดเหี้ยมแบบคุณแน่นอน คุณไม่มีทางเทียบเธอได้อยู่แล้ว”

พูดจบ เขาก็สะบัดนพเก้าลงไปบนโซฟาทันที

“เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้……” นพเก้าส่ายหัวอย่างไม่หยุดไม่หย่อน พูดพึมพำกับตัวเอง “คุณก็รู้ดีอยู่แก่ใจว่าฉันชอบคุณมานานหลายปี ทำไมสุดท้ายคุณก็ยังเลือกเธออีกล่ะ ทำไมต้องฟังความเธอข้างเดียวด้วย เธอจงใจที่จะใส่ร้ายป้ายสีฉันนะ”

ภวินท์ดึงทิชชูออกมา เช็ดปลายนิ้ว พูดตอบกลับอย่างเย็นชา “เธอไม่ได้พูดอะไรทั้งนั้น แต่แค่วิธีการของคุณมันสกปรกเท่านั้น”

“ฉันไม่เชื่อ！！！”

เธอตะคอกออกมาอย่างบ้าคลั่ง จ้องเขม็งเขาด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความโกรธเกลียด กัดฟันกรอดๆ พร้อมกับพูดขึ้น “ในโลกนี้ฉันเป็นเพียงคนเดียวเท่านั้นที่รักคุณ จะช้าจะเร็วยังไงก็ต้องมีสักวันที่คุณถูกเธอทำร้ายจนยับเยินไปทั้งตัว คอยดูก็แล้วกัน！”

ภวินท์สีหน้าค่อยๆ เผยให้เห็นถึงความหงุดหงิด โบกมือส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดที่อยู่ข้างๆ เฉดหัวเธอออกไปจากozone ภายในห้องโถงกลับมาเงียบสงบตามเดิม สีหน้าของเขาถึงได้ดีขึ้นมาเล็กน้อย “ธิดายังรอผมกลับบ้านอยู่ ขอตัวก่อนก็แล้วกันนะ”

จ้องมองเงาหลังของเขาเดินจากไป อลิสาก็ทำเสียงจุ๊ๆ ออกมา หันไปจิ้มหลุยส์เบาๆ “คุณคอยจับตาดูผู้หญิงบ้าคนนี้เอาไว้ตลอดเวลานะ เธอไม่มีทางปล่อยไปแบบนี้แน่นอน”

“เดินออกจากประตูของozoneไป ก็เป็นแค่คนธรรมดาทั่วไปที่ไร้ประโยชน์คนหนึ่ง เธอยังจะสามารถลงมือทำอะไรได้อีก” เขาพูดตอบกลับอย่างเอ้อระเหยลอยชาย

อลิสากลอกตามองบนใส่เขาอย่างอดไม่ได้ “ต้องพึงระวังคนเอาไว้อยู่ตลอด เชื่อสิว่าฉันคิดถูกต้อง อย่ารอให้เธอทำร้ายธิดาแล้วค่อยมาเคลื่อนไหวตอนหลัง วัวหายล้อมคอกไม่เคยได้ยินหรือไง?”

พวกเขากลับมาที่เขตตัวเมืองพร้อมกัน ตรงบ้านพักของตระกูลสถิรานนท์ดูครึกครื้นต่างจากปกติมาก พวกหลุยส์กับอลิสาก็รวมตัวอยู่ที่นี่ด้วยเหมือนกัน เพื่อที่จะเฉลิมฉลองให้กับอีธานและเอลล่าที่จะได้เข้าไปใช้ชีวิตในโรงเรียนอย่างเป็นทางการ ป้าจันทร์เตรียมของอร่อยไว้เต็มโต๊ะ

งานเลี้ยงได้ดำเนินไปสักระยะเวลาหนึ่ง ทุกคนพูดคุยเรื่องที่น่าสนใจกันอย่างเมามาย มีเพียงแค่อัญมณีคนเดียวเท่านั้นที่บูดบึ้งอยู่ข้างๆ

เธอมีสติสัมปชัญญะ แม้ว่าอลิสาจะบอกเอาไว้แล้วว่าเธอสามารถดื่มสักหน่อยจะได้ช่วยให้ผ่อนคลายแล้วก็อารมณ์ดีขึ้น แต่ญาธิดายังคงพิจารณาถึงสุขภาพเป็นหลัก ก็เลยเปลี่ยนจากแชมเปญเป็นน้ำผลไม้แทน

พอเห็นว่าทุกคนเตรียมตัวที่จะกลับไปพักผ่อนที่ห้องแล้ว เธอก็ลูบท้องที่แบนราบของตัวเอง มองเงาหลังที่จากไปของญาธิดา ค่อยๆ เปิดปากพูดขึ้น “ธิดา พรุ่งนี้ฉันอยากจะกลับบ้านไปเยี่ยมพี่กับพี่สะใภ้ ฉันเป็นห่วงพวกเขามาก อีกอย่าง……”