ดวงใจภวินท์ นิยาย บท 758

“มาหาคน?” เขาขมวดคิ้ว พูดถามขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา “คุณมาหาขวัญตา? เสียงวิพากษ์วิจารณ์ในช่วงนี้มันเกิดมาจากเธอถูกต้องใช่ไหม?”

ญาธิดาได้ฟังแบบนั้นในใจก็เกิดไฟโกรธแค้นขึ้นมาทันที เธอตรงเข้าไปคว้าเนกไทของเขาเอาไว้ พูดตะคอกออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “ขวัญจริงใจกับคุณ คุณกลับสงสัยเธอเนี่ยนะ!”

ธีทัตคิดไม่ถึงว่าจู่ๆ เธอจะโมโหขึ้นมา แอบคิดไตร่ตรองเหตุผลอยู่ภายในใจ สีหน้ากลับอบอุ่นลง “คุณโมโหใส่ผมเพราะว่าขวัญตา? คุณกำลังหึงใช่ไหม?”

เพี๊ยะ……

เธอทนไม่ได้อีกแล้ว ตบเข้าไปที่หน้าของเขาทันที ใบหน้าด้านข้างที่กรอบกรามชัดเจนของธีทัตเป็นรอยมืออย่างเห็นได้ชัด

“คุณไม่คู่ควรกับขวัญ ฉันแค่รู้สึกว่ามันไม่คุ้มค่าแทนขวัญเท่านั้น”

ธีทัตลูบแก้มที่ชา สีหน้าขมขื่น “ธิดา ระหว่างพวกเราจะต้องทะเลาะกันจนกลายเป็นสภาพแบบนี้เลยเหรอ? คุณเองก็รู้เจตนาที่ผมมีต่อคุณ……”

“เจตนา?” เธอยิ้มอย่างเย้ยหยันซ้ำแล้วซ้ำเล่า สายตาเต็มไปด้วยความเยาะเย้ย “เจตนาของคุณมันก็ไร้มูลค่าเหมือนกับหินรูปหัวใจที่ขายส่งอยู่ในตลาด แล้วขวัญล่ะ? ไหนจะนาราอีกล่ะ? !”

“นารา” ธีทัตสีหน้าแข็งทื่อ น้ำเสียงเย็นชาลงอย่างไม่ได้ตั้งใจ “คุณรู้จักเธอได้ยังไง?”

“แล้วทำไมฉันจะรู้จักเธอไม่ได้!” เธอพูดตะคอกออกมาด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “เธอทำร้ายน้องสาวแท้ๆ ของคุณ ทำร้ายหลานที่ยังไม่ได้เกิดออกมาของคุณนะ!”

เธอพูดพลาง ยื่นมือออกมาผลักไปที่ไหล่ของเขาอย่างแรง

ธีทัตได้ฟังแบบนั้นในหัวก็ว่างเปล่าทันที ถอยหลังไปสองก้าวอย่างเสียสติ คนทั้งคนยืนแข็งทื่ออยู่กับที่ พูดถามขึ้นอย่างอึ้งตะลึง “ที่คุณพูดหมายความว่ายังไง?”

“ไปถามนาราสิ ฉันล่ะอยากจะดูซิว่า ในใจของคุณ น้องสาวกับผลประโยชน์ของคุณอันไหนมันจะสำคัญกว่ากันแน่” สายตาของเธอเย็นยะเยือก เข้าใกล้เขาไปทีละก้าว “ไม่ว่าการตัดสินใจของคุณคืออะไร ฉันก็จะไม่ปล่อยเธอไปแน่นอน”

ธีทัตสงบนิ่งอยู่นานกว่าจะค่อยๆ ดึงความคิดอารมณ์กลับมา

มองดูเงาหลังที่ค่อยๆ ไกลขึ้นเรื่อยๆ ของเธอ จู่ๆ ในใจก็รู้สึกไร้พลังอำนาจ มองเงาหลังของเธอพร้อมกับพูดขึ้นเบาๆ “ผมเก็บบ้านของแกรนด์ บูเลอวาร์ดเอาไว้ให้คุณมาโดยตลอด เฟอร์นิเจอร์ของตกแต่งเหมือนกับเมื่อก่อนทุกอย่าง ถ้าคุณหย่าแล้วจริงๆ สามารถย้ายเข้าไปอยู่ได้ทุกเมื่อ”

เสียงดังเข้ามาในหูของญาธิดา ฝีเท้าของเธอหยุดชะงักลง หันตัวกลับมามองเขาอย่างไม่แยแส น้ำเสียงแฝงไปด้วยความเหินห่างและเย็นชา “ความสัมพันธ์ของฉันกับวินดีมากๆ ไม่จำเป็นต้องให้คุณมาเป็นห่วง ทำเรื่องของตัวเองให้ดีก็พอ”

พูดจบ เธอหันตัวเดินจากไป ความรู้สึกที่อดกลั้นอยู่ในอกกลับยังไม่จางหายไป

เสียงโทรศัพท์ที่ดังรบกวนดังขึ้นมาอีกครั้ง เธอขมวดคิ้วมองชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอก่อนจะสูดหายใจเข้าลึกๆ หลังจากที่จัดการกับอารมณ์เรียบร้อยแล้วก็รับสาย

อีกทางด้านหนึ่งในสายคือครูประจำชั้นคนปัจจุบันของอีธานและเอลล่า เธอไม่ได้บอกกับญาธิดาว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น แต่น้ำเสียงที่กระวนกระวายกระตุ้นให้เธอรีบไปที่โรงเรียน

ภายในห้องทำงานของครู เหล่าบรรดาผู้ปกครองของนักเรียนกำลังล้อมอีธานและเอลล่าเอาไว้ด้วยความโมโห ตำหนิต่อว่าเด็กทั้งสองคนอย่างไม่หยุดไม่หย่อน

อีธานปกป้องน้องสาวเอาไว้อย่างระมัดระวัง มือน้อยๆ แนบปิดที่หูของน้องสาวเอาไว้ เอลล่าน้ำตาคลอเบ้า ใบหน้าและตามร่างกายของเด็กทั้งสองคนเลอะไปด้วยฝุ่นสกปรก ดูน่าละอายใจอยู่ไม่น้อย

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ดวงใจภวินท์