จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 505

ทางฝั่งหลี่หมิงและโจวเจ๋หลุนแสดงสีหน้าแปลกประหลาดออกมา

“เฉิงจิ่งว่างกับจางจิ้งฟาเข้ามายุ่งด้วย อย่างนี้ฝั่งของหลันโร่หลินต้องแพ้แล้วแน่ ！”

ส่วนเฉิงต๋ากับหยวนเบียวและคนอื่นๆ เห็นแล้วก็ถึงกับส่ายหน้า ： “เฉิงจิ่งว่างจากบริษัทหวนตี้คนนี้ ยิ่งนานยิ่งไม่เอาเรื่องแล้ว ไม่แปลกเลยที่จะถูกหัวหยา กรุ๊ปกว้านซื้อแบบนี้ ！”

จางเจียหยูยิ้มตอบด้วยใบหน้าที่แฝงความดูถูก： “เฉิงจิ่งว่างยิ่งนานวันยิ่งเลอะเลือน ผมว่าคนขัดต่อศีลธรรมอย่างเขา ตอนนี้คงกำลังพยายามจะบีบคั้นให้หลันโร่หลินออกจากบริษัทหวนตี้แน่ๆ ”

สำหรับเรื่องข่าวลือพวกนั้น พวกเขาที่เป็นผู้หลักผู้ใหญ่ในโลกบันเทิงล้วนเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง

พวกเขารู้ดีว่านั่นไม่ใช่เพียงแค่ข่าวลือ เพราะในมือของพวกเขาบางคนก็มีคลิปวิดีโอหลุดของเฉิงจิ่งว่างด้วย

หยวนเบียวตอบกลับ： “แต่ว่าไม่ว่าบทสรุปของบริษัทหวนตี้จะเป็นยังไง ยังไงสุดท้ายแล้วฝั่งของหลันโร่หลินก็ต้องแพ้อยู่ดี”

“แต่ว่าผมรู้สึกว่าเจ้าหนุ่มนั่นไม่ยอมโดนไล่ออกไปง่ายๆ หรอก”

บริเวณแถวสุดท้าย พวกของเถียนชุ่ยชุ่ยและจางเหมิงก็กำลังคอยมองหลินหยุนอยู่ไกลๆ

“เธอว่าหลินหยุนจะยอมแพ้หรือเปล่า ？เขาเป็นถึงปรมาจารย์หลินเชียวนะ！” จางเหมิงถาม

เถียนชุ่ยชุ่ยทำหน้านิ่งตอบกลับ： “เป็นปรมาจารย์หลินแล้วยังไง？ที่นี่คือมณฑลซีไห่ ไม่ใช่หลิงหนานสักหน่อย อีกอย่างที่นี่ก็เป็นงานเลี้ยงของโลกบันเทิง ต่อให้ปรมาจารย์หลินจะมีอำนาจแข็งแกร่งแค่ไหน แต่คนในวงการบันเทิงไม่มีทางไว้หน้าเขาหรอก”

“นอกจากว่าเขาจะใช้กำลังแก้ปัญหา แต่ว่าแบบนี้ก็จะไปเข้าแผนการของเติ้งเจียหลุนพอดี”

“ถ้าหากว่าหลินหยุนอยากจะพลิกสถานการณ์ในตอนนี้ ก็ต้องมีใครสักคนที่มีอำนาจมากยิ่งกว่าประธานเฉิงของบริษัทหวนตี้ออกมาช่วยเหลือเขาเท่านั้น”

หวางหยู่หันร้องอุทานออกมา： “เป็นไปได้ไง！ถ้าจะหาคนที่มีอำนาจมากกว่าประธานใหญ่ของบริษัทหวนตี้ ดูแล้วก็จะมีแค่ประธานปริศนาคนนั้นของหัวหยา กรุ๊ปแล้ว”

“แต่ฉันได้ข่าวมาว่าประธานของหัวหยา กรุ๊ปคนนั้น เป็นบุคคลปริศนามาโดยตลอด ไม่เคยเปิดเผยตัวตนออกมาเลย ตอนนี้มีแต่ผู้จัดการคอยทำงานเป็นผู้แทนเท่านั้น แต่หลินหยุนคงจะไม่มีทางรู้จักแม้กระทั่งผู้บริหารพวกนั้นหรอกมั้ง ？”

เติ้งเจียหลุนยิ้มเยาะออกมาอย่างได้ใจ： “รองประธานหลัน คิดดีหรือยังครับ？”

หลันโร่หลินยิ้มแปลกๆ ออกมาพร้อมตอบกลับ： “ในเมื่อพวกคุณเอาแต่บอกว่าฉันเห็นแก่เรื่องส่วนตัว อย่างนั้นฉันก็จะเห็นแก่เรื่องส่วนตัวให้พวกคุณดู วันนี้ฉันจะให้เพื่อนคนของฉันอยู่ที่นี่ ฉันจะดูสิว่าพวกคุณจะทำอะไรฉันได้ ？”

หลันโร่หลินหันไปมองเฉิงจิ่งว่าง ก่อนจะยิ้มอย่างเฉยชา ： “ประธานเฉิง จากนี้คุณคิดจะไล่ฉันออกจากบริษัทใช่หรือเปล่าคะ ？”

“ตอนนั้นฉันได้มีการเซ็นสัญญาและซื้อหุ้นด้วยนะคะ ถ้าหากว่าคุณคิดจะไล่ฉันออกจริงๆ คุณจะต้องจ่ายค่าฉีกสัญญาให้กับฉันนะคะ ！”

สีหน้าของ เฉิงจิ่งว่างเคร่งขรึมทันที พร้อมจ้องมองหลันโร่หลินแล้วพูดด้วยเสียงไม่พอใจ ： “คุณกำลังขู่ผมงั้นหรอ？”

หลันโร่หลินยิ้มอย่างเฉยชา： “คุณเพิ่งจะเข้าใจหรอคะ？”

เฉิงจิ่งว่างยิ้มเยาะตอบกลับ： “คุณคิดว่าผมไม่กล้าสินะ？”

หลันโร่หลินตอบกลับด้วยสีหน้าไม่ใส่ใจ： “ฉันรอแทบไม่ไหวแล้วค่ะ”

เฉิงจิ่งว่างหยิบโทรศัพท์ขึ้นแล้วโทรไปหาเลขาทันที： “เสี่ยวหลี่ คุณรีบมาที่ห้องโถงใหญ่เดี๋ยวนี้ ！”

เติ้งเจียหลุนมองไปยังเฉิงจิ่งว่างแล้วพูด ： “ประธานเฉิงคุณวางใจเถอะครับ ค่าเสียหายทั้งหมดของคุณตระกูลเติ้งของเราจะชดเชยให้ทั้งหมดแน่นอน”

เมื่อพูดจบ เติ้งเจียหลุนก็ชำเลืองไปมองหลินหยุนอย่างเหยียดหยาม ด้วยท่าทีสะใจอย่างหาที่เปรียบไม่ได้

“พอได้แล้วครับ！”

เสียงคำรามที่เคร่งขรึมหนึ่งดังแทรกขึ้นมา

บริเวณหลังเวที ชายวัยกลางคนหนึ่งในชุดสูทสีดำกำลังเดินออกไป

คนที่ได้เห็นเขาคนนั้นใกล้ที่ที่สุดก็คือพวกของเฉิงต๋ากับหยวนเบียว

“ผู้จัดการของหัวหยา กรุ๊ป จ้าวซูเหา！”

“ผู้จัดการของหัวหยา กรุ๊ป ก็คิดจะเข้ามายุ่งเรื่องของบริษัทหวนตี้งั้นหรอ ？” เฉิงต๋าพูดด้วยเสียงที่แปลกใจ

“จ้าวซูเหา？เขาออกมาทำอะไร！” หูเกอถึงกับตื่นตะลึง

หลี่หมิงและเหล่าซูเปอร์สตาร์แนวหน้าต่างก็แสดงสีหน้าประหลาดใจ： “ทีมผู้จัดการมืออาชีพ ปกติแล้วพวกเขาจะไม่เข้าไปยุ่งเกี่ยวกับปัญหาส่วนตัวพวกนี้นี่ แล้วจ้าวซูเหากำลังคิดจะทำอะไร？”