จักรพรรดิเชียนตกสวรรค์ นิยาย บท 514

ยิ่งตงไหลที่ไม่ได้เกรงกลัว: “ต่อให้นายจะฆ่าข้า ข้าก็ยังมีลักษณะท่าทางเช่นนี้ เพียงแค่ทำผิดกฎหมาย ไม่ว่าใครก็ตามล้วนจำเป็นที่จะต้องได้รับการลงโทษตามกฎหมาย! ”

เติ้งยู่เหรินพูดว่า: “พอได้แล้ว เจียหลุน นายรีบหนีไปเดี๋ยวนี้! ”

“พ่อ! ถ้าหากฉันไปแล้ว ท่านจะทำอย่างไร? ” เติ้งเจียหลุนเริ่มที่จะเข้าใจอะไรบางอย่างได้บ้างแล้ว

เติ้งยู่เหรินมองไปที่เขา ยิ้มและพูดว่า: “เรื่องนี้ จะต้องมีผู้ที่เข้ามอบตัวรับผิดต่อปรมาจารย์หลิน ซึ่งคนผู้นี้ก็คือข้า ไม่ใช่นาย”

“ไม่ได้! ” เติ้งเจียหลุนตะโกนดังลั่น น้ำตาไหลออกมาจากเบ้าตา

“หากจะไปก็ต้องไปด้วยกัน! ”

หลินหยุนมองไปที่ปู่รองเติ้ง โดยที่ไม่ได้สนใจอะไรกับเขา แต่ก็ได้หันไปยังทิศทางที่ตั้งของหลุมหลบภัยที่พ่อลูกตระกูลเติ้งนั้นซ่อนตัวอยู่ และพูดขึ้นว่า: “ยังไม่ออกมากันอีกเหรอ? ”

เติ้งยู่เหรินพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่ร้อนรน: “รีบหนีไป! ไม่อย่างนั้นพวกเราก็คงจะไม่มีใครหนีรอดไปได้”

เติ้งเจียหลุนกัดฟัน แล้วคุกเข่าคำนับลงต่อหน้าเติ้งยู่เหริน: “พ่อ ท่านดูแลรักษาตัวเองดี ๆ ด้วย! ”

พูดจบ เติ้งเจียหลุนก็หันหลังแล้วเดินจากไป

เติ้งยู่เหรินค่อย ๆ เดินออกมา มองไปยังหลินหยุนที่อยู่บนลานกว้าง ยิ้มและพูดขึ้นว่า: “ปรมาจารย์หลินเก่งกาจสมกับคำร่ำลือจริง ๆ นับถือนับถือ! ”

“ปู่รองของข้าเขาเป็นอย่างไรบ้าง? ”

หลินหยุนพูดว่า: “วางใจได้ เขาไม่เป็นอะไร”

“แล้วเติ้งเจียหลุนล่ะ? ”

เติ้งยู่เหรินยิ้มและพูดว่า: “ได้จากไปสักพักแล้ว ตระกูลเติ้งของข้า จะยังต้องมีผู้สืบทอดต่อไป”

หลินหยุนสีหน้าไม่เปลี่ยน เหมือนว่าได้คาดการณ์เอาไว้ก่อนแล้วว่าเติ้งเจียหลุนคงจะไม่ยอมจำนนถูกจับง่าย ๆ: “ในเมื่อนายได้ทำการเลือกแล้ว จะเป็นข้าที่ลงมือหรือว่านายจะลงมือด้วยตนเองล่ะ? ”

เติ้งยู่เหรินยิ้มอย่างโศกเศร้า: “ไม่ต้องลำบากปรมาจารย์หลิน ข้าจะลงมือเอง แต่ ข้ามีเรื่องขอร้องอย่างหนึ่ง”

“ข้าไม่ตกลง” หลินหยุนปฏิเสธอย่างเด็ดขาด เขารู้ว่าเติ้งยู่เหรินต้องการที่จะขอร้องให้เขาไว้ชีวิตของเติ้งเจียหลุน ซึ่งไม่เป็นไปไม่ได้

ปรมาจารย์ไม่สามารถที่จะหลบหลู่ได้ จักรพรรดิยิ่งไม่สามารถที่จะล่วงเกินได้!

เติ้งเจียหลุนจะต้องตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

เติ้งยู่เหรินหัวเราะเหอะเหอะ: “ข้าทราบแล้ว”

“แต่ข้าก็ยังหวังว่า ปรมาจารย์หลินอย่าได้ตามฆ่าล้างผลาญ! ”

หลินหยุนพูดขึ้นด้วยท่าทางที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก: “ข้าจะฆ่าเพียงผู้ที่กระทำผิดเท่านั้น”

“งั้นก็ดีแล้ว! ” เติ้งยู่เหรินไม่มีอะไรจะพูดแล้ว ควักปืนพกออกมา จ่อไปยังที่ขมับของตน แล้วก็ลั่นไก

โป้ง!

เจ้าบ้านตระกูลเติ้ง วีรบุรุษรุ่นหนึ่ง ได้จบชีวิตลงแล้ว!

พวกลูกน้องเหล่านั้นที่ควบคุมตัวของยิ่งตงไหล เห็นเจ้าบ้านฆ่าตัวตาย แต่ละคนก็มีสีหน้าที่เปลี่ยนไปอย่างมาก

ยิ่งตงไหลฉวยโอกาสตะโกนขึ้นเสียงดัง: “เจ้าบ้านของพวกนายได้ตายไปแล้ว หรือว่าพวกนายยังเตรียมที่จะจงรักภักดีต่อเขาอยู่อีกเหรอ? ”

ทุกคนต่างตื่นตระหนก รีบพากันถอยหลัง และส่ายศีรษะไม่หยุด

พลังความสามารถของหลินหยุนพวกเขาต่างก็เห็นกันแล้วในเมื่อครู่ ซึ่งหากคิดที่จะเป็นปรปักษ์กับผู้ที่แข็งแกร่งขนาดนี้ ก็เหมือนกับว่าเป็นการรนหาที่ตายชัด ๆ

อีกทั้งเติ้งยู่เหรินก็ได้ตายไปแล้ว แน่นอนว่าพวกเขาคงจะไม่ยอมพลีชีพอีกต่อไป

“ในเมื่อพวกนายไม่คิดที่จะจงรักภักดีต่อตระกูลเติ้งแล้ว อย่างนั้นก็ตามข้าไปแล้วกัน! เข้าร่วมกองทัพทหาร ข้าจะยื่นขออภัยโทษให้กับพวกนาย! ” ยิ่งตงไหลพูดขึ้น

ทุกคนมองหน้าซึ่งกันและกัน พวกเขามาที่นี่ก็เพียงแค่ผลประโยชน์ ติดตามตระกูลเติ้งจึงสามารถที่จะกล้าทำอะไรได้ตามอำเภอใจ

ตอนนี้ตระกูลเติ้งไม่เหลือแล้ว พวกเขาก็ไม่รู้ว่าควรจะทำอะไรต่อไป

“ตกลง พวกข้าเต็มใจที่จะเข้าร่วมกองทัพทหาร! ”

“แต่ว่าที่นายพูดจะเชื่อถือได้ไหม? หากเมื่อพวกข้าปล่อยนายไปแล้ว นายกลับมาเอาผิดพวกข้าอีกจะทำอย่างไร? ” ผู้ที่มีลักษณะเป็นผู้นำได้สอบถามขึ้น

ยิ่งตงไหลพูดขึ้นด้วยท่าทางที่น่าเกรงขาม: “วางใจได้ ข้ายิ่งตงไหลเป็นผู้ที่พูดแล้วไม่คืนคำเป็นแน่ ถ้าหากว่าพวกนายไม่เชื่อ ข้าสามารถนำเอาชื่อเสียงศักดิ์ศรีของกองกำลังพิเศษมังกรฟ้าเป็นประกัน! ”

ยิ่งตงไหลมีความคิดของตนเองว่า เมื่อตระกูลเติ้งไม่มีแล้ว คนพวกนี้ที่ติดตามตระกูลเติ้งซึ่งทำอะไรตามอำเภอใจจนเคยชินแล้ว ถ้าหากไม่นำพวกเขามารวมตัวเข้าด้วยกันไว้ พวกเขาคงจะสร้างอันตรายสร้างปัญหาให้กับสังคมอย่างแน่นอน

นำพวกเขารวมเข้าสู่กองทัพทหาร อบรมฝึกฝนไปเรื่อย ๆ ทำให้พวกเขากลายเป็นคนที่ทำประโยชน์ให้กับสังคม แบบนี้จึงจะถือว่าเป็นสิ่งที่ถูกต้อง