ท่านประธานจอมเฮี๊ยบกับยัยหวานใจสุดที่รัก นิยาย บท 286

เนลล์ชะงักและพูดขึ้น “ฉันสุภาพกับคุณ เพราะคุณเป็นป้าของกิดเดียน และคุณดูแลเขามาตั้งแต่เขายังเด็ก

“อย่างไรก็ตามฉันเป็นคนแปลก ๆ มากกว่า และฉันไม่ชอบให้คนมายุ่งกับเรื่องส่วนตัวของฉัน ฉันเกรงว่าจะต้องปฏิเสธถ้าคุณป้ายังยืนกรานอยู่แบบนี้

“นอกจากนี้ เฟิงเฉียว วิลล่า ก็เป็นบ้านของฉัน ก่อนจะมาครั้งหน้ากรุณาแจ้งฉันก่อน

“สำหรับแจกันโบราณพวกนั้นฉันไม่รู้ว่ามันเป็นของขวัญจากคุณป้า ฉันสั่งให้คนเอาไปทิ้งแล้ว แต่ไม่ต้องห่วง ฉันสามารถคืนแจกันให้คุณป้าได้ ถ้าคุณป้าต้องการ ฉันรับประกันได้เลยว่ามันจะไม่เป็นแจกันถูกแน่ ๆ ”

จากนั้นเธอก็สั่งให้คนนำแจกันที่เก็บไว้ออกมา

จีนเปลี่ยนสีหน้าอย่างโกรธเกรี้ยว

“เนลล์ เจนนิงส์! อย่ามาตลกกับฉัน! ฉันกำลังพูดถึงแจกันหรือไง? สิ่งที่ฉันกำลังพูดคือ แกไม่คู่ควรกับกิดเดียน!

“แกเป็นแค่ผู้หญิงที่ไร้เดียงสา แกคิดว่าแกเป็นใคร? แน่นอนว่าตอนนี้กิดเดียนกำลังนามใจแก แต่แกคิดว่าเขาจะให้ความสำคัญกับแกตลอดไปงั้นหรอ?”

“ให้ฉันบอกแกไหม ว่ามีคุณผู้หญิงเพียงคนเดียวในตระกูลลีย์ และนั่นก็คือ ... ”

“จีน ลีย์ !”

ทันใดนั้นก็ได้ยินเสียงตะโกนอันน่ากลัวดังมาจากทางประตู

จากนั้นใบหน้าของกิดเดียนก็มาพร้อมกับการก้าวขายาว ๆ เข้ามา

จีนกัดลิ้นทันทีที่เจอกิเดียน เปลี่ยนไป 180 องศาในทัศนคติ ใบหน้าที่มองด้วยความโกรธของเธอ เปลี่ยนเป็นรอยยิ้มทั้งหมดทันที เธอต้อนรับเขากลับเข้ามา

“อ้าว กิดเดียน กลับบ้านมาแล้วเหรอ?”

กิดเดียนขมวดคิ้ว

"ป้ามาทำอะไรที่นี่?"

จีนยิ้มอย่างขมขื่นกับใบหน้าที่โหดร้ายของเขา

“ไม่มีอะไร วันนี้ป้าบังเอิญผ่านมาที่นี่ ก็เลยแวะมา”

หลังจากหยุดไปชั่วครู่เธอพูดต่อ "กิดเดียน ป้าไม่พอใจที่เห็นเธอรื้อแจกันโบราณทั้งหมดที่ป้าให้เธอ น้ำเสียงของป้าก็เลยเปลี่ยน แต่ป้าไม่ได้มีเจตนาร้าย แต่ภรรยาของเธอพูดราวกับว่าป้าต้องการแจกันคืนจริง ๆ... ”

เธอยังพูดไม่ทันจบประโยค แต่มีการวางคำใบ้ทิ้งไว้ในคำพูดของเธอ

โดยพื้นฐานแล้วจีนคิดว่าเนลล์ เป็นคนใจแคบ และไม่มีใครสามารถพูดต่อต้านได้

ในฐานะที่แก่กว่า จีนต้องระวังคำพูดของเธอ

กิดเดียนเหลือบมองเธอ

“ผมสั่งให้เก็บแจกันเอง”

จีนรู้สึกมึนงง

เนลล์อ้าปากอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ก็ปิดปากของเธอลงในที่สุด

จีนเรียกสติกลับมา และยิ้มอย่างเชื่องช้า

"อ้อ เข้าใจแล้ว ป้าเดาว่ามันคงเป็นเรื่องเข้าใจผิด ฮ่าฮ่า… ป้าคิดว่าเป็นเนลล์ที่เก็บของพวกนั้น! เธอยังเด็กอยู่คงไม่ชอบของเก่าทำนองนี้แน่ ๆ ถ้าเธอไม่ชอบพวกมันป้าสามารถส่งของอื่น ๆ ให้ในครั้งหน้า”

กิดเดียนขัดจังหวะอย่างตรงไปตรงมา “ไม่จำเป็นครับ”

เขาจับมือเนลล์

“มีอะไรอีกไหมครับ? ป้าควรจะกลับไปได้แล้ว หากไม่มีอะไร เนลลี่และผมเหนื่อย เรากำลังจะเข้านอนแล้ว”

รอยยิ้มบนใบหน้าของจีนแข็งขึ้นอีกครั้ง

ครู่ต่อมาเธอพยักหน้า

"โอ้ ไม่มีอะไรแล้ว ป้าไม่ควรรบกวนการพักผ่อนของเธอแล้ว ถ้าเป็นอย่างนั้น ป้าจะกลับแล้ว”

เธอจากไป