สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 20

กู้ฉางชิงเอาขึ้นมา เปิดไปมา เดิมเธอไม่คิดเลยว่าจะเป็นเอกสารการออกแบบ

ตอนเธออยู่มหาลัย เธอเรียนสาขาดีไซน์เนอร์ แล้วก็ถือว่าชำนาญด้านนี้

เอกสารออกแบบเล่มหนึ่งอยู่ตรงหน้าเธอขนาดนี้ ดึงดูดความสนใจเธอเป็นอย่างมาก

เธอกินไปดูไป รู้สึกว่าออกแบบได้ดีเลยทีเดียว มีความใหม่ มีไอเดียดี แต่ก็มีจุดบกพร่องเยอะเลยทีเดียว

"เขาไม่เอาแล้วใช่ไหม?" กู้ฉางชิงกินไปคิดไป น่าจะใช่แหละ ถ้าไม่งั้นคงไม่ทิ้งไว้แบบนี้

กู้ฉางชิงดื่มซุป จนรู้สึกอุ่นๆที่ท้อง

จึงเอาชามกับตะเกียบไว้ข้างหนึ่ง เธอยิ่งดู ยิ่งชอบ จนอยากจะลงมือเดี๋ยวนี้เลย

"ช่างเถอะ ยังไง ฉันก็ว่างอยู่ ให้ฉันมาช่วยแก้ไขพวกเธอดีกว่า"

ดีเลยที่ มีเรื่องให้ทำฆ่าเวลาไป

เธอรีบหอบของพวกนี้กลับห้องไป

เมื่อวานกระดานที่ใช้วาดรูปยังอยู่ เธอเอามาเรียงรายอย่างดี แล้วก็วางเอกสารนั้นไว้ตรงกลาง

บิดไปมา แล้วก็เริ่มตั้งใจวิจัยสิ่งที่อยู่ในมือ

รู้สึกเหมือนตอนเรียนมหาลัยเลยแฮะ

ยากมากที่จะหาสิ่งที่ชอบเจอ เธอเลยอินมาก

เธอใช้ดินสอร่างไปไม่หยุด ทุกหน้า ทุกรายละเอียด เธอคิดหลายรอบ จนมันเพอร์เฟค

เวลาผ่านไปเรื่อยๆๆ เธอทำไปสองชั่วโมงแล้ว

เฟิงจิงเหยาพึ่งเสร็จงาน ออกมาจากห้องสมุด ท่าทางดูจริงจังอยู่

ภายใต้แสงจากโคมไฟ เธอเหมือนถูกคลุมไปด้วยแสงสีเหลือง

ข้างนอกมีคนเข้ามา เธอกลับไม่รู้ตัว เพราะกำลังจมอยู่กับความตั้งใจ

ในมือมีดินสอ ที่กำลังละเลงวาด ไม่รู้ว่าทำอะไรอยู่

เฟิงจิงเหยาแปลกใจ เดินไปข้างๆกู้ฉางชิง

พอเขาปรากฏตัวในทันที เธอก็สะดุ้งตกใจ ยิ่งนึกถึงเรื่องเมื่อวานแทบอยากจะกินเขาเข้าไป

เพราะในใจตื่นเต้น ดินสอที่อยู่ในมือจึงหล่นลงไป

"ไม่ ไม่มีอะไร"

กู้ฉางชิงพูดไปพลางเก็บดินสอที่หล่น แล้วก็แอบสังเกตสีหน้าเฟิงจิงเหยาอย่างระมัดระวัง

เฟิงจิงเหยาเห็นสิ่งที่เธอทำ เขามองลงไปที่กู้ฉางชิง

นั่นมันสิ่งที่เขาต้องตรวจสอบแล้วลืมไว้ข้างล่าง

เฟิงจิงเหยาเป็นคนจริงจังกับงานอยู่แล้ว พอเห็นแบบนี้เขาก็เริ่มโกรธ

เขายื่นมือไปเอากระดาษมาแล้วเห็นบนกระดาษที่ถูกขีดๆเขียนๆอยู่เต็มเลย เขาเริ่มโกรธ "เธอกำลังทำอะไรห๊ะ!"

เสียงสูงของเขาทำให้กู้ฉางชิงตกใจ

กู้ฉางชิงมองไปที่งานที่อยู่บนมือเฟิงจิงเหยา "เมื่อกี้ฉัน .. ฉันลงไปกินข้าว เลยเจอนึกว่าไม่ได้ใช้แล้ว เลยเอากลับมา"

เสียงเธอยิ่งเบาลงไป เฟิงจิงเหยาเริ่มเปิดดูงาน

สีหน้าที่ดูน่าเกลียดสุดๆ ในใจกู้ฉางชิงกลัวมาก

ไม่ขนาดนั้นหรอกมั้ง? แค่กระดาษแผ่นเดียวเอง

แต่เธอไม่กล้าพูดอะไรมาก ได้แต่มองไปที่เฟิงจิงเหยาอย่างระมัดระวัง