สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 27

กู้หงเซินคิดจะทำการใหญ่แบบนี้ แผนที่วางไว้คงไม่ใช่เล็กๆแล้ว

กู้ฉางชิงย่นคิ้วถาม “คุณต้องการหุ้นส่วนเท่าไหร่?”

พอเขาถาม กู้หงเซินก็วางตะเกียบลง “สามสิบเปอร์เซ็นต์”

“สามสิบเปอร์เซ็นต์?”

กู้ฉางชิงพูดซ้ำประโยคอย่างไม่อยากจะเชื่อ ส่วนแบ่งเยอะขนาดนี้ เฟิงจิงเหยาจะเห็นด้วยได้อย่างไร

ไม่พูดถึงเฟิงจิงเหยา พูดถึงตัวเขาเองลำบากลำบนสร้างงานขึ้นมา

จู่ๆก็มีคนนอกเข้ามา บอกว่าต้องการเค้กชิ้นใหญ่ เขานั้นคงไม่ให้อย่างแน่นอน

กู้หงเซิน เขาคิดมาได้ยังไง

กู้หงเซินไม่ได้ใสใจคำพูดของเขา กลับถามต่อ “ได้ยินมาว่าเธอออกแบบเป็น? เฟิงจิงเหยายังให้เธอเข้าทำงานที่บริษัทอีก รับตำแหน่งเป็นดีไซเนอร์?”

ในสายตานั้นมีความไม่สบายใจอยู่ อาจจะเป็นเพราะว่ากู้ฉางชิงไม่ได้บอกเรื่องนี้กับเขา

“แล้วยังไงต่อล่ะ?”

กู้ฉางชิงถามเสียงเบา เขาไม่ได้รู้สึกว่าเรื่องนี้จะเกี่ยวข้องกับกู้หงเซินตรงไหน

เรื่องนี้เปิดเผยต่อสาธารณะอย่างมากก็กลายเป็นเรื่องของเมื่อวาน

แต่ว่านะเรื่องความลับส่วนตัวแบบนี้ กู้หงเซินกลับรู้

นี่มันไม่ง่ายเลย หรือว่าเขายังส่งคนไปสอดแนมที่ตระกูลเฟิงอยู่?

ดูแล้วเขาก็คงไม่ไว้ใจตนเองเท่าไหร่นี่

คิดถึงตรงนี้ กู้ฉางชิงย่นคิ้วอย่างอดไม่ได้

ความรู้สึกที่โดนเฝ้าติดตามสถานการณ์อย่างใกล้ชิดนี่รู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่เลย โดยเฉพาะตอนที่เธอไม่รู้ว่าคนๆนั้นอยู่ที่ไหน

กู้หงเซินไม่ได้สนใจท่าทีแปลกไปของเขาเลยแม้แต่นิด พูดต่อว่า “ในเมื่อเธอออกแบบเป็น งั้นก็สามารถใช้พรสวรรค์ของเธอไปช่วงชิงมา ฉันเชื่อว่าเฟิงจิงเหยาต้องเห็นด้วยอย่างแน่นอน ยิ่งไปกว่านั้นนี่ก็แค่เป็นการแบ่งหุ้นส่วนก็เท่านั้นเอง”

เขาพูดอย่างสบายๆ กู้ฉางชิงเหลือบตาขึ้นมอง ก็เห็นว่าเขาไม่ได้สะทกสะท้านอะไร

แต่ว่าสายตาที่ลึกซึ้งคู่นั้นกลับปิดความบ้าคลั่งไม่มิด

เฟิงจิงเหยาเป็นอัจฉริยะของตระกูลเฟิง ธุรกิจยักษ์ใหญ่ชื่อเสียงโด่งดังในเมืองหลวง

ในเมื่อเขาต้องการสร้างบริษัท นั่นคงเป็นการลงทุนโดยไม่เสียกำไรอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้นงานออกแบบมีความชัดเจน ต้นทุนต่ำ รายได้สูง

ได้พึ่งพิงเฟิงซื่อกรุ๊ปอีก ไม่ว่าจะคิดยังไงก็เป็นธุรกิจซื้อขายที่คุ้มเกินคุ้ม

ในใจกู้ฉางชิงยิ้มเยาะ อายุเยอะขนาดนี้แล้วความคิดยังแปลกใหม่ได้ขนาดนี้อีก?

เขาคิดว่าแบบนี้จะสามารถหลอกคนโดยวิธีต้มตุ๋นและไม่ลงทุนใดๆได้?

เห็นว่ากู้หงเซินไม่มีอะไรจะพูดแล้ว เธอก็ไม่อยากจะเสแสร้งแกล้งทำอยู่ที่นี่ต่อกับเขา ก็เลยหยิบกระเป๋าเตรียมตัวจะออกจากที่นี่

พอมือวางบนที่จับประตูเท่านั้นล่ะ กู้หงเซินก็เรียกไว้ กู้ฉางชิงหันกลับมามองไปยังเขา “คุณยังมีเรื่องอะไรอีก?”

“ไม่มีอะไร ในเมื่อมาแล้ว อย่างน้อยก็ทานข้าวมื้อนี้ก่อน ค่อยกลับสิ”

“ตอนที่ฉางซินอยู่ เขาอยู่ทานข้าวเป็นเพื่อนฉันบ่อยๆ”

กู้หงเซินพูดแล้วมองไปทางกู้ฉางชิง ดวงตาแคบยาวคู่นั้นไม่มีความรู้สึกใดๆ

กู้ฉางชิงหัวเราะเยาะ “ฉันไม่ใช่กู้ฉางซิน ไม่มีความจำเป็นจะต้องอยู่ที่นี่เพื่อเล่นละครความสัมพันธ์พ่อลูกอะไรนี่กับคุณ อีกอย่างที่นี่ไม่มีคนนอก คุณก็ไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครเห็นอะไรเข้า”

ทานข้าวกับกู้หงเซิน เธอก็ยังแอบกลัวว่าเขาจะวางยาพิษตนเอง

กู้ฉางชิงพูดจบก็ดึงประตูออกจากห้องที่นั่งพิเศษ ถ้าอยู่ที่นี่นานกว่านี้เขาคงอึดอัดหายใจไม่ออกกันพอดี

กู้หงเซิน กู้หงเซินใช้ประโยชน์จากเขา ให้ช่วยกู้ฉางซินรักษาตำแหน่งของเขาในตระกูลเฟิงนั้นไม่ว่า กลับยังต้องการให้เขาช่วยเรียกร้องเงินหุ้นส่วนจากบริษัทของเฟิงจิงเหยา

เรื่องนี้จะให้เขาพูดได้อย่างไร อย่างนี้คนอื่นจะมองว่าเขาเป็นคนยังไง?

มาหวังอะไรจากพ่อที่เลือดเย็นแบบนี้ไม่ได้จริงๆสินะ