สะใภ้เศรษฐี กับสามีผู้หลงภรรยา นิยาย บท 3

วันรุ่งขึ้น แสงแดดอ่อนๆส่องเข้ามาจากนอกหน้าต่าง

กู้ฉางชิงค่อยๆลืมตาขึ้น โดยยังมึนงงอยู่พักหนึ่ง

เธอใช้นิ้วหนีบหว่างคิ้วยกขึ้น แล้วค่อยๆดันตัวเองขึ้นมา

พอเธอเริ่มขยับ ก็รู้สึกว่าปวดเมื่อยไปทั้งตัว ความปวดทำให้เธอต้องขมวดคิ้ว

จนกระทั่งตอนนี้ เธอเพิ่งนึกขึ้นได้

เธอนึกถึงฉากที่เร่าร้อนเมื่อคืนนี้ มีชายคนหนึ่งเข้ามาปล้นสวาท และเธอก็ตกอยู่ในภวังค์

จริงๆแล้ว……นี่ไม่ใช่ความฝัน！

ผู้ชายคนนั้นกลับมาแล้วจริงๆ！

เดิมทีเธอคิดว่าจะใช้เวลาหนึ่งปีในบ้านตระกูลเฟิงอย่างปลอดภัย แต่ใครจะคาดคิดว่าเพิ่งเข้ามาอยู่ได้แค่สองวันก็ต้องเสียตัวซะแล้ว

นั่นเป็นคืนแรกของเธอ！

ในใจของกู้ฉางชิงเต็มไปด้วยความขมขื่น แต่ก็ไม่กล้าแสดงออกมา

เธอยังจำคำของกู้หงเซินก่อนที่เธอจะมาที่นี่ได้ดี

“เมื่อมาถึงตระกูลเฟิง ไม่ว่าจะเกิดเรื่องอะไรขึ้นก็ตาม ต้องยอมรับผลของมันให้ได้ ไม่ว่าทุกคนในบ้านตระกูลเฟิงจะทำอะไรกับแก ก็ต้องอดทน ถ้าหากไม่ระวังแล้วความลับถูกเปิดเผยละก็ เงินสักสลึงเดียวฉันก็จะไม่ให้แก！”

กู็ฉางชิงกำหมัดแน่น เก็บความกลัดกลุ้มทั้งหมดไว้ในใจ

ตอนนี้เธอคือกู้ฉางซิน เป็นภรรยาของเฟิงจิงเหยา คนสองคนมีความสัมพันธ์กันก็เป็นปกติ！

เธอรู้สึกสบายใจขึ้น กู้ฉางชิงกำลังจะลุกจากเตียงไปอาบน้ำ แต่ดันมีคนเปิดประตูห้องน้ำ

เฟิงจิงเหยาเดินออกมา

เขาเพิ่งอาบน้ำเสร็จ สวมเสื้อคลุมอาบน้ำหลอมๆ ผูกเชือกที่เอวแบบชุ่ยๆ เผยให้เห็นแผ่นหน้าอกที่บึกบึนแข็งแรง ผมสีดำสนิทยังคงมีหยดน้ำตกลงมา ใบหน้าที่หล่อราวเทพบุตร ดวงตาดำขลับเหมือนหยกนิล เต็มไปด้วยสัมผัสของความเย็นชา ตรงตามสเปคของกู้ฉางชิง

กู้ฉางชิงเหม่อลอย

ในหัวอดจะคิดถึงเรื่องเกี่ยวกับเฟิงจิงเหยาที่กู้หงเซินบอกไม่ได้

ว่ากันว่าคนคนนี้เป็นโอรสสวรรค์ยากที่จะพบพาน เป็นอัจฉริยะทางด้านธุรกิจ

เมื่อห้าปีก่อน เกิดการแย่งชิงกันของคนในตระกูลเฟิง ทำให้ตระกูลเฟิงตกอยู่ในสถานการณ์ที่ย่ำแย่ จนเกือบต้องล้มละลาย ต่อมาเป็นเฟิงจิงเหยาที่เข้ามารับมือ ใช้เวลาไม่ถึงหนึ่งปี จัดการกับคนในตระกลูที่ทะเยอทะยาน และยังใช้เวลาสั้นๆพียงสี่ปีในการขยายกิจการของบริษัทเฟิงซื่อกรุ๊ปไปทั่วโลก

จนตระกูลเฟิงในตอนนี้ร่ำรวยและมีอิทธิพลมากในเมืองจิง

คนที่อยู่ตรงหน้านี้ สูงจนฉันไม่อาจเอื้อมถึง

กู้ฉางชิงไม่รู้ต้องพูดอะไร ทำได้เพียงแค่หลบสายตา และหดตัวเข้าไปอยู่ในผ้าห่ม

เฟิงจิงเหยาจำเรื่องครั้งแรกของหญิงสาวคนเมื่อคืนได้ เสียงครวญครางนั้นน่าฟังจนทำให้ไม่อาจลืม กับคำพูดที่ไม่ไม่สติของเธอ：“ไม่เมา？”

“อืม” กู้ฉางชิงพยักหน้าเป็นการตอบรับ

แม้ว่าทั้งสองคนจะมีอะไรกันแล้ว แต่ยังไงก็ยังไม่คุ้นเคย และไม่สามารถพูดอะไรได้มาก เฟิงจิงเหยาเดิมที่ก็เป็นคนพูดน้อยอยู่แล้ว ทั้งสองคนจึงตกอยู่ในสถานกาณ์อึดอัดวางตัวไม่ถูก

ไม่นานกู้ฉางชิงก็เป็นคนเริ่มพูดก่อน

“คุณ……จู่ๆทำไมถึงกลับมา？”

กู้หงเซินเคยบอกไว้ชัดเจนว่า ปีนี้เฟิงจิงเหยาจะอยู่ต่างประเทศ ไม่กลับมาแน่

เธอเพิ่งมาอยู่ได้แค่วันเดียว เขาก็กลับมาแล้ว？

คิดยังไงก็คิดไม่ตกจริงๆ！

เฟิงจิงเหยาไม่แปลกใจกับคำถามของเธอ

การกลับมาครั้งนี้เป็นเรื่องที่ค่อนข้างเร่งด่วน และมีคนรู้ไม่ถึงห้าคน

“ฉันกลับมาคราวนี้เพื่อทำตามคำสั่งของคุณปู่ ให้เธอรีบท้องเร็วๆ เขาแก่ขึ้นทุกวัน อยากอุ้มเหลนแล้ว”

เมื่อกู้ฉางชิงได้ยิน เธอก็ขมวดคิ้ว แล้วพูดในใจ เช้าไม่กลับเย็นไม่กลับ ดันกลับมาตอนที่กู้ฉางซินไม่อยู่！

เฟิงจิงเหยาไม่ได้สนใจสีหน้าของเธอ เดินไปที่โต๊ะกาแฟ แล้วหยิบบัตรใบสีดำออกมาจากกระเป๋าตังค์ส่งให้เธอ

“ นี่มันอะไรกัน?” กู้ฉางชิงถามเขาอย่างงุนงง

เฟิงจิงเหยาตอบแบบนิ่งๆ ：“นี่เป็นบัตรไม่จำกัดวงเงิน เอาไปใช้ อยากได้อะไรก็ซื้อ”

กู้ฉางชิงไม่มีปฎิกิริยาตอบกลับ จ้องมองบัตรใบนั้นอยู่สักพัก ก่อนที่คำพูดถากถางจะเกิดขึ้นในใจของเธอ

อะไรกันเนี่ย？

เพราะ ‘เธอ’ จะต้องมีลูกให้เขา ดังนั้นเขาจึงให้เงินเป็นการตอบแทนเธองั้นหรอ？

นี่แหละนะพวกคนรวย ใช้เงินในการแก้ปัญหา

“ไม่จำเป็น ฉันพอมี！”

สายตากู้ฉางชิงเก็บกดความโกรธไว้ ไม่พูดอะไรกับเขาสักคำ ตัวเธอห่อหุ้มด้วยผ้าปูเตียงแล้วเดินตรงไปยังห้องน้ำ

เสียงปิดประตูดัง ‘ปัง’

เฟิงจิงเหยาตกใจๆ แล้วก็ผงะคิ้วยกขึ้น！

นี่ ... โกรธเหรอ？

เป็นอย่างที่คนอื่นว่ากันจริงๆ เขาส่ายหน้า！

จู่ๆเสียงเคาะประตูก็ดัง ขัดความคิดของเขา

เฟิงจิงเหยาเดินไปเปิดประตู

หน้าประตู ซู่ยี่ยืนอยู่ด้วยความเคารพ “ท่านประธาน นายท่านเรียกพบครับ”

เฟิงจิงเหยาเหล่ตาจ้องมองเขาด้วยสีหน้าไม่เป็นมิตร และพูดว่า ：“ข้อมูลที่นายบอกว่าคุณนายเธอชอบซื้อเสื้อผ้าแบรนด์เนม เครื่องสำอาง รองเท้าส้นสูง นายหลอกฉันหรอ?"

“เอ่อ？”