ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 178

บทที่ 178

ไป๋ยี่เฟยได้ยินก็หัวเราะ "คิดถึงคุณ? คิดว่าคุณทำลายฉันจนย่อยยับได้อย่างไรนะหรอ?"

เย่อ้ายยิ้มตีหน้าตาย : "คุณพูดอะไร?ฉันจะไปทำลายคุณจนย่อยยับได้อย่างไร? ฉันยังไม่ทันได้ขอบคุณเลยนะ?"

ไป๋ยี่เฟยมองไปทางเย่อ้าย เห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อคำพูดของเย่อ้ายเท่าไหร่ "คุณทำอะไร กินอยู่กับปากอยากอยู่กับท้อง ไม่ต้องให้ฉันอธิบายหรอกมั้ง?"

เรื่องราวของหลี่ฝาน ทั้งหมดเป็นเย่อ้ายที่ชี้นำอยู่เบื้องหลัง เขารู้หมดแล้ว

พูดจบ เย่อ้ายก็ดึงมือกลับ มองไป๋ยี่เฟยนิ่งๆไม่กี่วินาที จึงยิ้มแล้วพูดว่า : "ใช่ เพียงแต่ว่า ฉันชอบคุณจริงๆ คุณเป็นแฟนฉันไม่ดีกว่าหรอ?"

"ฉันมีภรรยาแล้ว" ไป๋ยี่เฟยพูดตอบกลับอย่างเย็นชา

เย่อ้ายไม่คิดว่าจะดื้อรั้น : "แต่ว่าคุณจะมีหรือไม่มีไม่ได้แตกต่างกัน? สิงปีกว่าแล้ว คุณยังไม่ได้นอนกับภรรยาคุณเลยใช่ไหม?"

ไป๋ยี่เฟยสะอึก นี่คือสิ่งที่เขาต้องการที่สุดมาตลอด เขาเพียงแต่ชอบหลี่เสว่ แต่ไม่ใช่เพื่ออยากนอนกับเธอ

"สามีภรรยาไม่ได้มีแต่นอนอย่างเดียว คุณไม่เข้าใจหรอก"

พูดจบ ก็ไม่เปิดโอกาสให้เย่อ้ายพูด ถามตรงๆว่า : "พูดมาเถอะ ครั้งนี้คุณมาหาฉันจุดประสงค์คืออะไร?"

แววตาของเย่อ้ายเป็นประกาย กล่าวว่า : "ก็ฉันคิดถึงคุณ เลยมาดูคุณ"

ไป๋ยี่เฟยไม่เชื่อ แต่เธอไม่พูดจุดประสงค์ของตัวเอง เขาก็ไม่อดทนที่จะอยู่เสียเวลากับเธอที่นี่ ก็เลยพูดว่า : "ไม่ทีอะไรจะพูด เชิญคุณออกไป"

"อย่าไร้น้ำใจแบบนี้สิ!" เย่อ้ายพูดแบบออดอ้อน

ไป๋ยี่เฟยรู้สึกหนาวอย่างช่วยไม่ได้ "เชิญคุณออกไป"

เย่อ้ายเห็นท่าทางของไป๋ยี่เฟย ก็กัดฟัน จำใจต้องออกไป

ไป๋ยี่เฟยคิดไม่ออก ท้ายที่สุดแล้วผู้หญิงคนนี้มาทำอะไร? เสียเวลาเขาจริงๆเลย ก็ไม่รู้ว่าเสว่เอ๋อจะเป็นอย่างไรบ้าง?

แต่ว่าเป็นเวลาที่เหมาะที่ไป๋ยี่เฟยจะกลับไป หลงหลิงหลิงเข้ามารายงาน : "ท่านประธาน กรรมการจางมาแล้ว"

"เรื่องอะไร?" ไป๋ยี่เฟยเพิ่งจะถามเสร็จ จางหรงก็เข้ามาเองเลย

"ท่านประธาน! หกกรุ๊ปนั่น มาตรการคว่ำบาตรต่อโหวจวี๋นานวันยิ่งรุนแรงขึ้นมาก พวกเราจะไม่ใช้มาตรการใดๆสักหน่อยเลยหรอ? อีกทั้ง กรรมการคนอื่นๆก็ถามเช่นกัน ท่านประธานบอกว่าจะแก้ไขได้ภายในสองวันไม่ใช่หรอ? นี่ผ่านมาเกือบสัปดาห์แล้ว......”

จางหรงมีความกล้าที่จะถามไป๋ยี่เฟยขนาดนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะผลักดันด้วยผลประโยชน์ ถ้าไป๋ยี่เฟยไม่ดูแลโหวจวี๋ โหวจวี๋ก็จะปิดตัวลง จางหรงเป็นหนึ่งในผู้ถือหุ้น แต่ว่าประโยชน์สักนิดก็หาไม่เจอ ไม่เพียงแค่นั้น ไม่แน่อาจจะต้องสิ้นเนื้อประดาตัว

ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างไม่แยแสว่า : "ฉันบอกจะแก้ปัญหาในสองวัน จริงคือแก้ปัญหาแล้ว เพียงแต่พวกคุณมองไม่เห็นผลก็เท่านั้น"

"นี่......” จางหรงไม่เชื่อ เพียงแต่แก้ไขปัญหาแล้ว จะมองไม่เห็นได้อย่างไร?

ตอนนี้ทั้งหกบริษัทยังคว่ำบาตรโหวจวี๋อยู่ แต่ไหนแต่ไรไม่มีท่าทีจะหยุด

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้อธิบาย "พวกคุณไม่จำเป็นต้องมากังวลเกี่ยวกับเรื่องเหล่านี้ เตรียมการประมูลอย่างสบายใจก็พอแล้ว"

จางหรงยังอยากจะพูดอะไร ก็ถูกไป๋ยี่เฟยยกมือให้หยุด "ฉันรู้ นี่เกี่ยวข้องกับผลประโยชน์ส่วนตัวของกรรมการ ฉันไม่ได้พูดล้อเล่น อย่างไรเสีย นี่ผู้ถือหุ้นใหญ่ที่สุดคือพ่อของฉัน"

พูดจบ จางหไม่มีคำจะพูดอีก จำใจต้องออกไป

เห็นว่าเขาออกไปแล้ว หลงหลิงหลิงพูดอย่างไม่สบายใจ : "ท่านประธาน กรรมการจางคนนี้มากเกินไปแล้ว......”

"ไม่เป็นไร" ไป๋ยี่เฟยพูดอย่างเย็นชา "คนอย่างนี้ใช้สอยดีที่สุด แต่ไม่น่าไว้วางใจ ถึงอย่างไรเขายังมีความสบายใจมากขนาดนี้ คุณก็เตรียมเรื่องให้เขาทำสักหน่อย"

"รับทราบ ท่านประธาน" หลงหลิงหลิงพยักหน้า

ไป๋ยี่เฟยลุกขึ้น "ฉันยังมีธุระ ไปก่อน"

หลงหลิงหลิงมองภาพไป๋ยี่เฟยที่รีบร้อนออกไป อยากจะเรียกเขา น่าเสียดาย ที่ดูเหมือนว่าจะไม่มีเหตุผลอะไร

ไป๋ยี่เฟยขับรถ ไปซุปเปอร์มาร์เก็ตซื้อทอฟฟี่กระต่ายสีขาวให้หลี่เสว่สองสามห่อ ยังซื้อทอฟฟี่ชนิดอื่นๆอีก จึงออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต

เพิ่งมาถึงลานจอดรถของซุปเปอร์มาร์เก็ต ก็เห็นคนคนหนึ่ง คนที่เขาไม่ได้ให้ความสนใจมาเป็นเวลานาน

"ไป๋ยี่เฟย!" คนนั้นจ้องมองไป๋ยี่เฟย เหมือนต้องการจะกลืนกินไป๋ยี่เฟย

ไป๋ยี่เฟยแปลกใจเล็กน้อย "จ้าวเผิง?"

การแต่งกายของจ้าวเผิงแตกต่างจากอดีตเล็กน้อย ไม่มีชุดสูทและรองเท้าหนัง แต่เป็นชุดลำลอง หรือชุดลำลองที่พบเห็นได้ทั่วไปตามท้องถนน

ตั้งแต่ครั้งที่แล้วที่เห็นไป๋ยี่เฟย ไป๋ยี่เฟยไม่อนุญาตให้บริษัทใดๆโหวจวี๋ร่วมมือกับบริษัทของจ้าวเผิง บริษัทของจ้าวเผิงไม่สามารถดึงดูดการลงทุนได้ เงียบเหงาซบเซา ตอนนี้ก็อยู่ไปวันๆเท่านั้น