ซุปเปอร์มหาเศรษฐีหน้าใหม่ นิยาย บท 181

บทที่181

ฉินหัวเม้มริมฝีปาก “นี่เป็นหน้าที่ที่ต้องรับผิดชอบของตำรวจที่ฉันควรจะมี”

ในเวลานี้ โจวฉวี่เอ๋อที่รู้ข่าวจากสื่อข่าวก็มาแล้วเหมือนกัน

“ทำไมไม่เจอเสว่เอ๋อแล้ว?”โจวฉวี่เอ๋อซักถาม

ไป๋ยี่เฟยไม่ได้พูดอะไร แต่หลงหลิงหลิงที่อยู่อีกด้านหนึ่งเริ่มพูดขึ้นมาว่า “ถูกคนจงใจพาตัวไปไม่ได้เกี่ยวอะไรกับประธานค่ะ”

อยู่ๆโจวฉวี่เอ๋อก็นึกออก วันนี้ไป๋ยี่เฟยให้เธอมาอยู่เป็นเพื่อนหลี่เสว่แต่เธอปฏิเสธไป

ถ้าหากตอนนั้นเธอไม่ปฏิเสธ เสว่เอ๋อก็คงไม่ถูกพาตัวไปใช่ไหม?

ชั่วขณะหนึ่ง ในห้องรับแขกก็เงียบขึ้นมา

ผ่านไปนานมากไป๋ยี่เฟยถึงจะเล่าเรื่องที่หลี่เสว่สติปัญญาเสื่อมลงกลายเป็นเด็กห้าหกขวบนี้บอกพวกเขา

พูดจบ ไม่กี่คนก็ต่างพากันตกใจ ไม่น่าล่ะหลี่เสว่ถึงออกไปเองหลังจากนั้นก็ถูกคนนำตัวไปแล้ว

......

จะว่าไปแล้ว หลี่เสว่ก็มากับเย่อ้ายจนมาถึงคฤหาสน์หลังหนึ่ง

เย่อ้ายพูดว่าไปหาไรให้หลี่เสว่กินก่อน หลังจากนั้นค่อยพาเธอไปหาพ่อกับแม่

แต่ทว่า เย่อ้ายไปแล้วไม่กลับมาอีกเลย

หลี่เสว่รออยู่ในห้องมาสามชั่วโมงกว่าแล้วก็ไม่เห็นเย่อ้ายกลับมา

หลี่เสว่อยู่ในคฤหาสน์เพียงคนเดียว เธอรู้สึกหวาดกลัวตื่นตระหนกทำไมไม่มีคนมา?

หวาดกลัวอยู่นานหลี่เสว่ถึงนึกขึ้นได้ เธอสามารถออกไปเองได้ แต่ว่าเมื่อเธอเดินไปเปิดประตูกลับพบว่าประตูเปิดไม่ออก

เธอไม่รู้ว่าบรรยากาศนี้แฝงอะไร รู้เพียงแค่ว่าไม่มีคนมาเธอก็ออกไปไม่ได้ เธอเพียงคนเดียวรู้สึกกลัวมาก

“คุณอา.....ฮื่อๆ....”หลี่เสว่นั่งกอดเข่าร้องไห้อยู่ตรงประตูแต่กลับไม่มีใครขานรับ

ผ่านไปอีกหนึ่งชั่วโมง ก็ได้ยินเสียงดังเข้ามาตรงประตู

ทันใดนั้นหลี่เสว่ก็ตกใจ “พี่สาว พี่กลับมาแล้วหรอ?”

พึ่งจะพูดจบ ประตูก็ถูกเปิดออกสาวน้อยที่ดูร่าเริงคนหนึ่งสวมเสื้อเชิ้ตกางเกงยีนส์ถูกยัดเข้ามา หลังจากนั้นประตูก็ถูกปิดลงอีกครั้ง

“เฮ้ย! เบาหน่อยสิ!”

หลิวเสี่ยวอิงโถมตัวลงบนตัวหลี่เสว่

หลี่เสว่คิดไม่ถึงว่าจะมีคนโถมตัวเข้ามา ทั้งสองจึงได้ล้มตัวลงอยู่บนพื้น

หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกว่าข้างล่างตัวเองมีคนเลยรีบลุกขึ้นแล้วพูดว่า “ขอโทษค่ะ ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้.....เอ๋? เธอคือคุณนายไป๋? ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่?”

ช่วงที่พูดอยู่ หลิวเสี่ยวอิงก็ดึงหลี่เสว่ให้ลุกขึ้น

ใบหน้าหลี่เสว่ที่ร้องไห้อยู่ มองไปที่หลิวเสี่ยวอิงด้วยความประหลาดใจ“พี่สาว พี่รู้จักฉัน?”

“ห้ะ?” หลิวเสี่ยวอิงมึนงง “พี่สาว?”

หลี่เสว่กะพริบตา ไม่รู้อีโหน่อีเหน่

หลิวเสี่ยวอิงรู้สึกถึงความผิดปกติ“เธอ จำฉันไม่ได้?”

หลี่เสว่ส่ายหัว