มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2110

“ไท่ซ่างฉิงเอ๊ยไท่ซ่างฉิง เจ้าบอกว่าปลงตกแล้วสามารถตัดขาดจากเรื่องทุกอย่างได้ ทว่าในมุมมองของข้า การกระทำของเจ้ามันไม่เรียกว่าปลงตกด้วยซ้ำ แต่มันไร้ความปราณี! อีกทั้งเจ้าไม่เพียงไร้ความปราณี เจ้ายังไร้สัจธรรมด้วย!”

วินาทีนี้คนชุดเขียวที่สงบนิ่งยิ่งพูดยิ่งฮึกเหิม เขานำรังสีดาบนั่นวางลงตรงหน้าหลัวซิว แล้วยิ้มอย่างเย็นเยือกพลางพูด: “ในเมื่อเจ้าได้รับรังสีดาบนี้แล้ว ก็ควรเป็นการได้พบหน้าหวูชวงแล้ว แต่เจ้ากลับยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย ดูท่าทั้งหมดที่หวูชวงพูดกับเจ้ามันไร้ความหมายสินะ”

คำพูดทั้งหมดนี้ของจีเสี่ยวจื่อทำเอาหลัวซิวรู้สึกมึนงงมาก แต่เมื่อเห็นว่าอารมณ์ของคนชุดเขียวฮึกเหิมเช่นนี้ เขาก็ทำได้เพียงนิ่งเงียบ ไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี

สุดท้ายคนชุดเขียวก็ถอนหายใจเฮือกยาวอีกครั้ง โยนรังสีดาบเข้าไปในร่างกายหลัวซิว

เขาหยิบของสองสิ่งออกมา มีลูกแก้วหนึ่งลูก และกระบี่เหล็กหนึ่งเล่ม

“เจ้าเป็นผู้ช่วยให้ข้าตื่นมาจากการหลับใหล ข้าเคยบอกแล้วว่าข้าเป็นหนี้บุญคุณเจ้าหนึ่งหน หนี้บุญคุณในครั้ง ข้าตอบแทนเจ้าแล้ว”

ในระหว่างที่พูดอยู่นั้น คนชุดเขียวก็ใช้นิ้วชี้ไปทางลูกแก้วพลางพูด: “นี่คือลูกแก้วความทรงจำ เจ้าสามารถทราบเรื่องราวทุกอย่างในอดีตของเจ้าผ่านลูกแก้วลูกนี้ ในส่วนของเรื่องที่ว่าเจ้าจะดูหรือไม่ดูนั้น มันก็เป็นเรื่องของตัวเจ้าเอง”

“ในส่วนของกระบี่เหล็กเล่มนี้นั้น เป็นหนี้บุญคุณที่ค่าตอบแทนเจ้า ซึ่งมีห้วงกระบี่ของข้าบรรจุอยู่ภายใน สามารถทำให้เจ้าฟันดาบออกไปได้สามหน”

เมื่อสิ้นเสียง หลังจากคนชุดเขียวทิ้งของสองสิ่งนี้เอาไว้ เขาก็รีบย่างเท้าเดินเข้าไปในห้วงดารา โดยที่ไม่หันหน้ากลับมาอีก 

หลัวซิวรู้สึกงุนงง ทว่าเขาสามารถสัมผัสได้อยู่ว่าดูเหมือนตัวตนในอนาคตของตัวเองจะไม่ธรรมดามาก

เขาเก็บกระบี่เหล็ก จากนั้นค่อยหยิบลูกแก้วความทรงจำมา ก่อนจะใช้ตัวสำนึกแผ่เข้าไปภายใน 

……

ส่วนลึกของห้วงดาราอันกว้างใหญ่ไพศาล โลงศพโบราณทองสัมฤทธิ์ใบหนึ่งลอยพลิ้วไหวไปมา บนโลงศพโบราณมีตะเกียงไฟสีเขียวหนึ่งดวง มันดูแปลกประหลาดมากจนไม่อาจคาดเดาได้ 

“มีเพียงข้าเท่านั้นที่สามารถควบคุมกงล้อวัฏจักรธรรม!”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: มหายุทธ์ สะท้านภพ