มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2112

คำเรียกราชาเทพและมกุฎเทพในมหาโลกาพันสาม หากมองในยุคสมัยอันไกลโพ้นนั่นแล้ว มันก็เป็นเพียงเรื่องตลกเท่านั้น!

ในยุคสมัยของไท่ซ่างฉิง สำหรับเขาแล้วเทพมารระดับสี่ก็เป็นเพียงหมดตัวจ้อยตัวหนึ่งเท่านั้น ทว่าวินาทีนี้เขาไม่ใช่ไท่ซ่างฉิงอีกต่อไปแล้ว เทพมารระดับสี่คนหนึ่งต้องเป็นศัตรูตัวฉกาจที่จัดการยากอย่างแน่นอน 

หลัวซิวจำโลงศพโบราณที่ผู้อาวุโสชุดคลุมยาวดำกำลังนั่งได้ในทันที ซึ่งมันก็คือโลงศพโบราณที่เขาพบเห็น ณ สถานผนึกดารามรณะนอกดาราฟ้าเยือกนั่นเอง

เห็นได้ชัดเจนแล้วว่าภายในโลงศพโบราณใบนั้น มีผู้แข็งแกร่งคนหนึ่งนอนหลับใหลอยู่ ครั้นเมื่อเขาปรากฏในสถานผนึกดารามรณะ ฝ่ายตรงข้ามก็สัมผัสออร่าชิ้นส่วนกงล้อวัฏจักรธรรมจากตัวเขาแล้ว 

และในความเป็นจริงสิ่งที่หลัวซิวไม่ทราบคือ ครั้นเมื่อเขาอยู่ในตำหนักวัฏสงสาร โลงศพโบราณทองสัมฤทธิ์ก็เคยปรากฏครั้งหนึ่งแล้ว ซึ่งถูกเมิ่งเชียนชางควบคุมตำหนักวัฏสงสารโจมตีจนมันถอยออกมา 

“ตู้มม!”

ณ วินาทีนี้พลังออร่าบนตัวหลัวซิวได้ปะทุออกมา มังกรโลหิตแสนแปดหมื่นตัวบินวนอยู่รอบกาย เลือดปราณพุ่งทะยานขึ้นฟ้าพลางโคจรกฎชีวิต แผดเผาพลังและเลือดหกส่วน!

กฎชีวิตขั้น 6 สามารถแผดเผาพลังและเลือดหกส่วนได้อย่างไร้ขีดจำกัด ซึ่งนี่ก็คือหนึ่งในเอกลักษณ์ของกฎชีวิต 

พลังออร่าที่น่าสยดสยองระเบิดออกมาจากตัวหลัวซิว เส้นผมสีดำที่ยาวสลวยปลิวลอย ออร่าสูงเทียมฟ้า 

“เป็นเพียงเทพมารระดับสี่กระจอก ๆ ก็คิดที่จะใช้พลังออร่าข่มข้าอย่างนั้นหรือ?”

หลัวซิวหกระเหินเดินฟ้า เขาไม่ได้หลบหนีแต่อย่างใด แต่เป็นการประจันหน้ากับผู้อาวุโสชุดคลุมยาวดำบนโลงศพโบราณโดยไม่หวาดหวั่น

“หื้ม? เทพมารระดับหนึ่งกระจอก ๆ ก็บังอาจกำเริบเสิบสานอย่างนั้นหรือ?”ผู้อาวุโสชุดคลุมยาวดำทำเสียงหึอย่างเยือกเย็นทีหนึ่ง “แม้ผลการฝึกตนของเจ้าเป็นเทพมารระดับหนึ่งแต่ก็มีศักยภาพเทพมารระดับสามแล้ว ทว่าเมื่ออยู่ในสายตาบรรพอาจารย์อย่างข้า เจ้าก็เล็กน้อยมากจนไม่มีค่าพอที่จะให้พูดถึงด้วยซ้ำ”

เวิ่ง!