มหายุทธ์ สะท้านภพ นิยาย บท 2114

“ผลการฝึกตนเทพมารระดับหนึ่งกระจอก ๆ การที่เจ้าสามารถทำถึงขั้นนี้ได้นั้น ตั้งแต่โบราณกาลมาก็ถือเป็นอัจฉริยะผู้ไร้เทียมทานแล้ว”

เมื่อเห็นว่าตนเองกระตุ้นโลงศพทองสัมฤทธิ์แล้วยังไม่สามารถสังหารหลัวซิวได้ในกระบวนท่าเดียว ผู้อาวุโสชุดคลุมยาวดำจึงรู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ถัดจากนั้นมือใหญ่อีกข้างหนึ่งก็ยื่นออกมาจากโลงศพโบราณ แล้วขยำไปทางหลัวซิวด้วยแรงอย่างไม่มีสิ่งใดมาหยุดยั้งได้ 

“วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพ!”

เมื่อเห็นว่ามือใหญ่ที่น่าสยดสยองใกล้เข้ามา หลัวซิวจึงแหงนหน้าขึ้นฟ้าแล้วตะคอกเสียงดังลั่น วงล้อชีวิตแห่งเหล่าเทวเทพที่แฝงชุบอยู่ในจุดตันเถียนชี่ไห่มาเป็นเวลานานบินออกมาพร้อมกับเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น 

วินาทีนี้ มีเสียงสะเทือนดังลั่นมาจากฟ้าดิน พลังแห่งเกณฑ์วัฏสงสารทั้งหมดที่แฝงซ่อนอยู่ในตำหนักวัฏสงสารและลูกแก้วความเป็นตายถูกหลัวซิวกระตุ้น ก่อนจะมีเงาสะท้อนของวัฏสงสารปรากฏหนึ่งร่าง

“ตู้ม!”

เงาสะท้อนวัฏสงสารหมุนไปรอบ ๆ หมุนราวกับฐานหินกลมที่รองรับตัวโม่ พุ่งชนเข้ากับมือใหญ่โลงศพโบราณจนเสียงดังสะเทือนเลื่อนลั่น

ตำนานเล่ากันว่าพลังของวัฏสงสารได้ควบคุมกฎจักรวาลเทียนเต้า ซึ่งเป็นพลังแห่งเกณฑ์ที่ทรงพลังที่สุดในจักรวาลฟ้าดิน 

ทว่าท้ายที่สุดผลการฝึกตนของตัวหลัวซิวเองก็ต่ำเกินไป ด้วยเหตุนี้เกณฑ์วัฏสงสารที่สามารถควบคุมได้จึงมีขีดจำกัดมาก

เงาสะท้อนวัฏสงสารถูกพลานุภาพของโลงศพโบราณทองสัมฤทธิ์ของฝ่ายตรงข้ามทลายจนดับสลาย มือใหญ่ที่ยื่นออกมาจากโลงศพโบราณหม่นหมองลง รางเลือนไม่ชัดเจน หลังจากหยุดชะงักไปพักหนึ่ง มันก็ขยำมาทางหลัวซิวอีกครั้ง

หลัวซิวแทบจะเรียกกระบี่เหล็กที่คนชุดเขียวมอบให้เขาออกมาภายในพริบตา ทว่าสุดท้ายเขาก็อดกลั้นไว้ได้

เนื่องจากสามารถใช้กระบี่เหล็กได้เพียงสามหนเท่านั้น หากยังไม่จนปัญญาจริง ๆ เขาไม่อยากเสียโอกาสเช่นนี้ เพราะเขาเข้าใจดีมาก ๆ ว่าการที่คนชุดเขียวทิ้งกระบี่เหล็กให้เขานั้น เมื่อเปรียบเทียบกับการบอกว่าตอบแทนหนี้บุญคุณเขา แต่แท้จริงแล้วให้ไว้เพื่อให้เขาใช้คุ้มกันบนวิถีของตนต่างหาก

ปลุกตื่นความทรงจำของไท่ซ่างฉิงแล้ว หลัวซิวจึงไม่ใช่มนุษย์ทั่วไปที่ฝึกตนมาสามร้อยกว่าปีนั่นอีกต่อไปแล้ว เขาสามารถวางแผนเรื่องราวทุกอย่างตั้งแต่เมื่อหลายแสนล้านปีที่ผ่านมา แทบจะไม่มีผู้ใดสามารถเทียบเคียงด้านจิตใจและปัญญากับเขาได้เลย