ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 373

"เช่ เขาไปคนเดียวจะไม่มีอะไรเกิดขึ้นใช่ไหม" เส้นหมี่ค่อนข้างกังวล หลังจากเข้าไปในห้อง เธอก็พูดถึงเรื่องนี้ไม่หยุด

ปอร์เช่ซึ่งนอนอยู่บนโซฟา ตอนแรกมีท่าทีสงบ แต่เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ ดวงตาสีดำสนิทใต้แว่นตาก็เย็นชาขึ้น ราวกับจมอยู่ในน้ำลึกที่เย็นยะเยือก

“ถ้าพี่กังวลนัก จะไปตอนนี้ก็ได้ คิดว่าน่าจะยังไปทัน"

"..."

ไม่ ทำไมวันนี้ผู้ชายคนนี้พูดเสียดสีอยู่ได้

สุดท้ายเส้นหมี่ก็ไม่ได้พูดถึงมันอีก เธอสั่งอาหารบางอย่างมาเพื่อเติมเต็มท้องของเธอ

"เช่ มากินเร็ว อยู่บนเครื่องบินนานมาก หิวจะตายอยู่แล้ว"

"ไม่กิน"

ปอร์เช่นั่งบนโซฟาแล้วถือโทรศัพท์อยู่ในมือ ไม่รู้ว่าเขากำลังทำอะไร ดูมีสมาธิมาก และบางครั้งก็เห็นคิ้วหลังแว่นของเขาขมวดเป็นครั้งคราว

เขาเล่นเกมอีกแล้วเหรอ

เส้นหมี่ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเอาแซนด์วิชและนมที่เขาโปรดปรานมาวางไว้ตรงหน้าเขา จากนั้นเธอก็ไปห้องน้ำ เตรียมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนไปพบลูกค้า

"ตื้ด...ตื้ด..."

ทันใดนั้น โทรศัพท์ที่เธอวางไว้ข้างนอกก็สั่น

ปอร์เช่กลอกตาบนโซฟา และเมื่อเห็นโทรศัพท์ยังคงดังขึ้นอย่างต่อเนื่องนานกว่าสิบวินาที ในที่สุดเขาก็ลุกขึ้นและเดินไปรับ

"ฮัลโหล"

"ปอร์เช่ พี่สาวนายล่ะ" เป็นคณาธิปที่โทรมา

ท่าทางของปอร์เช่เริ่มเย็นยะเยือกขึ้น เขาเหลือบมองไปที่ห้องน้ำ และพูดหน้านิ่ง "เกิดอะไรขึ้น"

คณาธิปเร่ง “ฉันจะคุยกับพี่สาวนาย เอาโทรศัพท์ให้เธอ ฉัน..."

ก่อนที่จะพูดจบ ปลายสายก็ส่งเสียง "ตู้ดๆๆ..."

ปอร์เช่ วางสายเขาไป!

เชี่น!

คณาธิปกำลังจะบ้าตายแล้ว

ไอ้สารเลวนี่ สมองเขามีปัญหาหรือเปล่า ปกติจะหาเรื่องเขาก็ไม่เป็นไร แต่ตอนนี้เขากำลังมีธุระต้องคุยกับพี่สาวเขา กล้าดียังไงมาตัดสาย

ทางฝั่งโรงแรม หลังจากที่เส้นหมี่ออกมาจากห้องน้ำ เธอก็เห็นว่าโทรศัพท์ของเธอถูกสัมผัส ดังนั้นเธอจึงมองไปที่เด็กชายที่นั่งอยู่บนโซฟาทันที

"เช่ ใครโทรมา"

"คณาธิป"

ปอร์เช่ไม่ได้ปิดบัง

คณาธิป

เส้นหมี่เดินมาทันทีขณะเช็ดผมเปียกของเธอด้วยผ้าขนหนู และสวมเสื้อคลุมอาบน้ำ "เขาพูดอะไร สถานการณ์ทางนั้นดีมั้ย"

ความสนใจของปอร์เช่อยู่ที่โทรศัพท์มือถือของเขาตลอด