ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 393

คุณท่าน: “…..”

ใช่ เขาจำอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นไม่ได้แล้ว ทำไมเขาถึงอยากได้ยินชื่อหล่อนหล่ะ?

แค่คิดถึงสิ่งที่เขาทำกับหล่อนก่อนหน้านี้ก็คงจะรู้แล้ว

สุดท้ายคุณท่านก็ทำได้เพียงถอนหายใจและไม่พูดอะไร

แสนรักไปถึงบริษัทอย่างรวดเร็ว

เมื่อเห็นเช่นนี้ คุณท่านก็เดินจากไป

แต่ท่านก็คาดไม่ถึงว่าหลังจากที่ท่านกลับมาถึงคฤหาสน์หลังเก่า เพียงลงจากรถก็พบกับหญิงสาวสวยคนหนึ่งอยู่ที่ประตู อุ้มเด็กหญิงตัวเล็ก ๆผิวขาวอมชมพูยืนอยู่รอท่านอยู่

นี่คือ……? ! !

“รินจัง เรียกคุณปู่เร็ว”

ผู้หญิงที่สวมเสื้อเชิ้ตลำลองสีขาวรวบผมทรงดังโงะเมื่อเห็นชายชราคนนี้กลับมา หล่อนก็ก้มศีรษะลง และใช้มือผลักเด็กหญิงให้เดินออกมาด้านหน้าเบาๆ

นัยน์ตากลมโตของเด็กหญิงสั่นคลอ

เธอเคยเห็นคุณปู่ แต่ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน ดังนั้นเธอจึงยังขี้อายอยู่บ้าง แต่เมื่อแม่พูดอย่างนั้นเธอจึงก้าวขาอันอวบอ้วนนั้นเดินไปหาปู่

“สวัสดีค่ะคุณปู่ หนูคือรินจังค่ะ”

เสียงน้อยๆของเด็กหญิงกำลังทำให้ใจของเขาละลาย

คุณท่านตื่นตันจนน้ำตาทั้งไหลออกมา: "หลานสาวที่น่ารักของปู่ ในที่สุดหนูก็กลับมา มาให้ปู่กอดหน่อยเร็ว ปู่คิดถึงหนูจนจะบ้าแล้ว"

จากนั้นชายชราที่ขาไม่ค่อยดีก็ไม่สนใจไม้ค้ำ เดินโซซัดโซเซคุกเข่าลงไปอุ้มยัยเกี๊ยวน้อยขึ้นมา

ทั้งหลานสาวหลานชายทุกคนล้วนเป็นที่รักของคุณท่านคนนี้มาก

เส้นหมี่ยืนอยู่ไม่ไกล เมื่อเห็นฉากนี้ดวงตาของหล่อนก็แดงก่า

หลังจากผ่านไปสักพักอารมณ์ของชายชราก็สงบลง เส้นหมี่เดินเข้าไปหา: "คุณลุงภพคะ ฉันพารินจังกลับมาครั้งนี้เพราะว่าพ่อของฉันกำลังจะออกมาเร็วๆนี้ และฉันคิดว่า หลังจากนี้ฉันคงจะไม่ไปไหนแล้ว"

“ห๊า?” คุณท่านที่อุ้มเด็กได้ยินประโยคนี้ ดวงตาของเขาเบิกกว้างด้วยความประหลาดใจ “จริงเหรอ หลังจากนี้เธอจะอยู่ที่นี่เหรอ”

“จริงค่ะ ช่วงที่ผ่านมาฉันทำงานหาเงินที่ต่างประเทศได้เงินมานิดหน่อย หลังจากที่พ่อของฉันออกมา ฉันจะเริ่มฟื้นฟูตระกูลวชิรนันท์ของพวกเรา จุดประสงค์ที่ฉันทำงานในวอลล์สตรีทก็เพื่อสิ่งนี้เช่นกัน”

เส้นหมี่ให้คำตอบที่ชัดเจนแก่ชายชรา

ชายชรารู้สึกตื้นตันอีกครั้งในทันใด

“ได้ๆ งั้นหลังจากนี้ ฉันจะได้เจอหลานสาวสุดที่รักของฉันบ่อยๆ ได้ไหม”

“ได้แน่นอนค่ะ วันนี้ฉันพาหล่อนมาที่นี่เพื่อทักทายคุณ และ…คุณลุงภพ อีกไม่กี่วันก็จะเป็นวันเกิดของลูกฉันแล้ว ฉันอยากให้รินจังได้ไปฉลองงานวันเกิดกับพวกพี่ชายของหล่อนด้วย”

เส้นหมี่ลังเลอยู่ครู่หนึ่งและในที่สุดก็พูดความต้องการของตนเองออกมา

เมื่อคุณท่าน ได้ยิน เขาก็ตบต้นขาทันที “มันต้องอย่างนี้สิ! แต่เดิมพวกเขาก็เป็นแฝดสาม จะแยกจากกันได้อย่างไร ไม่ต้องห่วง ฉันจะจัดการให้”

เส้นหมี่ยิ้มอย่างโล่งใจ

หล่อนเลือกที่จะก้าวเดินมาทางนี้ ถือว่าเลือกได้ถูกทาง

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก