ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 401

“แสนรัก…”

สีหน้าของเขาแย่มาก

ทุกมิติของใบหน้าแสดงความเย็นชาออกมาทุกอนู ทำให้คนมองรู้สึกหวาดกลัว แต่แล้วเขาก็กลับมาที่นี่อีกครั้ง ดังนั้นนอกจากท่าทางแบบนี้แล้ว เขายังแผ่รังสีอำมหิตแทบจะฉีกหนังของเส้นหมี่ออกมาเป็นชิ้นๆ ทุกสายตาที่มองมาเหมือนจะบดเธอเผ็นผุยผง

“คุณนี่มันเก่งจริงๆ!”

เขาจ้องเธอเขม็งอยู่หลายวินาที ก่อนจะได้ยินเขาเค้นคำพูดลอดไรฟันออกมา

เส้นหมี่รีบยอมรับผิดอย่างเชื่อฟัง “ใช่ ฉันผิดไปแล้ว ฉันไม่ควรมาคุยธุรกิจกับคนแบบนั้นที่นี่คนเดียว คุณก็รู้ฉันไม่เคยทำธุรกิจนี้ และก็ไม่มีคนสอนฉัน เพราะเขานัดฉันมาที่นี่ ฉันก็เลยมา”

“…”

อะไรนะ!

เขาไม่ได้ฟังผิดไปใช่ไหม ไม่มีคนสอนเธอ แล้วที่เขาตื่นเธอตั้งแต่เช้านั่นล่ะ!

มาร์ตินที่ยืนอยู่ข้างๆอยากจะตบเธอจริงๆ

ยังดีที่ลูกพี่ลูกน้องของเขาไม่เหมือนคนโง่

“ไม่รู้เรื่องหรอ เมื่อกี้ฉันก็เห็นว่าเธอดื่มกับพวกเขาอย่างมีความสุข แทบจะนั่งตักเขาอยู่แล้ว!”

“หืม” เส้นหมี่ที่ขนตายังคงเปียกน้ำตาตกใจทันทีเมื่อได้ยินสิ่งนี้

เมื่อกี้

เมื่อกี้ฉันดื่มหนัก จะจำเรื่องนี้ได้ยังไง แต่เขากลับโกรธเรื่องนี้มาก แสดงว่าเขากำลังหึงใช่ไหม หึงใช่หรือเปล่า

หัวใจของเส้นหมี่ระเบิดความปิติยินดีอีกครั้ง

“ฉัน…เมื่อกี้ฉันโดนเขามอม เขาให้ฉันดื่มห้าแก้ว ถึงจะยอมเซ็นสัญญากับฉัน เขาเป็นลูกค้าเก่าของตระกูลวชิรนันท์ ฉันจำเป็นต้องได้รับออเดอร์จากเขา”

“…”

“และฉันขอสาบานว่า ฉันไม่เคยนั่งตักเขา ฉันจะบอกให้ ฉันแอบเตรียมเข็มไว้แล้วด้วย ถ้าเขาเล่นตุกติกกับฉัน ฉันจะฆ่าเขา!”

พูดจบเส้นหมี่ก็ตั้งใจหยิบเข็มเล่มยาวออกมาจากกระโปรงให้ดู

มาร์ติน “…”

นานกว่าสิบวินาทีที่เขาตกใจกับความหน้าด้านของผู้หญิงคนนี้จนพูดไม่ออก

เธอไม่ไปแสดงละคร น่าเสียดายจริงๆ

สุดท้ายแสนรักก็ไม่ทะเลาะกับเธอต่อ เขาเป็นคนมีหน้ามีตา และที่นี่ก็เป็นที่อโคจร ถ้าอยู่นานก็ไม่เป็นประโยชน์กับเขา

สุดท้ายเขาก็พาผู้หญิงสมควรตายคนนี้ออกไป

ตอนนั้นเส้นหมี่ถึงได้ถอนหายใจด้วยความโล่งอก

สุดท้ายเธอก็จับเขาได้อีกครั้ง ครั้งนี้ไม่ว่ายังไงเธอก็จะไม่ยอมปล่อยมือ