ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 403

จากนั้นด้วยความกลัวว่าจะถูกบอดี้การ์ดบังคับให้เข้าไปในห้อง เธอจึงรีบวิ่งไปนั่งบนโซฟาหน้าล็อบบี้ และจ้องเขาอย่างระมัดระวัง

ดลธี “…”

ผู้หญิงคนนี้โง่หรือเปล่า เปิดห้องให้เธอพักผ่อนก็ไม่เอา

ดลธีรู้สึกปวดหัวขึ้นมา “คุณเส้นหมี่ นี่เป็นคำสั่งของท่านประธาน”

“อะไรนะ”

เมื่อได้ยินอย่างนี้ ดวงตาสีแดงก่ำของเธอก็เริ่มกลมขึ้น “งั้นฉันก็ยิ่งไม่ไปเข้าไปใหญ่ คุณไปเถอะ ฉันจะอยู่ตรงนี้ ไม่ต้องสนใจ”

จากนั้นผู้หญิงที่ไม่รู้ว่าเอ็นเส้นไหนทำงานผิดปกติก็นอนลงบนโซฟา หันหน้าไปอีกทาง ไม่สนใจดลธีอีก

ดลธีกัดฟันแน่น

อยากจะบังคับให้เธอเข้าไปในห้อง แต่คิดไปคิดมา ครั้งนี้บอสมาทำธุรกิจ ยังไม่ถึงจุดที่เขาจะต้องออกไปข้างนอก

แต่เขากลับมาพักแล้วสองวัน

เขาจึงไม่กล้าแตะต้องผู้หญิงคนนี้

ผู้หญิงคนนี้ ร้ายกาจ!

สุดท้ายเส้นหมี่ก็นอนอยู่ในล็อบบี้ของโรงแรมทั้งคืน

วันถัดไป

ตอนที่เธอตื่นขึ้นมาอีกครั้งเธอก็ได้ยินเสียงจอแจอยู่รอบตัว

ในล็อบบี้แห่งนี้ เมื่อสว่างแล้ว ลูกค้าของโรงแรมก็จะเดินเข้าออก ทำให้เกิดการเคลื่อนไหวอย่างมาก โดยเฉพาะเมื่อเห็นเธอที่เป็นผู้หญิงวัยรุ่นนอนอยู่ที่นี่ตอนกลางคืน ก็มีแต่คนชี้เธอแล้วเอาไปวิจารณ์

เส้นหมี่ทำได้แค่ลุกขึ้นมานั่ง และเดินไปห้องน้ำ

“พวกเธอดูสิ ผู้หญิงคนนี้เป็นผู้หญิงที่นอนอยู่ในล็อบบี้โรงแรม เธอเป็นใคร แต่งตัวดีขนาดนี้ แค่ห้องโรงแรมก็เปิดไม่ได้หรอ”

“ใครจะไปรู้ อาจจะโดนผู้ชายคนไหนทิ้งมาก็ได้”

ขณะที่ล้างหน้าอยู่หน้ากระจก เส้นหมี่ก็ได้ยินเสียงคนวิพากษ์วิจารณ์เธอเข้ามาในหู

โดนผู้ชายทิ้ง

ก็ถูกแล้วไม่ใช่หรอ สถานการณ์ของเธอตอนนี้ก็กำลังเสี่ยงโดนผู้ชายทิ้งตลอดไม่ใช่หรอ

เส้นหมี่ถอนหายใจออกมา และทำความสะอาดตัวเองลวกๆ และเมื่อออกมาจากห้องน้ำเธอก็เดินไปที่แผนกต้อนรับ

“สวัสดีค่ะ ประธานแสนรักที่อยู่ชั้นบนสุดลงมาหรือยังคะ”

“ประธานแสนรักไปแล้วนะคะ เขาใช้ลิฟต์ส่วนตัวของโรงแรมเราตรงเข้าลานจอดรถ คุณไม่รู้หรอ”

คิดไม่ถึงว่าแผนกต้อนรับของโรงแรมจะบอกข่าวร้ายกับเธอแต่เช้า

เข้าไปแล้วหรอ

เขาไม่แม้แต่จะ…บอกสักคำ แล้วทิ้งกันไปอย่างนี้

เส้นหมี่อดทนมาตลอดทั้งคืน ช่วงเวลานี้เหมือนกำลังถูกโยนเข้าไปในห้องใต้ดินน้ำแข็ง หนทางมืดมิด แทบจะยืนไม่ไหว