ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 413

“ใช่น่ะสิ คุณล่ะ คุณมาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร คุณคณาธิป คุณเป็นใครกันแน่”

เส้นหมี่ขมวดคิ้วมองไปที่เขา ถามออกไปตรงๆ

คณาธิปยิ้มออกมาอย่างน่าเห็นใจ “คุณอย่าเข้าใจผิด แค่ช่วงนี้ผมสมัครเข้าทำงานที่บริษัทนี้เท่านั้นเอง ครั้งนี้ผมเป็นตัวแทนมาเข้าประชุม”

เส้นหมี่:“……”

สมัครงาน?

เส้นหมี่ไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เขาพูด เพราะคนคนนี้โกหกเธอมากี่ครั้งนับไม่ถ้วน เธอรู้สึกว่าสิ่งที่เขาพูดออกมาแต่ละคำนั้น ล้วนแล้วแต่ต้องพิจารณา

บริษัทคลาวน์โปรออกจะยิ่งใหญ่ เขาเพื่อจะตีสนิทเธอ ยังทำลายมันลงได้

เธอจะเชื่อเขาได้อย่างไร?

“โอเค ถ้าอย่างนั้น คุณก็ทำงานเถอะ พวกเราต้องไปแล้ว แสนรัก พวกเราไปกันเถอะ”เส้นหมี่เบนสายตาไปยังชายหนุ่มที่นั่งอยู่ตรงหน้า พูดออกไปอย่างระมัดระวัง แฝงไปด้วยการขอร้อง

ไม่มีทางเลือก ถ้าเธอยังไม่ไปจากตรงนี้ น่าจะมีคนอยากจะฆ่าคนตาย

แต่แสนรักกลับไม่ขยับ

เขานั่งกระดิกเท้าไปมา สองนิ้วหนีบกระดาษเอาไว้ ไม่รู้ว่าเขากำลังอ่านอะไรอยู่จริงหรือเปล่า แต่บรรยากาศรอบข้าง ชวนให้ขนหัวลุก

“ซาจากรุ๊ปเจแปนเป็นบริษัทในเครือญาติ ตั้งแต่ประธาน ไปจนถึงอำนาจภายในทุกๆแผนก ต่างเป็นคนในตระกูล รวมถึงคณะทนายของพวกเขา คุณคณาธิป บอกว่าสมัครเข้ามาทำงานที่บริษัทของพวกเขา งั้นผมขอถามหน่อยสิ ซาจากรุ๊ปมีการเปลี่ยนแปลงภายในแล้วเหรอ?”

“……”

หนึ่งวินาที เส้นหมี่ที่นั่งอยู่ด้านหลังมองเห็นสีหน้าของคณาธิปเปลี่ยนไป

“ประธานแสนรักอย่าได้เข้าใจผิดไป ผมเป็นแค่พนักงานธรรมดาในบริษัทเท่านั้น”

“งั้นเหรอ? คนที่พึ่งเข้ามาไม่นานกลับสามารถเป็นตัวแทนบริษัทมายังสถานที่แบบนี้ได้ คุณคณาธิป ซาจากรุ๊ปใจกว้างกับพนักงานธรรมดาไม่น้อยเลยนะครับ”

แสนรักหน้านิ่งๆตอบกลับไปอีกหนึ่งประโยค

แต่ครั้งนี้ เขาได้มองเขาอย่างเต็มตาสักที ริมฝีปากบางโค้งได้รูปของเขา ดวงตาดำคลับงดงาม ใบหน้าอิ่มเอิบราวเทพบุตร

เส้นหมี่ที่อยู่ด้านหลังตอนนี้รู้สึกใจเต้นจนเนื้อสั่น

น่ากลัวมาก ผู้ชายคนนี้ยังยิ้มออกมาได้

สีหน้าของคณาธิปซีดเผือด

อยากจะพูดอะไรออกมา แต่สุดท้าย เขามองมาที่เส้นหมี่ที่อยู่ด้านหลัง ถอนหายใจออกมา หลังจากนั้น เขาชักสีหน้า แล้วก็เดินจากไป

เส้นหมี่อึ้งไปเล็กน้อย นานพอสมควรเธอถึงกล้าส่งเสียงออกมาถาม “คุณ...ที่คุณพูดเมื่อกี้หมายความว่าไง หรือว่าเขา....มีความเกี่ยวข้องอะไรกับซาจากรุ๊ปเหรอ”

“ใช่แล้ว ไม่แน่ซาจากรุ๊ปอาจจะเป็นของเขาก็ได้ เป็นไงล่ะ รู้สึกหวั่นไหวแล้วสิ”

พอชายหนุ่มเปิดปากพูดอีกครั้ง ก็ไม่หลงเหลือคำพูดน่าฟังอย่างเมื่อสักครู่

เขาส่งกลิ่นอายความชั่วร้ายออกมา ดวงตาคู่นั้นจ้องมองมาที่เส้นหมี่อย่างไม่พอใจ เหมือนเด็กน้อยที่เอาแต่ใจ แปรเปลี่ยนเป็นเกรี้ยวกราดและไม่มีเหตุผล

คนแบบไหนกัน?

เส้นหมี่จึงรีบลุกขึ้น “หวั่นไหวอะไรล่ะ ฉันหาเงินเองไม่ได้หรือไง จะว่าก็ว่าเถอะ เมื่อก่อนแม้แต่หิรัญชากรุ๊ปยังไม่ได้อยู่ในสายตาฉันเลย ฉันจะไปหวั่นไหวอะไรกับซาจาล่ะ”

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก