ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 552

ในประเทศ เมืองA

เมื่อเส้นหมี่ตื่นขึ้นมาในตอนเช้า ไม่รู้ว่าเพราะเธอมีกำลังใจที่ดีหรือเปล่า เธอถึงดูมีชีวิตชีวามาก

แน่นอนจะดีกว่าถ้าไม่มีอาการเจ็บตามร่างกาย

"ตื่นแล้วหรอ"

แสนรักบังเอิญขึ้นไปชั้นบนพอดี เมื่อเขาเห็นเธอตื่นแล้ว เขาก็ยกน้ำอุ่นที่เพิ่งทำเสร็จเข้ามา

นี่เป็นสิ่งที่ไม่ดีในการอยู่ในคฤหาสน์หลังเก่า

มันเก่าแก่ทั้งหมด เนื่องจากเป็นอาคารเก่า ชั้นบนจึงยังไม่เชื่อมต่อกับอุปกรณ์ที่ทันสมัย ​​และคุณท่านเองก็ไม่ชอบสิ่งเหล่านั้นมากนักในตอนนั้น และยืนกรานที่จะใช้วิธีดั้งเดิม

ดังนั้นนอกจากการอาบน้ำแล้ว น้ำดื่มและอื่นๆจะต้องต้ม และนำมาจากครัวด้านล่าง

เส้นหมี่มองดูเขาเทน้ำเดือดลงในอ่างล้างหน้า แล้วเอาเสื้อคลุมหนาๆมาสวม "ตอนนี้กี่โมงแล้ว วันนี้คุณจะไปบริษัทไหม"

"แล้วคุณล่ะ"

แสนรักถามอย่างไม่เป็นทางการขณะถือผ้าเช็ดตัวให้เธอ

เส้นหมี่คิดสักพัก

เธออยากกลับไปที่บ้านของเธอ แม้ว่าเธอจะทานอาหารเย็นกับพ่อเมื่อวานแล้ว แต่ก็มีคนมากมายทำให้สองพ่อลูกไม่มีเวลาคุยกัน

อีกทั้งพ่อของเธอยังไม่ได้เห็นลูกทั้งสามของเธอดีๆเลย

เมื่อเส้นหมี่นึกถึงเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกตื่นเต้นเล็กน้อย "พี่คะ ขอฉันพาเด็กๆไปหาคุณตาได้ไหม ฉันยังไม่ได้ให้เขาดูดีๆเลยเมื่อวาน"

"ได้สิ ให้พี่จัดรถไปส่งไหม"

"ไม่ต้องๆ ฉันจะขับไปเอง อ้อ ไปกินข้าวเที่ยงที่นั่นเป็นไง คุณก็ไปด้วยนะ ยังไงก็ต้องกินตอนเที่ยงอยู่แล้วนี่นา"

เธอเป็นเหมือนสุนัขจิ้งจอกตัวเล็กๆ เมื่อเธออยู่ต่อหน้าเขา ดวงตาหวานของเธอก็กะพริบอย่างอ้อนวอน

แสนรักจะเห็นด้วยหรือไม่

แต่เขาไม่ตอบเธอ แต่หลังจากเห็นเธอดูไม่เรียบร้อย เขาก็เช็ดผ้าขนหนูร้อนในมือบนใบหน้าเล็กๆของเธอ และในวินาทีต่อมาเขาก็จูบเธออย่างดุเดือด

"อื้ม……"

ย่อมต้องมีราคาที่ต้องจ่ายสำหรับเจตนาร้าย

เส้นหมี่พาลูกสามคนไปที่คฤหาสน์วชิรนันท์ ตอนเที่ยงของวันนั้น

แน่นอนว่าเมื่อเธอจากไป ภาราดาซึ่งเคยเล่นกับหลานตลอดก็ร้องจะไปด้วยเช่นกัน แต่เส้นหมี่ ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ หลังจากนึกถึงสิ่งที่เธอพูดเมื่อวานนี้

เธอก็ไม่ได้พาไปด้วย

เธอมีลางสังหรณ์ว่าหลังจากที่แม่ยายคนนี้ได้พบกับพ่อของเธอ จะมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น

เมื่อคฤหาสน์วชิรนันท์ก็เป็นอย่างที่คาดไว้ ดิลกมีความสุขมากหลังจากได้เห็นหลานตัวน้อยที่ร่าเริง มารยาทดี และน่ารักทั้งสามคนของเขา