จอมนางข้ามพิภพ นิยาย บท 313

ชิงหลัวจวิ้นจู่บื้อไปเลย หมดสิ้นแล้ว หากท่านพ่อรู้ต้องตีนางจนตายแน่

ส่วนฮูหยินไท่ผิงโหวตกใจขาอ่อนยวบลงพื้น สีหน้าซีดเผือด รีบขอร้องอ้อนวอน

เหล่าองครักษ์ลากพวกนางสองคนออกไป คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องทั้งหมดโดนลงโทษหมดแล้ว อุทยานหลวงที่กว้างใหญ่พลันสงบลง

โม่ฉือหานเห็นหยุนถิงพลิกคดีได้อย่างสวยงามเช่นนี้ ความกังวลที่ถือมานานพลันวางลงในที่สุด ขนาดตัวเขาเองยังไม่สังเกตเลยว่า พอเห็นหยุนถิงเอาคืนอย่างสวยงามเช่นนี้ ก็มีแววเลื่อมใสและตื่นเต้นอยู่หลายส่วน

เขารู้ว่าหยุนถิงมีความคิดเป็นของตนเอง มีวิธีที่สุดมาตลอด และนางก็มีทางแก้เผ็ดจริงๆด้วย

เพียงแต่นางสามารถซื้อคนข้างกายจี๋ผินได้อย่างเงียบเชียบไม่มีใครรู้ ฝีมือไม่ธรรมดาจริงๆ

“ในเมื่อจัดการเรื่องเรียบร้อยแล้ว ก็แยกย้ายกันเถอะ ข้าเองก็เหนื่อยแล้ว” ฮ่องเต้ทิ้งไว้คำเดียว ก็หมุนตัวจากไป

หลิ่วเฟยรีบตามไปทันที หลีอ๋องยังมีเรื่องจะรายงาน เลยเดินตามไป

“คุณหนูหยุน เมื่อครู่ขอโทษด้วย ข้ารู้ว่าจี๋ผินใส่ความท่าน เมื่อครู่ข้าไม่ได้ก้าวออกไปนะ” ฮูหยินท่านหนึ่งรีบเอ่ย

“ใช่คุณหนูหยุน ท่านน่ะงดงามแต่กำเนิด อีกทั้งมีพรสวรรค์เป็นที่เลื่องลือ พวกนางน่ะริษยาท่าน”

ทุกคนพากันเข้ามาห้อมล้อมหยุนถิง เอาอกเอาใจสุดๆ

หยุนถิงฟังแล้วพอใจมาก “ขอบคุณทุกท่านที่เชื่อใจข้า ที่เขาว่ากันว่าจะพบคนจริงใจยามเกิดเรื่อง พอเจอเรื่องวันนี้ข้ามองออกแล้วว่า คนดีในโลกนี้ยังมีมากอยู่ เพื่อเป็นการแสดงความขอบคุณของข้าที่มีต่อทุกคน ขอเชิญทุกคนไปรับครีมทามือหนึ่งชิ้นที่หอชุนเฟิงขององค์ชายสี่เถอะ ขอทุกคนอย่าได้รังเกียจ”

“คุณหนูหยุนช่างใจกว้างยิ่งนัก ไม่รังเกียจเลย ไม่รังเกียจ ครีมทามือนั่นดีกับมือสตรียิ่งนัก” ฮูหยินคนหนึ่งดีใจจนหุบปากไม่ลงแล้ว

“นั่นสิ เดือนก่อนข้าซื้อมาอันหนึ่ง มือที่หยาบกร้านพลันเรียบลื่นขึ้นไม่น้อยเลย เพียงแต่ครีมทามือนั่นขายดียิ่งนัก ต่อแถวแล้วก็ยังซื้อไม่ได้”

“คุณหนูหยุนสมเป็นแบบอย่างของสตรีเราจริงๆ งดงาม เฉลียวฉลาด ใจกว้าง ต่อไปข้าจะเลื่อมใสคุณหนูหยุนนี่แหละ”

ทุกคนพากันพะเน้าพะนอหยุนถิง พูดจาน่าฟังไปหมด

หยุนถิงพอใจมาก ก่อนจะเดินไปทางซูชิงโยวและโม่หลานที่ยืนเงียบอยู่

โม่หลานทนไม่ไหวยกนิ้วโป้งให้เธอ “หยุนถิงสมเป็นหยุนถิงจริงๆ โดนใส่ร้ายขนาดนี้ยังพลิกสถานการณ์กลับมาตบหน้าคนชั่วได้ สุดยอดเลย”

“พวกข้ารู้ว่าเจ้าต้องมีทางแก้เผ็ดแน่ ดังนั้นเลยยืนมองดูเจ้าแสดงเงียบๆ” ซูชิงโยวตอบ

“พวกเจ้าสองคนเข้าใจข้ามากที่สุดจริงๆ” หยุนถิงตอบ

“ครีมทามือนั่นพวกข้ามีไหม?” โม่หลานถาม

“มีแน่นอน ไม่เพียงแค่ครีมทามือ ยังมีเครื่องบำรุงผิว พร้อมบริการพวกเจ้าโดยไม่คิดเงินทั้งชีวิตเลย” หยุนถิงตอบ

“ดีเลย ดูจากคำนี้ของเจ้า ใจกว้างจริงๆ” โม่หลานเลื่อมใสนัก

เพราะพวกจี๋ผินโดนลงโทษ คุณหนูฮูหยินคนอื่นพากันเกี่ยวแขนไปรับครีมทามือที่หอชุนเฟิง

หน้าประตูพระราชวัง

พอเห็นหยุนถิงจะขึ้นรถม้า นางจ้าวรีบพุ่งเข้ามา “ถิงเอ๋อร์ วันนี้ขอบคุณเจ้ามาก ขอบคุณที่ช่วยพูดแทนข้า ข้าซาบซึ้งในบุญคุณที่ช่วยชีวิตวันนี้ยิ่งนัก เมื่อก่อนข้าตามืดบอดเอง ข้าสมควรตายนัก ขอบคุณที่เจ้าเป็นผู้ใหญ่ไม่ถือสา ต่อไปข้าจะกลับเนื้อกลับตัวแน่นอน"

หยุนถิงมองนางด้วยสายตาเย็นชา “คิดได้เยี่ยงนี้ดีที่สุด”

ถึงหยุนหลิงจะไม่ได้พูดอะไร แต่ก็ก้มหน้าต่ำ ราวกับทั้งรู้สึกผิด ทั้งหวาดกลัว สรุปแล้วนางยืนข้างนางจ้าวก็ตกใจจนสีหน้าซีดเผือดแล้ว

วันนี้หากมิได้เห็นพี่หญิงใหญ่พลิกผันเอาคืนคนชั่วกับตาตนเอง ตีให้ตายนางก็ไม่เชื่อว่าหยุนถิงจะเก่งกาจเช่นนี้

จี๋ผินน่ะเป็นสตรีที่ฝ่าบาททรงโปรดปรานมากที่สุด นางวางแผนอย่างรัดกุมไร้ช่องโหว่ขนาดนั้น แต่กลับโดนพี่หญิงใหญ่ใช้เพียงแค่วิธีเดียวก็เอาคืนได้แล้ว วันนี้หยุนหลิงถึงได้รู้ว่า เมื่อก่อนตนเองนั้นโง่งมน่าขันเพียงไร

นางมิใช่คู่ต่อสู้ของพี่หญิงใหญ่เลยสักนิด

“คุณหนูใหญ่ หลิงเอ๋อร์กลับไปด้วยกันได้หรือไม่ ข้ารับรองว่า ต่อไปนางจะมิกล้าไม่เคารพท่านอีกแล้ว” นางจ้าวรีบถาม