แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 228

เมื่อถูกฮัวเว่ยปลุกปั่นเช่นนี้ หลายคนจึงวางตะเกียบที่อยู่ในมือลงไปแล้วจริง ๆ

ถึงแม้จะบอกว่าประเพณีพื้นบ้านของที่นี่จะเปิดกว้างอยู่บ้าง แต่แน่นอนว่าก็จะมีคนที่มีความคิดที่ค่อนข้างเป็นประเพณีนิยม ถึงขนาดที่ว่าต่อต้านเรื่องการท้องก่อนแต่งนี้เป็นอย่างมากอยู่หลายคนเช่นเดียวกัน

ด้วยเหตุนี้ หลังจากที่ได้ฟังคำพูดของฮัวเว่ยแล้ว จู่ๆ ก็มีคนพูดขึ้นมาว่า “ของที่ทำโดยผู้หญิงที่ไม่ใสสะอาด ข้ารังเกียจยิ่งนัก ถุย”

เมื่อมีคนหนึ่งพูดออกมา ก็ย่อมมีคนเห็นด้วยเป็นธรรมดา

“ผู้หญิงไร้ยางอาย ไร้แม่สื่อไร้การหมั้นหมายก็ให้กำเนิดลูกเสียแล้ว และเงินทองในการเปิดร้านนี้ก็ยังไม่รู้ด้วยซ้ำเป็นเงินที่ชายชู้ที่ไหนให้มากันแน่?”

“เชอะ ถ้าข้ารู้มาก่อนว่าคนที่เปิดร้านนี้เป็นผู้หญิงไร้ยางอายแบบนี้ ข้าก็คงไม่เข้ามาหรอก ข้าจะต้องโชคร้ายแน่ ๆ เลย”

“......”

เมื่อทุกคนต่างก็เจ้าพูดคำหนึ่งข้าก็พูดคำหนึ่ง และพูดไม่น่าฟังเป็นอย่างยิ่ง

ไป๋เสาคอยอยู่ข้างๆลั่วเสี่ยวปิงตลอดเวลา เมื่อเห็นว่าสถานการณ์เป็นเช่นนี้ สีหน้าของนางก็ขรึมลง แล้วนางก็ก้าวไปข้างหน้าและพูดว่า “ฮูหยิน ต้องการจะให้ข้าน้อย......”

ลั่วเสี่ยวปิงไม่รอให้ไป๋เสา พูดจบก่อนก็ส่ายหน้าขึ้นมาเบา ๆ

เมื่อไป๋เสาเห็นดังนั้น นางก็จำต้องถอยออกไป แต่สายตาของนางกลับกำลังจับจ้องไปที่ทุกการเคลื่อนไหวของผู้คนที่กำลังพูดไปด่าไป ราวกับกำลังมองดูว่าใครด่าได้แรงที่สุด

ส่วนโอหยางฉี่หยู่ เดิมทีเขายังไม่ทันได้ตอบสนองต่อคำพูดเหล่านั้นที่ฮัวเว่ยพูดเลย

แต่เมื่อรอจนกระทั่งมีการตอบสนองขึ้นมาแล้ว โอหยางฉี่หยู่ก็ยืนขึ้นทันที “ฮัวเว่ย เจ้ากำลังพูดไร้สาระอะไรอยู่ที่นี่?”

เสียงของโอหยางฉี่หยู่นั้นดังมาก และถ้าหากมองให้ดี ๆ จะสามารถมองเห็นความตื่นตระหนกและความกลัวที่อยู่ภายในดวงตาของเขาได้

ล้อเล่นน่ะ เรื่องที่ในใจของตัวเองมีความคิดที่ไม่ควรมีนั้นเป็นเรื่องหนึ่ง และเรื่องที่ถูกผูกมัดกับลั่วเสี่ยวปิงอย่างสุ่มสี่สุ่มห้าก็เป็นอีกเรื่องหนึ่ง

ถ้าหากทำเรื่องที่ไม่เหมาะสม ตัวเองอาจจะต้องโดนคนผู้นั้นทำให้ต้องอับอายได้ และเรื่องนี้ก็อาจจะไม่ใช่เรื่องที่จะสามารถพูดเล่นได้

แต่ทว่า ปฏิกิริยาของโอหยางฉี่หยู่ในสายตาของฮัวเว่ยและคนอื่นๆนั้นกลับเป็นการร้อนตัว

“เจ้าไม่เห็นผู้อาวุโสอยู่ในสายตา ข้าพูดไร้สาระ ถ้าข้าพูดไร้สาระแล้วเจ้าจะร้อนตัวทำไมล่ะ? กล้าทำไม่กล้ารับหรือ?” ฮัวเว่ยพูดด้วยความเย่อหยิ่งมาก แล้วมองไปทางฝูงชน และพูดว่า “พวกเจ้าเห็นแล้วใช่หรือไม่ ถ้าพวกเจ้ามาอุดหนุนร้านที่คนแบบนี้เปิดจริง ๆ พวกเจ้าอาจจะแปดเปื้อนไปด้วยความซวยได้ ถึงเวลานั้นจะทำให้ชื่อเสียงของพวกเจ้าเองเสื่อมเสีย......”

“ปัง” มีเสียงเสียงหนึ่งดังขึ้นมา

ทันใดนั้นลั่วเสี่ยวปิงที่กำลังนั่งอยู่อย่างเงียบ ๆ โดยไม่พูดไม่จามาโดยตลอดก็ตบโต๊ะและลุกขึ้นมา

“นายท่านสามฮัวน่าเกรงขามมากเลยเจ้าค่ะ!” ลั่วเสี่ยวปิงหัวเราะเยาะในขณะที่กำลังมองดูฮัวเว่ย

สีหน้าที่เย่อหยิ่งในตอนแรกของฮัวเว่ยแข็งทื่อไปในทันทีเมื่อเห็นลั่วเสี่ยวปิง

ไม่รู้ว่าเพราะเหตุใด ฮัวเว่ยจึงมีความรู้สึกกลัวขึ้นมาอย่างอธิบายไม่ถูก

แต่ หญิงชาวบ้านคนหนึ่ง ไปเอาแรงผลักดันอันมหาศาลเช่นนี้มาจากไหนกัน?

“ข้าไม่รู้ว่านายท่านสามฮัวไปได้ยินคำพูดที่ไม่มีมูลความจริงนี้มาจากไหน ถึงได้เอาข้ากับคุณชายโอหยางมาผูกเอาไว้ด้วยกันแบบนี้” ลั่วเสี่ยวปิงพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา

“ถึงแม้ว่าข้าจะแบกรับชื่อเสียงว่าท้องก่อนแต่งมาสองสามปีแล้ว แต่นั่นก็เป็นเพราะว่าสามีขาดการติดต่อ ซึ่งนี่มันก็ท้อแท้ใจเกินกว่าจะอธิบาย แต่ตอนนี้สามีของข้าก็กลับมาแล้ว โดยมีคนทั้งหมู่บ้านเป็นพยาน แล้วก็ยังมีทะเบียนสมรสที่อยู่ในศาลาว่าการเมื่อห้าปีที่แล้วเป็นหลักฐานด้วย ถ้านายท่านสามฮัวอยากจะอาศัยว่าตัวเองมีฐานะเป็นพ่อค้าหลวงก็มาใส่ร้ายป้ายสีข้าตามอำเภอใจที่นี่ ข้าไม่รังเกียจเลยนะที่จะไปร้องเรียนจนถึงเมืองหลวง คิด ๆ ดูที่เมืองหลวงจะมีเจ้าหน้าที่ที่กล้าแตะต้องนายท่านสามฮัวเพื่อพิสูจน์ความบริสุทธิ์ของข้าไหมนะ?”

พอลั่วเสี่ยวปิงพูดอย่างนั้น ออกมา แขกที่ก่อนหน้านี้ยังมองดูลั่วเสี่ยวปิงอย่างดูถูกเหยียดหยามต่างก็ตกตะลึงกันไปหมด

นี่......นางมีคนทั้งหมู่บ้านเป็นพยาน และมีทะเบียนสมรสเป็นหลักฐาน คงไม่ใช่เรื่องโกหกใช่ไหม?

นายท่านสามฮัวก็ตกตะลึงเช่นกัน

ถ้าจะบอกว่ามีคนทั้งหมู่บ้านเป็นพยานก็สามารถสมอ้างได้ แต่นางมีทะเบียนสมรสที่อยู่ในศาลาว่าการเมื่อห้าปีที่แล้วเป็นหลักฐาน นี่มัน......น่าจะเป็นสิ่งที่ไม่สามารถปลอมแปลงขึ้นมาได้ใช่หรือไม่?

แต่ทว่า เขาได้ยิน......

ในขณะที่นายท่านสามฮัวกำลังคิดว่าจะเชื่อคำพูดของลั่วเสี่ยวปิงหรือไม่ ในเวลานั้นเองหราวชิงหย่าก็ค่อยๆลุกขึ้นและพูดกับลั่วเสี่ยวปิง ว่า “ถึงแม้ว่าตระกูลฮัวจะเป็นพ่อค้าหลวง แต่ในราชสำนักก็เป็นเพียงตำแหน่งที่ไม่มีอำนาจอะไร โดยพื้นฐานแล้วก็เป็นแค่พ่อค้าเท่านั้น เมื่อไปถึงเมืองหลวงแล้ว ปกติทางศาลาว่าการล้วนสามารถยอมรับพิจารณาข้อเท็จจริงที่ถูกใส่ร้ายป้ายสีของน้องสาวได้นะ”