เจ้ามังกรพรีเมี่ยม นิยาย บท 1048

“นี่ไม่ใช่ข่าวดี ทางราชวงศ์ต้องการจะฆ่าพวกเราแล้ว”

ตระกูลถังมีการตรวจตราป้องกันอย่างเข้มงวด ทุกคนมีความฮึกเหิมเกินร้อย

“วันข้างหน้าพวกเราตระกูลถังต้องระมัดระวังให้ดี แม้ว่าพวกเขาไม่ได้ตั้งใจกำจัดพวกเราตระกูลถังอย่างชัดเจน แต่พวกเขาก็แอบเก็บกวาดพวกเราไปแล้ว”

ถังเยว่หวา ถังเหยียน และถังเฉา ทั้งสามคนนั่งอยู่ในห้องรับแขกเพื่อหารือเกี่ยวกับเรื่องในอนาคต

สิ่งที่อันตรายที่สุดในตอนนี้คือการประลองฝีมือในอีกสองวันข้างหน้า พอถึงตอนที่ถังเฉาประลองฝีมือ หากทางราชวงศ์ต้องการลงมือกับถังเฉาก็จะเป็นเรื่องง่ายดาย

“ไม่เป็นไร ราชวงศ์นี้ไม่ได้แข็งแกร่งมากมาย อันที่จริงพอถึงตอนนั้นเราจะเผชิญต่อสภาพที่เลวร้ายอย่างไม่สะทกสะท้าน ตราบใดที่พวกเขากล้ายั่วยุเรา เราจะตอบโต้กลับ พวกเขาก็ไม่สามารถทำอะไรเราได้”

ท่าทางที่ไม่แยแสของถังเฉากลับทำให้ถังเหยียนและถังเยว่หวาเป็นกังวลจนทนไม่ไหว

เพราะถังเฉาไม่รู้ถึงอันตรายของเรื่องราว อวดดีเกินไป

“เจ้าลูกชาย แกยังเด็กเกินไป ต้องรู้จักระวังเผชิญหน้ากับราชวงศ์นี้”

เมื่อได้ยินคำเตือนของถังเยว่หวา ถังเฉาก็แสยะยิ้ม

ความจริงในใจเขาไม่ได้กังวลเรื่องความสามารถของราชวงศ์เลย

แต่เขายังคงพยักหน้าและพูดว่า “ไม่ต้องห่วงครับพ่อ แม่ เรื่องนี้ผมจะระมัดระวังให้มาก พวกท่านไม่ต้องเป็นห่วงมากเกินไป ผมรู้ความสามารถของพวกเขาดี”

ถังเฉาไม่เพียงแต่รู้ความสามารถของทางราชวงศ์ดีเท่านั้น แต่ยังรู้ด้วยว่าต้องมีข้อแลกเปลี่ยนที่มีลับลมคมในระหว่างราชวงศ์กับหว่างเหลี่ยงแน่นอน

เห็นได้ชัดว่าถังเหยียนและถังเยว่หวายังคงไม่วางใจ แต่สุดท้ายหลังจากได้ยินคำพูดของถังเฉาก็ยังพยักหน้ารับอยู่ดี

“เอาล่ะ แกรู้ว่าต้องระวังตัวก็พอแล้ว จำไว้ว่าถ้าไม่จำเป็น อย่าขัดแย้งกับคนกลุ่มนี้ พวกเขาแต่ละคนมีอำนาจมาก หากเจอพวกหัวแข็งเข้าจะไม่จัดการง่ายเหมือนอย่างในวันนี้แล้ว”

ถังเหยียนรู้ดีว่า ในราชวงศ์นี้ไม่ใช่ว่าไม่มียอดฝีมือ ถึงอย่างไรในตอนที่ตนเองถูกไล่ล่าในตอนนั้น ไม่ใช่ว่าทุกคนจะสามารถเอาชนะได้ ตอนที่มีคนมากมายที่ไม่รู้จักชื่อออกมาขัดขวางจนเกือบจะสังหารตน โชคดีที่สุดท้ายทั้งหมดได้เปลี่ยนเหตุร้ายให้กลายเป็นดี จึงสามารถรักษาชีวิตมาได้

พูดจบ ถังเหยียนก็พาถังเยว่หวากลับไป

เหลือเพียงถังเฉาอยู่ในห้อง นั่งเหม่ออยู่คนเดียวภายในบ้าน

“ระหว่างราชวงศ์กับหว่างเหลี่ยงมีข้อแลกเปลี่ยนกันอย่างไรแน่ ทำไมสถานที่สองแห่งนี้ถึงมาเกี่ยวข้องกันได้? ทั้งๆ ที่ราชวงศ์ต้าเซี่ยไม่อนุญาตให้คนนอกเข้ามาเด็ดขาด แต่กลับปล่อยให้พวกเขามีข้อแลกเปลี่ยนลับบางอย่างเป็นการส่วนตัว”

ถังเฉายังคงสับสน เหตุใดสถานที่สองแห่งที่ไม่เกี่ยวข้องกันอย่างสิ้นเชิงถึงเชื่อมโยงเข้าด้วยกัน?

ทันใดนั้น ถังเฉาก็ได้ยินเสียงแตกของเศษเล็กเศษน้อยบางอย่างที่ประตู

“ใครน่ะออกมาเถอะ ไม่ต้องหลบซ่อนอยู่ ผมสังเกตเห็นคุณแล้ว”

เมื่อครู่ไม่มีร่องรอยของความตื่นตระหนกสักนิด เพียงแค่หยิบชาบนโต๊ะอย่างใจเย็น แล้วจิบเบาๆ หนึ่งคำ

จากนั้นก็มีคนสองคนเดินเข้ามาทางประตูจริงๆ

“ไม่คิดเลยว่าคุณถังจะมีฝีมือไม่ธรรมดาขนาดนี้ พวกเราสองคนซ่อนตัวกันอย่างดี แต่คุณก็ยังสังเกตเห็นจนได้”

ถังเฉาเองก็คาดไม่ถึงเช่นกัน คนที่เสด็จมาคือองค์ชายทั้งสองแห่งญี่ปุ่น มิยาโมโตะและมูโตะ