หวานเย็น กรุ่นใจ นิยาย บท 168

พวกของสาริศาเตรียมอุปกรณ์ เดินทางไปสัมภาษณ์ชัชวาล

ที่โชคร้ายก็คือ รถยนต์ที่ใช้ไปสัมภาษณ์ของสำนักพิมพ์ขับออกไปแล้ว พวกเขาได้แต่ต้องนั่งรถไปสัมภาษณ์กันเองชัชวาลกันเอง

สาริศามาที่ถนน ยื่นมือออกมาโบกรถ ข้างหน้ามีรถแท็กซี่คันหนึ่งขับมา หยุดรถอย่างกะทันหันตรงหน้าสาริศา

คนขับรถเป็นชายวัยกลางคน หน้าตาธรรมดา เขามองเห็นสาริศาเห็นชัดว่าตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ

คนขับพูดว่า “คุณสาริศา! คุณต้องเป็นคุณนายตระกูลกีรติเมธานนท์แน่เลย รีบขึ้นรถเลยครับ ไปไหนครับ ผมพาพวกคุณไป!”

พวกเมย์ต่างก็อึ้งไป พูดว่า “สาริศา เป็นยังไงล่ะเธอ แม้แต่คนขับแท็กซี่ยังรู้จักเธอ”

ณฉัตรมุดเข้ามาในรถแท็กซี่ เรียกพวกเธอว่า “อย่ามัวแต่คุยกัน รีบขึ้นรถเถอะ”

สาริศานั่งที่ตำแหน่งข้างคนขับรถแท็กซี่

คนขับเหล่มองสาริศา

สาริศาสัมผัสได้ถึงอาการคันยุบยิบบนตัว

คนขับพูดว่า “คุณเป็นภรรยาของท่านประธานTNP Groupใช่มั้ยครับ ทำไมถึงมาเรียกรถเองล่ะครับ”

สาริศากลืนน้ำลาย พูดว่า “อืม ฉันเองค่ะ พวกเราจะไปสัมภาษณ์ที่ศูนย์วัฒนธรรม”

“นิทรรศการของโบราณนั่นเหรอครับ”

เมย์พูดว่า “คุณรู้จักนิทรรศการของโบราณนั่นด้วยเหรอคะ”

คนขับหัวเราะ พูดอย่างภูมิใจว่า “แน่นอนว่าผมรู้ คนขับรถแท็กซี่อย่างพวกเราเป็นผู้รอบรู้ทุกเรื่อง การจัดแสดงนิทรรศการโบราณนี้มีความพิเศษและน่าสนใจเป็นอย่างยิ่ง และควรค่าแก่การเยี่ยมชม”

ณฉัตรและเมย์ได้ยินคนขับพูดขนาดนี้ ก็ตื่นเต้นมากเป็นพิเศษ จึงถามคำถามกับคนขับรถมากมายหลายคำถาม พูดคุยกันถูกคอ

สาริศานั่งตัวเกร็งในรถแท็กซี่ เธอหวังว่าจะไปถึงจุดมุ่งหมายเร็วขึ้นหน่อย

ในที่สุดก็มาถึง ลงจากรถ สาริศาจึงถอนหายใจอย่างโล่งอก

ทำไมในช่วงเวลาหนึ่งวัน ดูเหมือนว่าคนทั้งเมืองต่างก็รู้จักสาริศาหมดแล้ว นี่มันน่ากลัวเหลือเกิน เหมือนฝันร้าย

ณฉัตรบอกว่าจะไปซื้อน้ำดื่มซุปเปอร์มาร์เก็ต สาริศาอาสาบอกว่าจะไปซื้อให้ เป็นคนเลี้ยงเอง

เมื่อมาถึงข้างในซุปเปอร์มาร์เก็ต เธอก็กำลังเลือกว่าจะเอาน้ำบนชั้นวางยี่ห้อไหนดี

เธอสัมผัสได้ว่าเหมือนมีดวงตาคู่หนึ่งจ้องมองเธอจากด้านหลัง

เธอหันขวับมาทันที พบว่าพนักงานขายของซุปเปอร์มาร์เก็ตกำลังมองเธออยู่ หรือว่าคิดว่าเธอเป็นขโมยเหรอ สาริศาไม่พอใจ

เธอซื้อน้ำและของกินนิดหน่อย เดินมาที่เคาน์เตอร์จ่ายเงิน สีหน้าท่าทางเย็นชา

พนักงานขายกลับไม่ได้สนใจสีหน้าเธอ ยิ้มร่าพูดว่า “คุณนายสาริศา คุณมาซื้อของที่ซุปเปอร์มาร์เก็ตของพวกเรา เป็นการให้เกียรติมากค่ะ”

สาริศาคิดว่า พระเจ้า ถูกคนจำได้แล้ว นี่จะยังให้เธอมีชีวิตต่อไปมั้ย

พนักงานขายของยังยื่นหน้ายื่นตามา เหลือบมองไปที่ประตู มองอยู่นาน

สาริศามองไปตามสายตาที่เธอมอง ไม่มีอะไรเลย

พนักงานขายถามว่า “คุณธนพัตไม่ได้มาด้วยเหรอคะ”

สาริศาเรียกว่าพูดไม่ออก เธอส่ายหน้าให้เธอ พูดว่า “ฉันมาทำงานที่นี่ จะไปนิทรรศการของโบราณค่ะ ”

“อ้อ” พนักงานขายดูเหมือนจะผิดหวังมากอย่างเห็นได้ชัด

สาริศาถือของออกมาจากซุปเปอร์มาร์เก็ต เมย์และณฉัตรพูดว่า “พี่ริศา ทำไมพี่ไปนานจังเลยครับ นิทรรศการของโบราณเริ่มแล้วครับ”