So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 33

“อีมิลาน ปิดสิคะปิด!” อีแมนนี่ตะโกนสั่งด้วยความตกใจแล้วก็แย่งโทรศัพท์ฉันไปกดปิดการไลฟ์สดทันที ก่อนที่มันจะกดอะไรหยุกหยิก ๆ แล้วยื่นโทรศัพท์คืนให้ฉัน

“อีมิลค์เอ๊ย! มึงนี่นะ” อีแมนนี่มองฉันด้วยความเอือม

“ก็กูกำลังโมโหอ่ะ มึงคนดูเต็มเลยทำไงดีวะ” ฉันถามมันด้วยความร้อนใจ จะมีอะไรซวยๆ เข้ามาไหม พรบ.คอมพิวเตอร์ไรงี้

“ไม่มีหรอกน่า จะมีก็แค่คนที่ดูไลฟ์รู้ว่าพี่ธามเป็นเกย์ แล้วก็...” อีแมนนี่บอกแล้วก็มองหน้าฉันยิ้ม ๆ แต่พอนึกแล้วก็สงสารนาง ชีวิตนางก็คงโดนกดดันรึเปล่าเลยต้องปิดบังตัวตน

“แล้วก็อะไร เออแอลฟ่าซัดพี่ธามซะน่วมเลย” ฉันนึกออกแล้ว ไอ้ไบโพล่านั่นจะเจอตำรวจเรียกตัวไหมเนี่ย

“เรื่องนั้นไม่สำคัญหรอกค่ะ ที่กูหมายถึงก็คือ คนเขารู้กันเป็นหมื่นแล้วว่ามึงกับแอลฟ่าขาของกูเป็นผัวเมียกัน อิอิ”

“ฮะ! เชี่ยแล้วอีแมน” ฉันเพิ่งนึกขึ้นได้ ไอ้บ้านั่นประกาศตั้งหลายรอบว่าฉันเป็นเมียเขา ตาย ๆ โอ๊ย! ใน facebook ฉันมีทั้งแม่ฉันแล้วก็แม่แอลฟ่าเป็นเพื่อนนะคะ ตายแน่ ๆ ภาวนาให้ผู้ใหญ่ไม่รู้เถอะ

“ไม่ต้องเชี่ยค่ะ ไปเลยกลับ ๆ เรื่องพี่ธามช่างหัวมันเหอะ เรื่องไลฟ์ก็อย่าไปแคร์ กูไม่ได้กดโพสวีดีโอเมื่อกี้เป็นสาธารณะหรอกกูตั้งค่าเป็นส่วนตัวเอาไว้” อีแมนนี่กวักมือฉันขึ้นรถเหมือนเรื่องเมื่อกี้ไม่ได้สำคัญอะไร

“เอ้า! กูนึกว่ามึงลบทิ้งแล้ว”

“ลบทำบ้าอะไรอีชะนีสมองน้อย เก็บไว้ใช้ประโยชน์เถอะเผื่อวันไหนอีพี่ธามมันมาแว้งกัด” หืมอีแมนนี่ฉลาดมาก สมองมันนี่เหลือล้นจริง ๆ ฉันยอมรับ ฉันก็ไม่ใช่ว่าไม่ฉลาดนะคะ อย่าได้หาว่าฉันโง่เด็ดขาดแต่บางสถานการณ์ที่เราเจอกับตัวเอง มันอาจจะทำให้สมองเราประมวลผลอะไรได้ไม่ดีเท่าที่ควร

“ไปค่ะ กลับบ้านไปพักผ่อน” อีแมนนี่ก้าวขึ้นรถแล้วก็ตะโกนเรียกฉัน โอเคกลับก็กลับ วันนี้เป็นวันที่บ้าบอคอแตกที่สุดในโลกเลย เหนื่อย!

“มึง แล้วแอลฟ่ามาได้ไงมึงบอกเหรอ” ฉันหันไปถามสิ่งที่สงสัยมาตั้งแต่ต้นกับอีแมนนี่ทันทีที่ขึ้นมาบนรถ

“บ้า กูไม่ได้บอกเลยสาบานได้” อีแมนนี่ส่ายหน้าปฏิเสธด้วยความเร็ว

“แล้วมาได้ไงอ่ะ” ฉันถามด้วยความสงสัยกลับไป

“หรือมันดูไลฟ์สดมึงแล้วตามมา” อีแมนนี่เอ่ยคำสันนิษฐานออกมา

“กูบอกโลเคชั่นเหรออีแมน แล้วต่อให้บอกเขาจะตามมาทันได้ไงคนนะไม่ใช่ซุปเปอร์แมนที่จะมาเร็วขนาดนั้น”

“เออว่ะ แต่กูว่าไม่จริงอ่ะ ซุปเปอร์แมนของมึงชัด ๆ มึงด่าเมียกูว่าไงนะ! ว๊าย~ ฟังแล้วเขิน ถ้ากูเป็นมึงนะคะชะนีกูถลาไปซบอกล่ำ ๆ ตั้งแต่ได้ยินประโยคนั้นแล้ว” อีแมนนี่พูดขึ้นแล้วก็ยิ้มเขิน แถมยังเน้นคำพูดแรกของแอลฟ่าแล้วก็ทำหน้าล้อเลียนใส่ฉัน

“หยุดเลยไม่ต้องชง ให้ชีวิตกูหลุดพ้นจากผู้ชายเลว ๆ สักทีเหอะ” ฉันบอกมันทันที ไม่อยากเจ็บเพราะผู้ชายแล้วค่ะ เพราะฉะนั้นต้องทำใจให้เข้มแข็ง

“นี่ก็หลุดพ้นแล้วไงคะชะนี ตอนนี้เลวหรือดีมึงนั่นแหละที่รู้ดีกว่าใคร คิดเอาไม่ต้องถามกู กูดูไม่ออก แต่ถ้าอยากให้กูช่วยดูมึงก็เอาผัวมึงมาให้กูยืม กก กอด ดอม ดม อม เอ๊ย! ชม~ ซักอาทิตย์ค่ะ กูดูออกแน่นอน”

อีแมนนี่พูดขึ้น ฟังคำพูดคำจาของมันสิคะน่าเกลียดจริง ๆ เลย

“หยุดเลยมึง หยุดความคิดของมึงเดี๋ยวนี้” ฉันตีไหล่มันแรง ๆ หมั่นไส้กระเทยนางนี้ทำไมชอบพูดจาแทะโลมผู้ชาย

“ว๊าย! หวงผัว ฮ่า ๆๆ” หวงบ้าหวงบออะไรอีบ้า ไม่ใช่ซักหน่อย

หลังจากนั้นแมนนี่ก็มาส่งฉันที่คอนโดแล้วมันก็กลับไป ส่วนฉันก็กำลังนั่งอยู่ในห้องด้วยความรู้สึกเหนื่อย วันนี้เจอเรื่องบ้าบอคอแตกมากๆ เลยค่ะ ตอนแรกแค่ตั้งใจจะตามไปสืบเรื่องพี่ธาม เผื่อฟลุ๊คจับพี่ธามกับเมียที่ซุกไว้ได้ฉันจะได้จัดการชำแหละ แต่มันเซอร์ไพรส์มากกว่านั้นเพราะเมียที่เขาซุกไว้ดันเป็นผู้ชาย แม่งเอ๊ย!

พอคิดมาถึงตรงนี้น้ำตาที่ฉันกักเอาไว้ก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่อยู่ ไม่อยากร้องไห้นะคะ ไม่ได้อยากอ่อนแอ แต่ตัวเองต้องเจออะไรมาก็ไม่รู้พออยู่คนเดียวก็เลยร้องไห้ออกมาดื้อๆ แม่งเจ็บใจ ที่ร้องไห้นี่เจ็บใจล้วน ๆ มาเสียรู้โดนเกย์หลอกเป็นปีมีเพื่อนเป็นเกย์มาตั้งนมนานแล้วยังโง่เรด้าพังไปมีแฟนเป็นเกย์อีก

แล้วก็ยังมีอีกเรื่องที่ค้างคาใจฉันจนทำให้ฉันมั่นใจว่าถ้าฉันไม่ทำอะไรตอนนี้ฉันนอนไม่หลับแน่เลยหยิบกุญแจรถก่อนที่จะก้าวออกจากห้องอย่างรวดเร็ว

ก๊อก ๆๆ

ก๊อก ๆๆ