So Long ลารักร้ายผู้ชายสารเลว! นิยาย บท 46

“คอยดูเอา ส่วนที่รักก็อดทนหน่อยแล้วกันแต่ถ้าทนไม่ไหวก็บอกนะครับ เดี๋ยวทำข้างนอกให้ มันอาจจะไม่มันเท่าใส่ข้างในแต่ก็คงฟินอยู่” แอลฟ่าพูดออกมาด้วยน้ำเสียงจริงจัง ต้องหื่นขั้นไหนเนี่ยไอ้บ้าถึงพูดแบบนี้ได้

“จะบ้าเหรอแอล! มิลค์ไม่ได้หื่นเหมือนแอลนะ!” ฉันหันหน้าที่รู้สึกว่ามันร้อนผ่าวจนแดงไปแหวใส่แอลฟ่าทันที พูดอะไรไม่รู้ไม่คิดว่าฉันจะอายบ้างเลยจะตรงเกินไปไหม

“เหรอครับ ก็เห็นเวลามีอารมณ์ทีไรผัวคะผัวขาทุกที” แอลฟ่าพูดไปทำเสียงล้อเลียนฉันไป

“แอลฟ่า!” ฉันเรียกชื่อเขาเสียงเขียวทันที ล้อบ้าอะไรเนี่ย มันใช่เรื่องเอามาล้อเลียนกันรึไง น่าอายจะตาย

“จ๋า ว่าไงครับเมีย~” ไอ้บ้านี่หันมายิ้มให้ฉันพร้อมขานรับด้วยน้ำเสียงหวานหู กวนประสาทเป็นบ้าเลย

“ชิส์!” ฉันไม่อยากคุยกับไอ้บ้าแอลแล้ว!

หลังจากที่เขาพูดออกมาฉันก็เลือกที่จะไม่สนใจเขาอีกต่อไป ฉันเลือกที่จะนั่งเล่นโทรศัพท์ไปเรื่อยส่วนแอลฟ่าก็ขับรถเงียบ ๆ ใช้เวลาไม่นานก็มาถึงที่คอนโดฉัน

“มิลค์นอนคนเดียวได้ไหม” แอลฟ่าหันมาถามฉันทันทีที่จอดรถเรียบร้อย

“จะไปไหน” ฉันถามแอลฟ่าทันที นี่มันจะห้าทุ่มแล้วนะจะออกไปกินเหล้ารึไง หรือว่าไปนอนที่คอนโดตัวเอง

อันที่จริงผู้ใหญ่อนุญาตให้อยู่ด้วยกันได้นะคะ ให้ดูแลกันแต่ขอแค่เรื่องนั้นเรื่องเดียว ฉันก็แปลกใจที่พวกท่านอนุญาตแต่คิดอีกแง่คงอยากพิสูจน์ความอดทนความซื่อสัตย์ของแอลฟ่า แล้วก็อาจจะพ่วงความอยากแกล้งเขาด้วยก็ได้

“ว่าจะกลับไปนอนคอนโด” แอลฟ่าตอบฉันเสียงเบา

“ทำไม” ฉันหันไปจ้องหน้าไอ้บ้าแอลฟ่าทันที เพิ่งเคลียร์เรื่องของเราจบนี่จะทิ้งให้ฉันนอนคนเดียวเหรอ

“ก็กลัวห้ามใจไม่ไหว เดี๋ยวไปทำอะไรที่รักซะก่อน” แอลฟ่าหันมาตอบคำถามฉันทันที

“ไม่ได้มีเซ็กส์มันจะลงแดงตายเหรอแอลฟ่า” ฉันเริ่มมีอารมณ์โมโหปนมานิดหน่อยแล้วค่ะ คือมันจะต้องกลัวมีอารมณ์ขนาดนั้นเลยเหรอ

“ก็คงไม่นะ”

“แล้วจะทิ้งให้มิลค์อยู่คนเดียวทำไม” อย่าหาว่างี่เง่าเลยนะคะ แต่บอกตรง ๆ ค่ะว่าอยู่ดี ๆ มิลค์ก็ติดแฟน พอได้อยู่ด้วยกันแล้วมันก็ไม่อยากห่าง อยากหลับพร้อมกันแล้วก็ตื่นมาเจอกันในทุกวัน

“ก็อยู่ใกล้มิลค์ทีไรมันก็เกิดอารมณ์ง่ายทุกครั้ง หรือจะปฏิเสธ” แอลฟ่าตอบมาตรง ๆ ทำให้ฉันอึ้งไปไม่เป็นเลยทีเดียว ฉันลืมข้อนี้ไปสนิทเลย แอลฟ่าหื่นแล้วก็เซ็กส์จัด /// แล้วเขาก็จะบอกเสมอว่ายิ่งอยู่ใกล้ฉันเขาก็ยิ่งมีอารมณ์มาก ๆ ข้อนี้ฉันก็พิสูจน์มาแล้ว แค่นั่งตักเท่านั้นไม่ต้องทำอะไรเลยไอ้นั่นของแอลฟ่าก็โตได้ง่ายดายยิ่งกว่าดีดนิ้ว

“อือ มิลค์เข้าใจแล้ว งั้นแอลขับรถกลับดี ๆ นะ” ฉันหันมายิ้มให้เขา ไม่อยากชวนทะเลาะค่ะถึงแม้ว่าจะนอยด์ที่ต้องแยกกันก็ตาม

“ครับ เดี๋ยวขึ้นไปส่งก่อน” แอลฟ่าบอกแล้วก็ขยับตัวเพื่อที่จะลงรถ แต่นี่มันก็ดึกมากแล้วค่ะ

“ไม่เป็นไร กลับเลยก็ได้นี่ก็ดึกแล้ว” ฉันรีบบอกเขาแต่มันก็ทำให้แอลฟ่ามองหน้าฉันด้วยความรู้สึกไม่ค่อยสบายใจ

“ที่รักโกรธรึเปล่า” เขาถามฉันพร้อมกับจับมือฉันมากุมไว้ ฉันไม่ได้โกรธหรอกค่ะ หรือต่อให้โกรธแต่พอเห็นท่าทางของเขาตอนนี้ก็คงหายโกรธทันทีเลยเหมือนกัน

“เปล่า มิลค์แค่เห็นว่ามันดึกแล้วขึ้นไปเดี๋ยวก็โน่นนี่นั่นไม่ได้ลงมาสักที ไม่ได้โกรธจริง ๆ สบายใจได้” ฉันตอบเขาพร้อมกับส่งยิ้มให้แอลฟ่าสบายใจ

“โอเคถึงแล้วเดี๋ยวโทรหานะ” แอลฟ่ายิ้มบาง ๆ ให้ฉันก่อนที่จะจูบหน้าผากฉันแผ่วเบาหลังจากนั้นเราก็แยกกันค่ะ

“...” โอเคอย่างี่เง่า อีมิลานต้องไม่งี่เง่านะคะ ต้องเข้าใจแฟนว่าแฟนหื่นมาก แฟนไม่อยากผิดคำพูดที่ให้ไว้กับผู้ใหญ่ถึงต้องทำแบบนี้

พอมาถึงห้องฉันก็จัดการอาบน้ำเตรียมเข้านอนแล้วก็เอาโทรศัพท์มาเช็คด้วยว่าแอลฟ่าโทรมารึยัง นั่งรอให้เขาโทรมาบอกว่าถึงคอนโดแล้วจากครึ่งชั่วโมงเป็นหนึ่งชั่วโมงแล้วก็เป็นชั่วโมงครึ่งแต่ก็ไร้วี่แววของไอ้บ้าแอบ เชี่ยไรวะไอ้แอลฟ่า! คอนโดอยู่ไกลกันแค่ไม่เท่าไหร่เวลานี้ที่รถไม่ติดขับจริง ๆ ก็แค่ 20 นาที แต่ทำไมมันใช้เวลาเป็นชาติขนาดนี้

ฉันเริ่มโมโหแล้วค่ะเลยลองโทรไปหาแต่กดโทรไปสามสายก็ไม่มีคนรับสาย ไอ้แอลฟ่า! ไอ้บ้านั่นหายหัวไปไหนเนี่ย! โอ้ย! ว่าจะไม่โมโหแล้วเชียว อย่าบอกนะว่าแอบไปกินตับใครลับหลังฉัน!