ชีวิตในสวนผัก นิยาย บท 38

"ท่านอาจารย์ชมข้าเกินไปแล้วเจ้าค่ะ"

"555 ให้เจ้าก็ลองกินดูเถอะ"รอไม่นานอาหารก็มาเสริ์ฟ

หลังจากที่อาหารมาเสริ์ฟนางก็กินอย่างไม่เกรงใจท่านอาจารย์ทั้ง2คนเพราะนางหิวมากไม่ได้กินอะไรทั้งเเต่เที่ยงท่านอาจารย์ก็ไม่ได้ตำหนินางคงคิดว่านางหิวมาก ส่วนรสชาติอาหารก็ใช้ได้แต่ก็ยังสู้นางไม่ได้ 555 นางไม่ได้หลงตัวเองเกินไป

"พวกเราไปกันเถอะ"หลังจากจ่ายเงินค่าอาหารเสร็จท่านอาจารย์ก็เดินนำหน้าแล้วเดินตรงไปทางขึ้นสำนัก

"เจ้าค่ะ"

"เจ้าอิ่มหรือไม"อยู่ๆ ท่านอาจารย์ซ่งก็ถามขึ้น

"อิ่มมากเลยเจ้าค่ะ"

"เจ้าไม่อิ่มคงแปลกหนัก! เจ้าเติมข้าวไปทั้ง3ถ้วย"

"ท่านอาจารย์ล้อข้าเเล้ว"

"5555"

นางกับท่านอาจารย์ใช้เวลาไม่นานก็เดินมาถึงประตูทางเข้าสำนัก ประตูสำนักทำด้วยทองเเกะสลักอย่างสวยงาม ดูเหมือนมีพลังปราณแผ่ออกมาอย่างบางเบา ดูมีพลังบางอย่าง

อยู่ๆ ก็มีคนเปิดประตูออกมา

"คารวะท่านพ่อขอรับ"ชายที่เปิดประตูออกมาก็มาคารวะท่านอาจารย์เป็นชายกลางคนหน้าตาบางส่วนเหมือนท่านอาจารย์มาก คงจะเป็นลูกชายของท่านอาจารย์เป็นเเน่

"คารวะท่านลุงซ่ง"

"อืม! เจ้าสบายดีหรือไม"

"สบายดีขอรับท่านพ่อ"

"นี้ลูกศิษย์ที่ท่านพ่อเคยเขียนจดหมายมาบอกข้าใช่หรือไม"

"อืม! เด็กคนนี้เเละ"

"หลิ่งเอ้อ! นี้ลูกชายข้าชื่อเลี่ยงสุ่ย"

"หลิ่งเอ้อคารวะท่านเลี่ยงสุ่ยเจ้าค่ะ"

"อืม! เรียกข้าท่านอาจารย์สุ่ยเถอะ"

"เจ้าค่ะ"

นางหันไปยิ้มให้ท่านอาจารย์สุ่ย ท่านอาจารย์ก็ยิ้มตอบนาง

"พวกท่านไปพักเถอะ! ข้าเตรียมที่พักไว้ให้เเล้ว"

"อืม! "

"พรุ่งนี้ข้าจะเเจ้งทุกคนในสำนักและหารือเรื่องรับศิษย์นอกเพราะนี้ก็ถึงเวลารับศิษย์แล้ว"

"ได้! สายๆ ข้าจะเข้าไป"

หลังจากท่านอาจารย์คุยกับท่านอาจารย์ซ่งสักพักพวกนางก็แยกย้ายกันไปพักผ่อนที่พักของนางคนละฝั่งกับที่พักของลูกศิษย์คนอื่นเพราะที่พักของนางอยู่หลังสุดเงียบสงบเเบบนี้เเละที่นางชอบท่านอาจารย์ชั่งรู้ใจนางจริงๆ คงจะส่งจดหมายมาเเจ้งเเก่ท่านอาจารย์สุ่ยก่อนเป็นเเน่ นางจะได้มีที่ปลูกผักด้วยเเค่คิดนางก็ตื่นต้นเเล้ว เมื่อสังเกตข้างนอกเรือนเสร็จ นางก็เข้ามาในเรือน เรือนหลังนี้ถึงไม่ใหญ่มากแต่นางอยู่คนเดียวมันเลยดูกว้างการอยู่คนเดียว  ไม่ได้ทำให้นางกลัวเพราะนางในโลกก่อนก็ใช้ชีวิตคนเดียว นางเดินตรงไปที่ห้องครัวก็เห็นอุปกรณ์ต่างๆ ครบครัน เมื่อสังเกตห้องครัวเสร็จนางก็เดินไปที่ห้องนอน ในห้องนอนก็ไม่ได้มีอะไรมากนอกจากของที่ควรมี นางก็เอาเข้าไปเก็บในตู้เเละไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จนางก็แต่งตัวเข้านอน เมื่อหัวถึงหมอนนางก็หลับสนิททันที

ลี่กว่าง

หลังจากกลับมาถึงเรือนที่ใช้พักประจำเจ้าลูกชายคนเดียวของเขาก็เข้ามานั่งคุยถึงเรื่องสำคัญ

"ท่านพ่อขอรับ! "

"หืม! เจ้ามีอะไรรึ"

"ข้ากังวลเกี่ยวกับการที่เลี่ยงหลิ่งเข้ามาเป็นลูกศิษย์สายตรงของท่านเพราะท่านไม่เคยมีลูกศิษย์มาก่อนพวกเฒ่าทั้งหลายก็จ้องจะเเย่งตำแหน่งท่านอยู่ต้องเอาเรื่องนี้มาพูดเป็นเเน่"

"เจ้าไม่ต้องเป็นห่วง! ตำแหน่งนี้ข้าจะทำพิธียกให้เจ้าตอนหลิ่งเอ้อนางอายุครบ15หนาว เพราะข้าสอนนางเสร็จข้าก็ไม่มีอะไรต้องห่วงเเล้ว"

"ท่านพ่อ! "

"ข้ารู้เจ้ากังวล! แต่นางไม่ใช่เด็กธรรมดา"

"แต่ว่า. "

"เจ้ายังไม่ได้ตรวจสอบระดับพลังของนางสินะ"

"นางไม่ได้อยู่ที่ขั้น2หรือขอรับ"

"เมื่อ2ปีก่อนนะใช่เเต่ตอนนี้นางเลื่อนระดับมาอีก1ขั้นเเล้ว"

"จะ จริง! หรือขอรับ"

"อืม! ข้าก็ไม่อยากจะเชื่อแต่มันเป็นความจริง"

"แล้วนางมีธาตุอะไรหรือเจ้าขอรับ"

"นางมี2ธาตุเป็นธาตุพิเศษทั้ง2ธาตุ คือธาตุน้ำแข็งเเละธาตุมืด"

"นางชั่งเป็นลูกรักของพระเจ้าโดยแท้จริง"

"อืม! เพราะอย่างนี้เจ้าก็ไม่ต้องเป็นห่วงนางแล้วละ"

"แต่ยังมีเรื่องใหญ่อีกเรื่องนะขอรับ"

"อืม! ข้าก็คิดเรื่องนี้อยู่"