ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 180

บทที่ 180 ผู้ชายปากอย่างใจอย่าง!

“อืม” น้ำเสียงของเฉินถิงเซียวไม่แยแส “คุณโทรมาหาผมเรื่องนี้เหรอ”

“ก็ไม่ใช่ทั้งหมด...”

“งั้นคุณมีเรื่องอะไรอยากจะพูดกับผมอีก”

น้ำเสียงของเฉินถิงเซียวยังคงไม่แยแส แต่มู่น่อนน่อนกลับได้ยินความผิดปกติแอบแฝง

“ไม่มีแล้ว...” จู่ๆ เธอก็ไม่กล้าพูดเรื่องของซือเฉิงหยู้

“อยู่ไหน ผมจะไปหาคุณ” ในขณะที่เฉินถิงเซียวพูดก็หยิบกุญแจรถจะออกไปข้างนอก

“คุณจะไปไหน” กู้จือหยั่นเห็นเฉินถิงเซียวหยิบเอากุญแจรถและจะเดินออกไป จึงพูดด้วยสีหน้าตกใจทันที “คุณคงจะไม่ไปทะเลาะกับราชาภาพยนตร์ซือหรอกนะ เขาไม่ได้อยู่บริษัท...”

เฉินถิงเซียวไม่สนใจคำพูดไร้สาระของเขา เดินตรงออกไปทันที

เฉินถิงเซียวบอกว่าเขาจะมาหาเธอ มู่น่อนน่อนจึงจำต้องหาร้านอาหารใกล้โรงน้ำชานั่งรอเฉินถิงเซียว

เธอเลือกที่นั่งริมหน้าต่าง สายตามองออกไปนอกหน้าต่างเป็นครั้งคราว ซึ่งแบบนี้ ทันทีที่เฉินถิงเซียวมา เธอก็สามารถเห็นเขาได้

เฉินถิงเซียวมาถึงอย่างรวดเร็ว มู่น่อนน่อนโทรหาเขา เขาหยุดรถและเดินเข้ามาในร้านอาหาร

มู่น่อนน่อนทำหน้ายิ้มเอาใจทันที “คุณอยากดื่มอะไร ฉันสั่งชามะนาวให้คุณ”

ชามะนาวเหรอ

นี่มันสิ่งที่ผู้หญิงดื่ม

เฉินถิงเซียวเลิกคิ้ว แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร

ทันทีที่เขานั่งลง ก็พูดออกมาตรงๆ “เวลานี้คุณควรอยู่บริษัท”

อีกนัยหนึ่งคือการที่มู่น่อนน่อนออกมาอยู่ที่นี่ แน่นอนว่าเพราะมีเรื่องหรือมีคนขอให้เธอออกมา

มู่น่อนน่อนรู้ว่าตัวเองถูกเปิดโปงแล้ว สมองของเฉินถิงเซียวฉลาดเกินไป ไม่มีอะไรที่ปกปิดเขาได้

เธอจำต้องเล่าเรื่องทั้งหมดให้เฉินถิงเซียวฟัง

เมื่อเฉินถิงเซียวฟังจบก็ไม่ได้พูดในทันที แค่จ้องเธอเงียบๆ สักพัก

จนกระทั่งมู่น่อนน่อนถูกเขาจ้องจนหลังขนลุก เขาถึงได้พูดออกมาเชื่องช้าว่า “ดังนั้น หลังจากที่รู้ว่าคุณกับซือเฉิงหยู้ขึ้นฮอตเซิร์ช คนที่คุณตามหาอันดับแรกก็คือซือเฉิงหยู้”

มู่น่อนน่อนรู้สึกถึงกลิ่นดินปืนจากประโยคนี้

ดูเหมือนว่าตราบใดที่คำพูดประโยคต่อไปของเธอไม่ถูกต้อง มันก็สามารถจุดชนวนดินปืนบนร่างกายของเขาได้

เธอไตร่ตรองครู่หนึ่ง อยากจะพูดอะไรดีๆ เพื่อทำให้กลิ่นดินปืนของเฉินถิงเซียวสงบลง สายตาเหลือบแล แล้วจู่ๆ ก็เห็นเฉินชิงเฟิงกับเฉินอันหลิน

เฉินอันหลินคือชื่อของคุณปู่เฉิน

พวกเขาทั้งคู่กำลังออกมาจากข้างในโรงน้ำชา ทั้งสองคนหนึ่งเดินหน้าอีกคนตามหลัง

ความต่างในระยะทางค่อนข้างไกล ดังนั้นมู่น่อนน่อนจึงไม่สามารถมองเห็นสีหน้าของทั้งสองคนได้ แต่สามารถสัมผัสได้ว่าบรรยากาศระหว่างทั้งคู่ดูเหมือนจะไม่ค่อยดี

มู่น่อนน่อนชี้ไปยังที่ที่พวกเขาสองคนอยู่ และพูดกับเฉินถิงเซียวว่า “คุณพ่อคุณกับคุณปู่ทำไมมาอยู่ที่นี่ล่ะ”

เฉินถิงเซียวหันหน้ามองไป ก็เห็นเฉินชิงเฟิงกับเฉินอันหลิน

เขาจับจ้องอยู่เล็กน้อย ไม่รู้ว่าคิดอะไรอยู่ ก่อนจะพูดออกมาบางเบา “โรงน้ำชาแห่งนี้เป็นกิจการภายใต้บริษัทเฉินซื่อ คนของตระกูลเฉินมักจะมาพูดคุยดื่มชากันที่นี่”

มู่น่อนน่อนพยักหน้า “อ้อ...”

ใจเธออดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ กิจการภายใต้บริษัทเฉินซื่อมีนับไม่ถ้วนจริงๆ

“เอาแบล็คการ์ดที่คุณปู่ให้คุณไปใช้ในโรงแรมร้านอาหารห้างร้านสถานบันเทิงภายใต้การดำเนินการของบริษัทเฉินซื่อ ทุกอย่างจะไร้การติดขัด”

คำพูดของเฉินถิงเซียวเป็นการพูดกับมู่น่อนน่อน แต่สายตาของเขากลับยังคงมองออกไปนอกหน้าต่าง

ตอนนี้เฉินอันหลินเดินไปถึงหน้ารถแล้ว บอดี้การ์ดที่อยู่ด้านข้างเปิดประตูรถให้เขา เขาโน้มตัวเข้าไปในนั่งรถ

ก่อนที่รถจะขับออกไป เขาก็เรียกเฉินชิงเฟิงไปหาที่หน้าต่างรถอีกครั้ง ไม่รู้ว่าพูดอะไรหลายคำ ก่อนที่รถยนต์จะขับออกไป

ความคิดเห็น

ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม