ฉัน....เป็นเจ้าสาวจอมปลอม นิยาย บท 215

บทที่215 ปล่อยให้จะพูดออกไปและจะทะเลาะกับเขา

มู่น่อนน่อนไม่สงสัยเลยแม้แต่นิดเดียว ถ้าเกิดว่าเธอบอกว่าเธออยากได้ดวงดาวที่อยู่บนท้องฟ้า เฉินถิงเซียวก็ต้องคิดหาวิธีเอามันมาให้เธอ

ดูจากความสามารถของเฉินถิงเซียวแล้ว ไม่แน่ว่าเขาอาจจะสามารถเก็บดาวมาให้เธอได้จริงๆ

พอคิดได้แบบนี้ มู่น่อนน่อนก็อดไม่ได้ที่จะขำตัวเอง

เธอเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วลงมาด้านล่าง แล้วก็ได้เจอกับอาหู

พออาหูเห็นเธอ ก็ยิ้มแย้มแจ่มใสด้วยความสุข “กินอะไรหน่อยแล้วค่อยไปเถอะค่ะ ต่อให้จะออกไปกินข้าวกัน แต่ว่าตอนเช้าคุณยังไม่ได้กินอะไรเลย กินอะไรรองท้องหน่อยเถอะค่ะ”

อาหารที่เธอถือมาเมื่อกี้นี้ เฉินถิงเซียวก็เรียกให้เธอถือกลับไปที่ห้องครัว

หลายวันมานี้มู่น่อนน่อนไม่ค่อยอยากอาหารเท่าไหร่นัก พออาหูเห็นเธอ ก็ชักชวนให้เธอกินอาหาร

ตัวเธอเองยังรู้สึกสงสัยนิดหน่อย ฝีมือการทำอาหารของอาหูนั้นค่อนข้างดี ทำอะไรก็อร่อย เหมาะกับความอยากอาหารของเธอ

“ค่ะ” มองไปที่แววตาที่เป็นห่วงของอาหู มู่น่อนน่อนก็ไม่อยากจะปัดความหวังดีของเธอ ก็พยักหน้า

มู่น่อนน่อนไปที่ห้องอาหาร เฉินถิงเซียวก็รอเธออยู่ที่ห้องรับแขก

อาหูยกอาหารมาเสิร์ฟที่โต๊ะ สีสันสดใสและก็มีกลิ่นหอม

เป็นเรื่องยากที่มู่น่อนน่อนจะรู้สึกอยากอาหาร อดไม่ได้ที่จะขยับนิ้วและเริ่มกิน

พอเห็นว่าในที่สุดมู่น่อนน่อนก็มีความอยากอาหารและเริ่มกินข้าว อาหูก็อดไม่ได้ที่จะคลี่ยิ้มออกมา

เธอนั่งลงตรงข้ามกับมู่น่อนน่อน มองมู่น่อนน่อนกินข้าวด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน กล่าวด้วยความสะเทือนใจนิดหน่อยว่า “คุณผู้ชายเนี่ย ตอนเด็กๆ นิสัยอ่อนโยนมาก สุภาพอ่อนโยนใครเห็นใครก็ชอบ หลังจากการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ก็เปลี่ยนไปจนกลายเป็นแบบนี้ ธรรมชาติแล้วเขานิสัยดี บางครั้งก็สับสนและทำเรื่องที่ไม่ดีลงไปบ้าง คุณก็อย่าเก็บไว้ในใจเลยนะคะ แม้ว่าจะพูดออกไปหรือแม้ว่าจะทะเลาะกับเขา……”

“เด็กคนนั้น ดูเหมือนจะจิตใจเย็นชา แต่ว่าความจริงแล้วนั้น เขาใจดีนะคะ” เหมือนกับว่าอาหูนึกถึงเรื่องในอดีตขึ้นมาได้ น้ำเสียงของเธอดูสะเทือนใจมากยิ่งขึ้น

มู่น่อนน่อนหยุดชะงัก รู้สึกร้อนตาเล็กน้อย

แทบไม่เคยมีใครพูดเรื่องนี้กับเธอเลย

ถึงแม้ว่าเสิ่นเหลียงเองจะเป็นห่วงเธอ แต่ว่าเสิ่นเหลียงก็กลัวเฉินถิงเซียวมาก นอกจากจะช่วยเธอด่าเฉินถิงเซียวแล้วนั้น ก็ยังมีความคิดอะไรบางอย่าง

อาหูเคยเห็นเฉินถิงเซียวตอนเป็นเด็ก แน่นอนว่าต้องรู้สึกรักเขา ตอนที่มองเขานั้นเหมือนกับว่ามองลูกของตัวเอง

คำพูดของเธอลึกซึ้งเข้าไปในก้นบึ้งของหัวใจของมู่น่อนน่อน

ตอนที่ทั้งสองคนมองมาที่เธอกับเฉินถิงเซียวนั้น ก็จะเห็นรัศมีของ “คุณผู้ชายตระกูลเฉิน”บนร่างกายของเฉินถิงเซียว พอเป็นแบบนี้แล้วนั้น ไม่ว่าเฉินถิงเซียวจะทำอะไร จะดีกับเธอเหนื่อย หรือว่าทำเรื่องที่มันเกินไป ทุกคนก็จะรู้สึกว่ามู่น่อนน่อนควรจะคืนดีกับเขา

มีแค่อาหูที่พูดจาแบบนี้ เห็นพวกเขาเป็นแค่คู่รักหนุ่มสาวธรรมดาสองคนเท่านั้น พร้อมกับปลอบใจเธอด้วยคำพูดที่จริงใจ

มู่น่อนน่อนพยักหน้า “ฉันรู้แล้วค่ะอาหู”

เธอรู้ว่านิสัยของเฉินถิงเซียวนั้นไม่ได้เลวร้าย และก็รู้ว่าเขาดีกับเขาที่เขาห่วงใยมากแค่ไหน และก็ยิ่งเข้าใจเกี่ยวกับความนุ่มนวลในหัวใจของเขา

แต่ว่า เรื่องที่เขาทำในครั้งนี้ ไม่สามารถทำให้มู่น่อนน่อนยอมได้ง่ายๆ

ธรรมชาติของมนุษย์นั้นบางทีก็อ่อนแอ ยอมประนีประนอมครั้งแรกก็ต้องมีครั้งที่สอง

แล้วอีกอย่าง เรื่องครั้งนี้ มันเป็นเรื่องของหลักการ

ถึงแม้ว่าเฉินถิงเซียวต้องพบเจอกับการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ แต่ว่าในฐานะทายาทเพียงคนเดียวของตระกูลเฉิน ก็เป็นที่รักและทะนุถนอมของคนมากมาย แน่นอนว่าต้องถูกเลี้ยงมาให้รู้สึกเจ้ายศเจ้าอย่างอยู่แล้ว

แข็งแกร่งและเอาแต่ใจ เรื่องที่กำหนดไว้แล้วก็ต้องทำให้ได้ ไม่สนใจว่าจะถูกหรือผิด

มู่น่อนน่อนจะไม่ตามใจเขาแบบนี้

ครั้งนี้ เธอจะสู้จนถึงที่สุด

แต่ว่า เธอก็รู้สึกสงสัยในสมัยเด็กๆ ของเฉินถิงเซียว “อาหู ป้าเล่าเกี่ยวกับเรื่องตอนเด็กๆ ของเฉินถิงเซียวให้ฉันฟังหน่อยสิคะ”