ราตรีสวัสดิ์ เซอร์อาเรส! นิยาย บท 1266

สเปนเซอร์พูดอย่างมีโทสะ “คาร์สัน แกส่งมันกลับคืนมาทำไม?”

คาร์สันเงียบ

ถึงอย่างไรเขานั้นก็เป็นคนของโคล แล้วเขาจะหักหลังนายน้อยของเขาง่าย ๆ ได้อย่างไรกัน?

สเปนเซอร์ถอนใจ “เฮ้อ หิมะก็ตกมานานแล้ว ไม่รู้ทองคำแท่งในห้องเก็บสมบัติของฉันจะขึ้นราหรือยัง? ครอบครัวฉันก็ไม่มีทายาท แล้วอนาคตใครจะมาดูแลทองพวกนี้ให้ฉันกันนะ?”

ความทุ่มเทที่คาร์สันมีให้กับนายน้อยของเขานั้นไม่สามารถเอาชนะเงินทองที่ยั่วใจได้ เขารีบเปลี่ยนข้างและเอานิ้วมาจิ้มโคลก่อนบอกว่า “นายท่านครับ นายน้อยบอกว่าท่านน่ะมีคนรักมากมายในชีวิตนี้ และก็ทำให้บรรดาสาว ๆ ทั้งหลายที่เคยคบหากับท่านต่างก็อกหัก ต้นกระบองเพชรนี้น่าจะเหมาะกับท่านมากกว่าเพราะว่ามันมีหนามเพียบ”

โคลหน้าเคร่งมองคาร์สันด้วยดวงตาเปี่ยมโทสะจากด้านหลัง เขาพูดอย่างเกรี้ยวกราดว่า “แก ไอ้คนเฮงซวย เงินสำคัญกับแกมากหรือไง? ทำไมแกถึงได้ทำงานไม่มีความเป็นมืออาชีพขนาดนี้?”

คาร์สันรีบไปแอบอยู่หลังประมุขของตระกูล เมื่อมีสเปนเซอร์คอยหนุนหลังคาร์สันก็ยิ่งได้ใจ

“ผมเห็นด้วยกับคุณทุกอย่างครับนายน้อย แต่ว่าผมก็แค่เข้าข้างนายท่านเมื่อเป็นเรื่องเกี่ยวกับการหาภรรยาของคุณ มุมมองทางด้านความรักของคุณมีปัญหาแล้วคุณก็ต้องแก้ไข ไม่อย่างนั้นคุณต้องตายอย่างเดียวดายแน่”

“แกอยากตายเหรอไง?” โคลพูดอย่างฉุนเฉียว “มุมมองด้านความรักของฉันมันผิดตรงไหน? ฉันก็แค่อยากมีความรักที่เรียบง่าย มีคนรักแค่คนเดียวไปทั้งชีวิต แล้วแบบนั้นมันผิดตรงไหน?”

คาร์สันพูดแย้ง “คุณชอบผู้หญิงที่แต่งงานแล้วดังนั้นมันเลยผิด เธอไม่รักคุณกลับด้วยแต่คุณก็ยังพยายามจะไปยุ่งเกี่ยวกับเธอนั่นก็ยิ่งผิดไปใหญ่ เธอเมินคุณ แต่คุณก็ยังคิดถึงเธอแล้วก็พยายามปกป้องเธอ ความคิดของคุุณมันผิดอย่างใหญ่หลวง”

โคลโมโหจัดจนเงื้อมือขึ้น…

คาร์สันรีบวิ่งไปหลบหลังโซฟาของสเปนเซอร์

สเปนเซอร์นั้นเป็นคนอ่อนโยนและไม่เคยขาดผู้หญิงในชีวิต มุมมองด้านความรักของลูกชายนั้นมักทำให้เขารังเกียจจนบรรยายไม่ถูก

“โคล ในโลกนี้มีผู้หญิงอีกเป็นแสนเป็นล้าน ทำไมถึงต้องหมกมุ่นอยู่กับผู้หญิงคนเดียวด้วย? ขนาดในป้อมตระกูลยอร์กก็ยังมีป้อมเล็ก ๆ อีก 108 ป้อม แกน่าจะออกไปข้างนอกให้มากกว่านี้และก็ลองมองหาสาวสวย ๆ ดู แกก็จะค่อย ๆ ลืมผู้หญิงคนที่ทำแกคลั่งรักไปเองน่ะแหละ”