ชีวิตบ้านนาของแม่นางลู่ม่าน นิยาย บท 345

“ผู้ชายชั่วจอมปลอมคนนั้นนั่นแหละ!” ยายชุยกัดฟันกรอด

“คุณชายฉินหลอกเจ้า เจ้าจะมาหาอันเหรินของเราทำไม?” เหอเย่วพูดอย่างไม่พอใจ

“เหอะ……” ยายชุยแสยะยิ้มเย็นชา “ตระกูลฉินทั้งครอบครัวเป็นพวกโลภมากเห็นแก่ตัว ต่อมาข้าก็เพิ่งรู้ว่าตอนนั้นที่คุณหนูถูกพวกนักเลงรังแกแล้วคุณชายฉินนั่นเข้ามาช่วย เป็นแผนการของพวกเขาทั้งนั้น ตระกูลเฉินก็ของพวกเจ้าไม่มีรากฐานในอำเภอเฟิงหนาน ที่คุณชายฉินหมั้นกับน้องสาวสามีของเจ้า ก็เพราะบ้านสามของพวกเจ้า และตัวอันเหรินเองด้วย?”

“ดังนั้น เจ้าเลยอยากฆ่าข้า เพื่อทำลายฝันของพวกเขางั้นเหรอ?” ลู่ม่านขมวดคิ้ว

“ใช่!” ยายชุยกัดฟันกรอด “ถ้าไม่ใช่เพราะเจ้า ลูกของคุณหนูเกิดออกมา อาจจะได้เป็นทายาทคนแรกของตระกูลฉิน ความลำบากที่คุณหนูต้องเผชิญมาทั้งหมด ก็จะได้ไม่ต้องเสียเปล่า!”

ลู่ม่านกลับหัวเราะออกมา “เจ้าคิดอย่างนั้นจริงเหรอ? อำเภอเฟิงหนานใหญ่โตขนาดนี้ ไม่มีตระกูลเฉินก็ยังมีตระกูลหลี่ ตระกูลหวัง ตระกูลจ้าว ...สถานการณ์ตอนนี้ของคุณหนูเจ้า เจ้าคิดว่าดีมากนักเหรอ?”

ยายชุยถูกถามจนพูดไม่ออก

ลู่ม่านยังอยากจะพูดอีก ทันใดนั้นด้านนอกก็มีเสียงดังขึ้น เหมือนเสียงล้มลงพื้น

เหอเย่วรีบไปเปิดประตู ก็เห็นตาแก่เฉินใบหน้าซีดเซียวล้มหน้าประตู

“ท่านพ่อเป็นยังไงบ้าง?” เฉินจื่ออานเข้าไปพยุงเขาด้วยสีหน้าตื่นตนก

“พวกเจ้ามาได้ยังไง?” ลู่ม่านรีบเข้าไปถาม เฉินจื่ออานเห็นแขนของลู่ม่านมีผ้าพันแผล ก็ตกใจพูดว่า “เสี่ยวม่านเจ้าเป็นยังไงบ้าง?”

“ไม่เป็นไร!” ลู่ม่านพูดอย่างเรียบเฉย “ทำแผลเสร็จแล้ว รีบพยุงท่านพ่อก่อนเถอะ?”

ตาแก่เฉินตะเกียกตะกายลุกขึ้นมา เขาส่ายหน้าพูดว่า “ข้าไม่เป็นไร!” จากนั้นก็เดินไปหายายชุยที่ถูกจับตัวเอาไว้ “เมื่อครู่ที่เจ้าพูดมาเป็นความจริงเหรอ? ตระกูลฉินจิตใจโหดเหี้ยมอำมหิตขนาดนั้นเชียว?”

ยายชุยมองตาแก่เฉินด้วยสายตาเย็นชา สักพักใหญ่ก็หัวเราะออกมาแล้วพูดว่า “ข้าพูดไปหมดแล้ว แล้วแต่ว่าเจ้าจะเชื่อหรือไม่!”

“จื่ออาน!” ตาแก่เฉินอยากร้องแต่ก็ร้องไม่ออก นึกถึงเรื่องที่พวกเขาไปหาเฉินจื่อฟู่ ท่าทางที่มั่นอกมั่นใจของเฉินหลี่ซื่อกับเฉินหลิ่วเอ๋อ เฉินหลิ่วเอ๋อหลงเชื่อเล่ห์เหลี่ยมของพวกเขาเสียแล้ว

“จะทำยังไงดี?”

ถ้าเป็นเรื่องของคนอื่น ตาแก่เฉินอาจจะมีสติและรู้ว่าควรจะทำยังไง ตอนนี้พอเป็นลูกสาวของตัวเอง เขาไม่รู้จริงๆว่าควรจะทำยังไงดี

“ท่านพ่อ อย่าเพิ่งร้อนใจไปนะ!” เฉินจื่ออานรีบพูด

หลังจากครั้งก่อนที่ตาแก่เฉินป่วย ร่างกายก็ไม่ได้ดีเหมือนเมื่อก่อนแล้ว ถ้าร้อนใจเกินไปอาจจะล้มป่วยได้ง่าย

“นี่ยังไม่ทันได้แต่งเลยนี่? หลิ่วเอ๋อก็มีแม่คอยดูแล ไม่เป็นอะไรหรอก แต่ตอนนี้พวกเราควรจะสืบให้แน่ชัดก่อน คุณชายฉินเป็นคนแบบนั้นจริงหรือเปล่า?”

“ใช่ๆๆ!” ตาแก่เฉินมีความเป็นผู้นำครอบครัวสักที

ลู่ม่านก็รู้สึกว่าแบบนี้ได้ ก็พยักหน้าตามด้วย

“แล้วจะทำยังไงกับยายชุยเจ้าคะ?” เหอเย่วถาม “จะแจ้งความไหม?”

ยายชุยได้ยินแล้วก็มองเหอเย่วด้วยสายตาเย็นชา ที่จริงนางก็รู้ดีแก่ใจ คนทั่วไปหลอกใช้เสร็จแล้ว จะต้องส่งนางศาลาว่าการแล้ว แต่ว่า ก่อนที่จะถูกส่งตัวไปศาลาว่าการ แล้วได้บอกความจริงเกี่ยวกับคนตระกูลฉิน นางก็รู้สึกว่าคุ้มมากแล้ว ดังนั้น นางเตรียมใจมาแล้วล่ะ

ใครจะรู้ว่า ลู่ม่านกลับส่ายหน้า “ไม่ต้องแล้วล่ะ พาตัวนางกลับไปเถอะ”

ยายชุยอึ้ง มองผู้หญิงตรงหน้าอย่างตกตะลึง ตั้งแต่เมื่อกี้จนถึงตอนนี้ นางใจเย็นมาตลอด ขนาดถูกแทง นางยังไม่แสดงถึงความกลัวออกมาเลย

หรือว่าตัวเองจะเดาผิดไป?

… …

เพราะต้องสืบเรื่องตระกูลฉิน ลู่ม่านพวกเขาจึงต้องพักอยู่ในอำเภอไปก่อน ที่บ้านยังมีตาเกากับยายยิ่งอยู่ น่าจะไม่มีปัญหาอะไร

นำตัวยายชุยกลับไปที่บ้านที่ลู่ม่านซื้อไว้ สั่งให้ตงจื่อจับตาดูนางไว้ให้ดี